วันนี้ เวลา 03:56 • ปรัชญา
สถานีหลักสี่
ชีวิตคือการเดินทางที่ไม่สิ้นสุดจนกว่าเราจะหมดลมหายใจนั้นแหละสิ้นสุดการเดินทางเปรียบเสมือนว่า
ในระหว่างการเดินทางเราต้องเจอถนนหลายสายมากอาทิ ถนนสายการดูถูก ดูแคลน เลี้ยวซ้ายไปเจอทางตันแม่น้ำขวางหน้า ทำไงล่ะ สติมาปัญญาเกิด เราก็ไปต่อข้ามน้ำได้
ไปเจอถนนอีกสายขรุขระมากก้อนกรวด ก้อนหินตำเท้า รองเท้าขาด โอ๊ย ! เหนื่อย ยังไม่ลาดยางเลย โอ๊ย ! ติดเป็นตังเมเลย กว่าจะเอารองเท้าขึ้นมาจากยางมะตอย ล้มแล้ว อ้าว..ลุกไม่ไหว จะนอนหรือพยายามทำสี่ขา..ลุกขึ้นมาล่ะ เอา เอาลุกแล้วเดิน เฮ้อ พ้น แล้ว
เดินต่อเอามาเจอป้ายบอกทางลัด ตาม ตาม ป้ายเอามาถึงจุดหมายสำเร็จแล้ว แย้ว แย้ว ชัยโย
นี่แหละชีวิตพี่น้องทั้งหลายทุกคนพบเหมือนกันทั้งหมดมนุษย์โลก ทุกข์สุข คลุกเคล้ากันไปมา มีทุกข์มากน้อยสลับสุขขึ้นอยู่กับมีกรรมเป็นทายาทลดหลั่นกันไปตามปัจเจกชน อย่าไปกังวลเลยคะมีสติให้มากเพียงพอกับการอยู่ในยุคดิจิทัลค่ะ
โฆษณา