องค์ความรู้ที่สูญหายจากสถานศึกษาที่เก่าแก่เป็นอันดับต้นๆ ของโลก
ในปีค.ศ.1193 (พ.ศ.1736) ห้องสมุดขนาดใหญ่แห่งหนึ่งได้ถูกเพลิงเผาไหม้จนไม่เหลือซาก และเพลิงไหม้นั้นก็ดำเนินต่อเนื่องไปเป็นเวลานานกว่าสามเดือน
ห้องสมุดแห่งนี้มีหนังสือและบันทึกกว่าเก้าล้านเล่ม และห้องสมุดนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของ “นาลันทา (Nalanda)” สถานศึกษาที่เก่าแก่เป็นลำดับต้นๆ ของโลก
ลองจินตนาการถึงหนังสือและบันทึกกว่าเก้าล้านเล่มที่ถูกทำลาย นั่นคือองค์ความรู้จำนวนมหาศาลที่ต้องสูญหายไป และหากหนังสือและบันทึกเหล่านั้นยังอยู่ ก็น่าจะทรงคุณค่าต่อมวลมนุษย์เป็นอย่างมาก
นาลันทา (Nalanda)
สำหรับนาลันทา แหล่งข้อมูลก็มีอยู่ไม่มากนัก ดังนั้นการจะจินตนาการถึงความยิ่งใหญ่และรุ่งเรืองในอดีต ก็คงจะทำได้จำกัด ทำได้เพียงจินตนาการจากซากที่พบในการสำรวจเท่านั้น
นาลันทานั้นอยู่ในอาณาจักรมคธ ซึ่งปัจจุบันอยู่ในรัฐพิหาร ประเทศอินเดีย และเป็นแหล่งกำเนิดองค์ความรู้และเหล่าบัณฑิตที่สำคัญแห่งหนึ่งในโลกยุคโบราณ
ชื่อเสียงของนาลันทานั้นโด่งดังไปทั่วเอเชีย มีนักเรียนนักศึกษาจากจีน เกาหลี ทิเบต เอเชียกลาง และเอเชียตะวันตก ต่างเดินทางมาศึกษายังนาลันทา โดยศึกษาศาสตร์ต่างๆ ทั้งวิทยาศาสตร์ ปรัชญา ตรรกศาสตร์ เภสัชศาสตร์ การเมือง และภาษาศาสตร์ และนาลันทาก็เป็นเหมือนศูนย์กลางองค์ความรู้ระดับโลกเป็นเวลานานกว่า 800 ปี
สำหรับข้อมูลต่างๆ ของนาลันทานั้นก็มาจากนักเดินทางจากจีน เกาหลี และทิเบต ซึ่งได้จดบันทึกเรื่องราวของนาลันทา โดยนาลันทานั้น ก่อตั้งขึ้นเมื่อปีค.ศ.427 (พ.ศ.970) ซึ่งเกิดก่อนมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่ที่สุดในยุโรปอย่าง “มหาวิทยาลัยโบโลญญา (University of Bologna)” กว่า 661 ปี โดยมหาวิทยาลัยโบโลญญาได้เปิดทำการในปีค.ศ.1088 (พ.ศ.1631)
มหาวิทยาลัยโบโลญญา (University of Bologna)
ผู้ที่ก่อตั้งนาลันทาก็คือ “พระเจ้ากุมารคุปตะที่ 1 (Kumaragupta I)“ กษัตริย์แห่งราชวงศ์คุปตะ (Gupta Empire) ที่ปกครองอินเดียโบราณ ซึ่งนาลันทานั้นมีความเกี่ยวข้องเชื่อมโยงกับศาสนาพุทธ แต่ผู้ก่อตั้งคือกษัตริย์ฮินดู อันจะเห็นได้ว่านี่คือความปรองดองของศาสนาที่ต่างกันในอารยธรรมอินเดีย
“เหวียนซาง (Huein Sang)” คือนักเดินทางจากจีนที่เดินเท้านับพันกิโลเมตร ข้ามน้ำข้ามทะเลมายังอินเดียในปีค.ศ.630 (พ.ศ.1173) และอาศัยอยู่ในอินเดียเป็นเวลากว่า 17 ปี
ต่อมาในปีค.ศ.647 (พ.ศ.1190) เหวียนซางได้เดินทางกลับจีนและเขียนหนังสือเกี่ยวกับอินเดีย ซึ่งกลายเป็นหนังสือที่โด่งดังในจีน
พระเจ้ากุมารคุปตะที่ 1 (Kumaragupta I)
จากบันทึกของเหวียนซางนั้น กล่าวว่าสถานที่ตั้งของนาลันทานั้นเป็นสวนมะม่วงที่อยู่มานานตั้งแต่ยุคสมัยของพระพุทธเจ้า ประมาณ 1,000 ปีก่อนนาลันทาจะถือกำเนิด โดยว่ากันว่าพ่อค้าจำนวน 500 คนได้ซื้อสวนมะม่วงนี้ และถวายให้พระพุทธเจ้า ซึ่งพระพุทธเจ้าก็ประทับที่สวนมะม่วงนี้เป็นเวลาสามเดือนและทำการเทศนา
นั่นก็หมายความว่าถึงแม้ว่านาลันทาจะเพิ่งก่อตั้งในสมัยศตวรรษที่ 5 หากแต่บริเวณนี้ก็มีความสำคัญมาก่อนนับพันปีแล้วตั้งแต่สมัยพระพุทธเจ้า
สถานที่นี้เหมาะสมที่จะเป็นที่ตั้งของวิหารอารามทางพุทธศาสนา อยู่นอกตัวเมือง ห่างจากความวุ่นวายแต่ก็ไม่ไกลจนเดินทางลำบาก ทำให้ประชาชนสามารถเดินทางมาได้โดยสะดวก
และลองจินตนาการว่านักบวชนับร้อยนับพันต่างมาทำสมาธิและปฏิบัติธรรม ณ ที่แห่งนี้ ก่อนที่อีกหลายร้อยปีต่อมา อารามนี้ก็กลายเป็นศูนย์กลางความรู้แหล่งสำคัญ และชื่อเสียงของสถานที่นี้ก็โด่งดังไปทั่วอินเดีย และโด่งดังไกลไปนอกอินเดียอีกด้วย
เหวียนซางได้บันทึกว่านาลันทามีนักศึกษา 10,000 คนและอาจารย์อีก 1,500 คน และยังบอกเล่าถึงเรื่องราวของห้องสมุดนาลันทา
ห้องสมุดในนาลันทานั้นสูงสามชั้น มีหนังสือของหลายชาติหลายภาษา เก็บไว้ในห้องหลายห้อง และมีหนังสือกับบันทึกกว่าเก้าล้านเล่ม
และหลังจากเหวียนซาง ก็ได้มีนักเดินทางจากจีนอีกรายเดินทางมาอินเดีย และศึกษาอยู่ที่นาลันทาเป็นเวลานับ 10 ปี
นักเดินทางผู้นั้นมีนามว่า “อี้จิง (Yijing)” และอี้จิงได้บันทึกบอกเล่าถึงชีวิตประจำวันของนักศึกษาที่นาลันทา โดยอายุที่ต่ำสุดของผู้ที่มีสิทธิสอบเข้านาลันทาคือ 20 ปี และต้องผ่านการทดสอบที่เข้มข้น
เมื่อผ่านการทดสอบ นักศึกษาจะต้องปฏิบัติตามกฎระเบียนในชีวิตประจำวันอย่างเข้มงวด ต้องตื่นแต่เช้าและไปอาบน้ำในบ่อน้ำ จากนั้นก็ต้องทำการไหว้พระสวดมนต์ ก่อนจะแยกกันไปศึกษาตามศาสตร์ที่ตนสนใจ
แต่ต่อมา นาลันทาก็ถึงยุคร่วงโรย โดยเริ่มขึ้นในยุคแรกของขบวนการภักติ (Bhakti Movement) ซึ่งเป็นขบวนการปฏิรูปศาสนา ซึ่งนี่ก็อาจจะเป็นผลจากการรุกรามของอิสลาม
ในช่วงแรก กองทัพมุสลิมได้มุ่งมารุกรานอินเดีย และได้ทำการทำลายอนุสรณ์สถานของศาสนาพุทธและฮินดู วิหาร วัดวาอารามต่างๆ ล้วนแต่ถูกทำลาย
นาลันทาก็ถูกทำลาย มีบันทึกว่านักบวชและพระสงฆ์นับพันรูปถูกเผาทั้งเป็น อีกนับพันถูกตัดศีรษะ
หลังจากถูกทำลายจนเสียหาย แต่นาลันทาก็ยังคงอยู่ต่อไปได้อีกซักระยะ โดยในปีค.ศ.1235 (พ.ศ.1778) ก็ปรากฎว่ามีนักศึกษาเหลือเพียง 70 คน และมีอาจารย์ที่อายุกว่า 90 ปีเป็นผู้สอน โดยสอนท่ามกลางซากปรักหักพังของนาลันทา
หลังจากนี้ นาลันทาก็ได้สูญหายไปจากประวัติศาสตร์
ข้ามมาในสมัยศตวรรษที่ 19 ในยุคที่อินเดียอยู่ใต้อำนาจของอังกฤษ นาลันทาก็จมอยู่ใต้พื้นดินเป็นเวลากว่า 600 ปี
ในปีค.ศ.1811 (พ.ศ.2354) “ฟรานซิส แฮมิลตัน (Francis Hamilton)” นายทหารชาวอังกฤษ ได้เข้ามาสำรวจพื้นที่บริเวณนาลันทา หากแต่ก็ยังไม่พบอะไร ก่อนที่ในช่วงปีค.ศ.1861-1862 (พ.ศ.2404-2405) ”อเล็กซานเดอร์ คันนิงแฮม (Alexander Cunningham)” นักโบราณคดีชาวอังกฤษ ได้ทำการสำรวจบริเวณนาลันทา และก็พบเศษซากสิ่งก่อสร้าง ก่อนจะตรวจสอบและยืนยันว่านี่คือซากของนาลันทา
ข้ามมาในปีค.ศ.1915 (พ.ศ.2458) ได้มีการขุดสำรวจบริเวณนี้อย่างจริงจังและดำเนินไปเป็นเวลานานกว่า 22 ปี ก่อนที่เรื่องราวของนาลันทาจะได้ปรากฎโฉมสู่โลกจนทุกวันนี้
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
