เมื่อวานนี้เขียนถึงหนังเรื่องทอง ของ ฉลอง ภักดีวิจิตร บอกว่าคนแต่งคือ พ.ต.ต. ประชา พูนวิวัฒน์
นักอ่านยุคห้าสิบปีก่อนย่อมคุ้นเคยกับชื่อนี้ เจ้าของฉายานักเขียนบรรทัดว่า 8 บาท (บางแหล่งว่า 7 บาท)
เขาเขียนหนังสือแบบบู๊สะบั้น บทเซ็กซ์กระจาย
ใช้คำสั้นๆ บางบรรทัดบรรจุแค่คำเดียว
พ.ต.ต. ประชา พูนวิวัฒน์ เป็นตำรวจอัศวิน บุตรชายของ ร.ต. เนตร พูนวิวัฒน์ หนึ่งในคณะรัฐประหาร ร.ศ. 130 (พ.ศ. 2454)
ผู้ก่อการถูกตัดสินจำคุกทั้งตลอดชีวิตและโทษที่ลดหลั่นลงไป แต่ในที่สุดทั้งหมดก็ได้รับพระราชทานอภัยโทษ ด้วยทรงเห็นว่าเป็นทหารหนุ่มที่รักและหวังดีต่อชาติ
ร.ต. เนตรผูกพันกับความคิดเรื่องประชาธิปไตยอย่างยิ่ง เมื่อลูกชายของเขาเกิดหกปีก่อนเหตุการณ์ 2475 เขาไปจดทะเบียนชื่อที่อำเภอ ตั้งชื่อลูกชายว่า ประชาธิปัตย์
เจ้าหน้าที่ไม่ยอม คำใดก็ตามที่มีความหมายเกี่ยวข้องกับประชาธิปไตย ถือเป็นคำต้องห้ามในยุคนั้น แต่อดีตนักรัฐประหารก็ไม่ยอมเช่นกัน เรื่องขึ้นไปถึงเสนาบดีกระทรวงมหาดไทย ในที่สุดเบื้องบนก็อนุญาต
เด็กชายประชาธิปัตย์ พูนวิวัฒน์ เติบใหญ่ขึ้น เมื่อเขาเรียนในโรงเรียนนายร้อยตำรวจ รัฐนิยมของหลวงพิบูลสงครามบังคับให้ประชาชนใช้ชื่อตามกฎใหม่ และชื่อต้องไม่ยาวเกินไป นาม ประชาธิปัตย์ พูนวิวัฒน์ จึงกลายเป็น ประชา พูนวิวัฒน์
เรียนจบก็เป็นตำรวจประจำ สน.ต่าง ๆ มีชื่อเรื่องปราบโจร มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว
ครั้งหนึ่งเกิดเหตุการณ์ปล้นทรัพย์อุกอาจกลางเมือง พ.ต.ต.ประชาจับโจรได้ภายในหกชั่วโมง พล.ต.อ. เผ่า ศรียานนท์ เรียกตัวไปพบ แล้วมอบแหวนอัศวินให้
เมื่อจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ปฏิวัติในปี พ.ศ. 2500 พ.ต.ต.ประชา พูนวิวัฒน์ ก็หนีไปที่ชายแดนพม่า อาศัยอยู่กับกลุ่มจีนก๊กมินตั๋ง หรือกลุ่มจีนฮ่อ ใช้วิชาการรบที่เรียนมาจากอิตาลีไปสอนทหารจีนฮ่อ
หลังจากนั้นก็ไปอยู่ที่เมืองต้นผึ้งเขตลาว ข้ามไปมาระหว่างพม่า ลาว ไทย นานราวสิบปี
เป็นสิบปีที่โลดแล่นอย่างเข้มข้น ระหว่างนั้นก็เริ่มเขียนหนังสือ
พ.ต.ต. ประชา พูนวิวัฒน์ เริ่มส่งงานไปให้หนังสือพิมพ์เดลิเมล์วันจันทร์ดู ปรากฏว่าบรรณาธิการชอบ เรื่อง นักเลง ได้ตีพิมพ์ในเดือนพฤศจิกายน ปี 2503
ประสบการณ์ชีวิตตำรวจและคนลี้ภัยต่างแดน ทำให้เขามีวัตถุดิบมากมาย เช่น นวนิยายเรื่อง ผมไม่อยากเป็นพันโท ใช้ฉากในพื้นที่สามเหลี่ยมทองคำ เล่าเรื่องการค้าฝิ่น การต่อสู้ระหว่างลาวขวา ลาวซ้าย กลุ่มไทยใหญ่ ก๊กมินตั๋ง ได้อย่างละเอียด
ผลงานของ พ.ต.ต. ประชา พูนวิวัฒน์ มีทั้งเรื่องสั้นและนวนิยาย ชื่อเรื่องหลุดจากขนบการตั้งชื่อหนังสือของนักเขียนทุกคนในบรรณพิภพในเวลานั้น เช่น ก็ผมไม่มีทางเลือกนี่ครับ, ผมไม่อยากเป็นพันโท, หัวใจมีตีน, อุ๊ยสยิว, เข็ดจริง ๆ ให้ดิ้นตาย, ก็ของมันเคยนี่ครับ, อุ๊ยตาย อกอีแป้นแตก ฯลฯ
นิยายชีวิตจริงของ พ.ต.ต. ประชา พูนวิวัฒน์ เข้มข้นจนถึงบทสุดท้ายที่ลงเอยด้วยคุกเมื่อถูกศาลฎีกาพิพากษาจำคุกตลอดชีวิต ในความผิดอาญาฐานร่วมกันมียาเสพติดไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่าย
ประสบการณ์เข้มข้นทำให้แต่งเรื่อง ทอง ได้อย่างออกรส
จาก สามก๊กบนเส้นขนาน / วินทร์ เลียววาริณ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
