26 ก.ย. เวลา 05:28 • ปรัชญา

อายุ19อยากประสบความสำเร็จ

ฉันอายุ19เข้ามาในเมืองเพื่อตามหาความสำเร็จ มันยากมากในการใช้ชีวิตเพราะฉันไม่มีต้นทุน แต่ฉันมีพี่สาวแต่เธอค่อนข้างจู้จี้จุกจิกกับฉัน หลังจากฉันมาถึงที่พักของพี่สาวของฉัน พี่สาวก็เริ่มหางานให้ฉันแต่ความไม่รอบคอบของฉัน ใช่ค่ะฉันลืมบัตรประชนตัวเองไว้ที่บ้าน ฉันจำได้เลยว่าพี่สาวฉันบ่นฉันหนักมาก ฉันกับพี่สาวต่างกันสุดขั้ว พี่สาวฉันเธอเป็นคนอดทนได้ดี และมุ่งมั่นในการทำงาน และสนใจที่จะหาแต่เงินอยู่แบบนั้น
1
แต่ฉันมีความคิดต่างจากพี่สาวอย่างสิ้นเชิง ความคิดของฉันคือการที่เราได้เป็นนายตัวเอง แต่ใช่ค่ะก่อนจะเป็นนายตัวเองต้องมีทุนเสียก่อน แต่ฉันไม่มีอะไรเลยนอกจากตัว
หลังจากให้ทางบ้านส่งบัตรประชาชนมาให้ฉันก็ได้เริ่มไปหางาน และที่เเรกที่ฉันทำเป็นโรงงานแห่งหนึ่ง พี่สาวบอกว่าที่นี่ดีเงงินเดือนออกตรงวัน แต่การที่ฉันทำงานที่นี่ฉันต้องแลกกับสุขภาพจิตของฉัน ฉันรู้ว่าทุกที่ทุกการทำงานต้องมีคนประเภทนี้เยอะมากๆแต่ฉันก็แค่เด็กอายุ19ที่มาตามหาฝันตามหาความสำเร็จ หลังจากทำได้5วันฉันถอดใจจากการทำงานที่นี่ เพราะมันต้องแลกกับร่างกายของฉันมันปวดไปหมดฉันเจ็บมากๆ คนในที่ทำงานที่ไม่เป็นมิตรกับฉันทั้งๆที่ฉันก็แค่เด็กที่อยากหาประสบการณ์
คนในที่ทำงานที่ไม่เป็นมิตรกับฉันทั้งๆที่ฉันก็แค่เด็กที่อยากหาประสบการณ์ ฉันรู้ว่าฉันควรอดทนมากกว่านี้แต่ฉันว่าร่างกายของฉันสำคัญกว่าเงิน
ฉันจะไม่หยุดพัฒนาตัวเองจนกว่าฉันจะสำเร็จ
และคุณที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ
เราจะประสบความสำเร็จไปด้วยกัน
โฆษณา