คฤหาสน์ที่โดดเดี่ยว
ต้นศตวรรษที่ 20 ที่มุมหนึ่งของยุโรป
คฤหาสน์เก่าแก่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขาที่ล้อมรอบด้วยป่าไม้หนาทึบ เสียงลมหวีดหวิวพัดผ่านหน้าต่างกระจกบานใหญ่ของคฤหาสน์ ทำให้ม่านสีขาวพริ้วไหวไปมา เสียงเหล่านี้สร้างบรรยากาศเย็นเยียบที่แฝงไปด้วยความลึกลับและความหวาดกลัว คฤหาสน์แห่งนี้เป็นที่อยู่ใหม่ของ "อิซาเบล" หญิงสาวผู้เพิ่งแต่งงานกับเจ้าของที่ดินผู้ร่ำรวยและลึกลับ
ค่ำคืนนั้น อิซาเบลอยู่ในห้องนอนที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้โอ๊คแบบโบราณ หัวเตียงประดับด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดงเลือดนก ห้องมีเพียงแสงจากเทียนไขที่ส่องสว่างเล็กน้อย ทำให้เกิดเงามืดที่ขยับเขยื้อนบนผนังห้อง ความเงียบสงัดของคืนทำให้หัวใจของอิซาเบลเต้นระรัวด้วยความหวาดกลัวและความคาดหวัง
เมื่อเทียนใกล้จะดับลง ประตูห้องก็เปิดออกอย่างช้า ๆ เผยให้เห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงที่ยืนอยู่ในเงามืด เขาคือสามีของเธอ ผู้ที่เธอไม่เคยรู้จักอย่างแท้จริงเลยตั้งแต่วันแต่งงาน ชายผู้นั้นก้าวเข้ามาใกล้เตียง เสียงฝีเท้าของเขาดังขึ้นในความเงียบ
“คุณกลับมาแล้ว... ฉันคิดว่าคุณจะอยู่ที่ห้องทำงานทั้งคืนเสียอีก” อิซาเบลพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“คืนนี้เป็นคืนที่พิเศษสำหรับเรา คืนที่ฉันจะได้เห็นเธอ... อย่างแท้จริง” สามีน้ำเสียงเยือกเย็นที่ออกจะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกแปลก
อิซาเบลรู้สึกถึงความหวาดหวั่นที่แทรกซึมอยู่ในทุกคำพูดของเขา แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกต้องห้ามก็เริ่มซ่อนลึกในใจเธอด้วยเช่นกัน
“คุณหมายถึงอะไร...”
เขาทำให้เธอหายใจไม่เป็นจังหวะ พร้อมรอยยิ้มที่เยียบเย็นเผยตอบคำถาม
“เธอจะรู้เร็ว ๆ นี้...”
สามีก้าวเข้ามาใกล้เตียง ขณะที่เงามืดคลุมตัวเขาไว้ทั้งหมด ร่างของเขาทำให้เธอรู้สึกถึงพลังบางอย่างที่ไม่สามารถต้านทานได้ มือของเขาสัมผัสกับผิวกายของเธอเบา ๆ และนุ่มนวล แต่ก็หนักแน่นพอที่ทำให้เธอรู้สึกถึงความเย็นที่แผ่ซ่านเข้าสู่หัวใจ
อิซาเบลพยายามจะหันหน้าหนี แต่เขาจับคางของเธอเบา ๆ และค่อย ๆ ประทับจูบลงบนริมฝีปากอันอวบอิ่มของเธอ จูบที่ดูเหมือนจะดูดกลืนวิญญาณของเธอ เธอรู้สึกถึงความหวาดกลัวที่ก่อตัวขึ้นอย่างฉับพลัน แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งความรู้สึกที่ต้องห้ามที่เกิดขึ้นในหัวใจของเธอได้
คืนนี้ผ่านไปอย่างช้า ๆ เหมือนเวลาถูกยืดยาวออกไป ทุกสัมผัส ทุกการเคลื่อนไหว ล้วนเต็มไปด้วยความระหวาดระเเวง แต่ก็แฝงไปด้วยความรุนแรงที่ควบคุมไม่ได้ อิซาเบลรู้สึกถึงการที่ตนเองค่อยๆ สูญเสียการควบคุมไปตามสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เพียงแค่ร่างกาย แต่รวมถึงจิตใจของตัวเธอเอง
"อ้าสสสสส์"
สุดท้ายแล้ว รุ่งสางมาถึง เธอตื่นขึ้นมาในห้องที่มืดมิดและหนาวเย็น รู้สึกถึงความกลัวที่แทรกซึมอยู่ในทุกส่วนของร่างกาย เสียงลมหายใจของเธอสะท้อนกลับมาในห้องที่เงียบสงัด ไม่มีร่องรอยของสามี ทำให้เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นความจริงหรือแค่ฝันร้าย
เธอลุกขึ้นจากเตียง สายตาเหลือบไปเห็นรอยจูบสีแดงจาง ๆ บนคอของเธอ ซึ่งเป็นหลักฐานเดียวที่ยืนยันว่าเหตุการณ์เมื่อคืนนี้เป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
