17 ก.ย. เวลา 14:10 • ความคิดเห็น
ตอนนี้ถึงวัยที่เริ่มเก๊ทได้
ว่า... ความสุขจริงแท้ ไม่ใช่เพียงการปรนเปรอให้แค่ตัวตนของเราเอง
ความคิดนี่ เริ่มมาได้อย่างไรไม่แน่ชัด
แต่คาดเดาว่า
ส่วน๑ น่าจะซึมซับมาจากสิ่งแวดล้อมในชีวิตประจำวัน ( ล่ะมัง น้ะะ?!? ☺️⏰ ) ( คือ พอดีทำงานประจำ ภายในห้องผ่าตัดน่ะค่ะ (แหะะ วงเล็บเยอะจัง)) 🤭
จึงเห็นความทุกข์ร้อนในชนหมู่มาก ( มากจริงๆ เพราะทำงานใน รพ.ศูนย์ ระดับที่รับ ผป.ได้เกิน ๙ร้อยเตียง )
ดังนั้น พอชีวิตประจำวันเห็นแต่ความทุกข์ร้อน แล้วยังจะได้เห็นต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ทุกๆ วัน
จนกระทั่งเรามาถึงจุดที่เห็น & สัมผัสความสุขใจ ความปลอดโปร่งโล่งใจ ทั้งสบายทั้งกาย&ใจ เมื่อได้ผ่านพ้นกระบวนการรักษาต่างๆ นานา
แต่ใดๆ คือ ต้องลองมาสัมผัสเองค่ะ แล้วจะรับรู้ได้อย่างที่ว่ามา
ขอออกตัวก่อนเลยค่ะ ว่าเราไม่ได้คิดงี้มาแต่แรกเลยนะคะ
ต้องผ่านวันเวลา , ปสก. ตรง ผ่านการพบเจอผู้คน & เหตุการณ์มากมายเป็นแรมปี ถึงจะตกผลึก ~ สำนึกคิด ในด้านความสุข ที่กว้างเกินกว่าตนเองไปมาก
เออแฮะ เล่าได้วกวนมากๆ 😅😂🤭
สรุปเลยละกันค่ะ ว่าเราสุขได้ โดยสัมผัสความสุขผ่านจากผู้อื่นด้วยน่ะค่ะ
หมาย🍄 ; ไม่ได้นางเอกนะคะ ( อายุเกินนน ) 🤭☺️
โฆษณา