เปิดตำนานปอบยายหยิบ 💀 คำสาปกินคนสุดสยอง 👻 (เรื่องเล่าผี) 🕯️
ตอนที่ 1: จุดเริ่มต้นของความหลอน
ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ล้อมรอบด้วยป่าลึกและทุ่งหญ้ากว้างไกล ผู้คนใช้ชีวิตเรียบง่ายในทุก ๆ วัน แต่ถึงจะดูเหมือนหมู่บ้านแห่งนี้สงบสุข ก็มีเงาความกลัวที่แฝงตัวอยู่เบื้องหลัง ทุกคนต่างหวาดหวั่นต่อหญิงชราผู้เงียบขรึมที่ชื่อว่า ยายหยิบ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เธอ ชาวบ้านเล่าลือกันว่า ยายหยิบไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นปอบที่คอยสิงสู่และดูดกินวิญญาณของผู้คน
นายพลาย ชายหนุ่มผู้ขยันขันแข็งไม่เคยเชื่อเรื่องลี้ลับเหล่านี้ เขามักบอกกับแม่ของเขา แม่อุ้ม ว่า "แม่ไม่ต้องกลัวหรอก ยายหยิบก็แค่คนแก่ที่ไม่มีใครสนใจ" แต่แม่อุ้มมักตอบกลับว่า "เอ็งอย่าประมาทนะพลาย คนในหมู่บ้านพูดกันเยอะ เอ็งต้องระวังตัว" ทุกครั้งที่มีคนเจ็บป่วยหรือสัตว์ตายอย่างลึกลับ แม่อุ้มจะเงียบไปแล้วบอกว่า "นั่นฝีมือปอบ" ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล
คืนหนึ่งที่เงียบสงัด นายพลายกลับมาจากไร่ช้า ท้องฟ้ามืดสนิท มีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องลงมาบางเบา นายพลายกำลังเดินผ่านป่าหลังบ้าน พลันเขาเห็นเงาของหญิงชราคนหนึ่งเดินผ่านไปช้า ๆ แสงจันทร์สะท้อนให้เห็นใบหน้าซีดเซียวและท่าทางโค้งงอที่เขาจำได้ทันทีว่าเป็น ยายหยิบ ความเย็นยะเยือกวิ่งผ่านกระดูกสันหลังของเขา ยายหยิบเดินไปทางบ้านของเขา แต่เธอไม่ได้เดินในทางปกติ เธอเหมือนจะลอยตัวไปช้า ๆ ผ่านพุ่มไม้และหญ้าสูง โดยไม่ส่งเสียงใด ๆ เลย
หัวใจนายพลายเต้นรัว แต่เขาเก็บความรู้สึกกลัวไว้ เขารีบวิ่งกลับบ้าน แต่เมื่อไปถึง ประตูบ้านเปิดแง้มไว้ แม่อุ้มยืนอยู่ที่หน้าประตู ใบหน้าของเธอดูซีดขาว เธอกระซิบเบา ๆ ว่า "ยายหยิบผ่านมาเหรอพลาย?" เสียงของแม่อุ้มเบาราวกับลมพัดผ่าน นายพลายพยักหน้ารับ แต่ไม่กล้าบอกอะไรมากกว่านั้น
คืนนั้นนายพลายไม่สามารถหลับได้ ตลอดเวลาที่เขาพยายามหลับตา ภาพของยายหยิบลอยเด่นอยู่ในหัวของเขา ท่าทางที่เธอเดินผ่านเหมือนไม่ใช่คน แปลกประหลาดเกินไป ราวกับเธอรู้ว่ามีบางอย่างที่ซ่อนเร้นอยู่ในความมืดลึกของหมู่บ้าน
รุ่งเช้า นายพลายตัดสินใจไปหาผู้ใหญ่บ้าน ลุงคง เขาเล่าเรื่องที่เห็นยายหยิบเดินผ่านป่าหลังบ้านเมื่อคืน ผู้ใหญ่บ้านฟังแล้วขมวดคิ้วแน่น “ข้าไม่แปลกใจหรอกพลาย ยายหยิบเป็นคนไม่ธรรมดา ข้าก็เคยเห็นเหมือนกัน แต่ข้าไม่อยากพูดไปมาก กลัวว่าจะทำให้คนในหมู่บ้านตื่นตระหนก”
นายพลายเริ่มรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองอีกต่อไป เรื่องที่เขาคิดว่าเป็นแค่ความเชื่อโบราณอาจจะไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเสียแล้ว ความลึกลับรอบตัวยายหยิบเริ่มเข้ามาทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน…
ตอนที่ 2: เหยื่อรายแรก
หลายวันผ่านไป หลังจากเหตุการณ์ที่นายพลายเห็นยายหยิบเดินผ่านป่าหลังบ้าน ความสงสัยและความกลัวเริ่มก่อตัวในจิตใจของเขา แต่เขาก็พยายามใช้ชีวิตตามปกติและพยายามลืมภาพหลอนคืนนั้น แต่แล้วคืนหนึ่ง เหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าก็เกิดขึ้น
ก้อง เพื่อนสนิทของนายพลาย เป็นชายหนุ่มร่าเริง แข็งแรง และชอบออกล่าสัตว์ในป่า ก้องมักชวนพลายออกไปด้วยกันในบางคืน แต่คืนนั้นก้องออกไปล่าคนเดียว ทั้งที่นายพลายเตือนเพื่อนของเขาว่าไม่ควรออกไปในเวลากลางคืน เพราะมีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นรอบหมู่บ้าน แต่ก้องหัวเราะใส่ความกังวลของเพื่อน และเดินทางออกจากหมู่บ้านไปอย่างไม่สะทกสะท้าน
เช้าวันรุ่งขึ้น ก้องไม่กลับมา แม่อุ้มที่รู้ข่าวนี้จากนายพลายมีท่าทางกระวนกระวาย “พลาย แม่ว่ามันไม่ปกติหรอก ก้องออกไปไหนแต่ยังไม่กลับมาตอนนี้ ต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่” นายพลายรู้สึกกังวลเช่นกัน เขาจึงรวบรวมเพื่อนอีกสองสามคนออกตามหาก้องในป่า
เมื่อเดินเข้าป่าลึกไป พวกเขาพบกับสิ่งที่ไม่คาดคิด ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่แสงแดดไม่อาจส่องถึง ร่างของก้องนอนนิ่งอยู่ในพงหญ้า สภาพของเขาไม่เหมือนคนปกติที่หมดสติ ร่างกายของเขาผอมแห้งอย่างน่ากลัว ผิวซีดเผือด และดวงตากลับกลวงโบ๋ราวกับวิญญาณได้ถูกดูดออกไปหมด ชายหนุ่มที่เคยแข็งแรงกลายเป็นเพียงซากที่เหมือนกับถูกความมืดมิดกลืนกิน
เพื่อน ๆ ของนายพลายต่างสะดุ้งตกใจ ไม่มีใครกล้าแตะต้องร่างก้อง นายพลายมองด้วยความช็อก ความหวาดกลัวเริ่มก่อตัวในหัวใจ ความเงียบปกคลุมอยู่รอบตัว ราวกับทั้งป่าได้กลายเป็นสถานที่ที่สิ่งชั่วร้ายครอบครอง
“เราต้องกลับไปบอกลุงคง” เพื่อนคนหนึ่งของนายพลายพูดขึ้นเสียงสั่น นายพลายพยักหน้าอย่างไม่ลังเล พวกเขารีบนำข่าวร้ายนี้กลับไปยังหมู่บ้าน เมื่อชาวบ้านรู้เรื่อง ร่างของก้องถูกนำกลับมา และลุงคงกับชาวบ้านหลายคนต่างเริ่มกระซิบกระซาบถึงต้นเหตุ “มันเป็นผีปอบแน่ ๆ” ชายชราคนหนึ่งเอ่ยขึ้น “เราเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน คนที่ถูกผีปอบกัดกินวิญญาณก็ตายสภาพนี้เหมือนกัน”
ความกลัวแผ่ซ่านไปทั่วหมู่บ้าน ชาวบ้านเริ่มตั้งข้อสงสัยในตัวยายหยิบ ผู้ที่มักปรากฏตัวในที่ลับลับ การมองยายหยิบในฐานะผู้ต้องสงสัยเริ่มชัดเจนขึ้น หลายคนพูดคุยกันเบา ๆ ว่าเธออาจเป็นผีปอบที่คอยแฝงตัวอยู่ในหมู่บ้าน และเหยื่อรายแรกก็คือก้อง
นายพลายเริ่มตั้งคำถามในใจ "ยายหยิบเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริงหรือ?" เขานึกถึงคืนนั้นที่เห็นยายหยิบลอยผ่านป่า ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ ความสงสัยก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น นายพลายไม่อาจหนีความคิดนี้ไปได้ เขาเริ่มคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ก่อนที่ใครอีกคนจะต้องกลายเป็นเหยื่อของผีปอบยายหยิบ
ตอนที่ 3: นายพลายถูกสิง
หลังจากการตายอย่างน่ากลัวของก้อง บรรยากาศในหมู่บ้านเงียบงันไปด้วยความหวาดกลัว ทุกคนเริ่มจับตาดูความเคลื่อนไหวของยายหยิบ แต่ดูเหมือนว่าเธอหายไปจากสายตาของชาวบ้าน ไม่มีใครเห็นเธอเดินอยู่ในหมู่บ้านอีกเลย ในขณะเดียวกัน
นายพลาย ก็เริ่มมีอาการแปลก ๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ในคืนหนึ่ง ขณะที่แม่อุ้มกำลังเตรียมอาหารให้พลาย เธอสังเกตว่าพลายไม่แตะต้องข้าวปลาอาหารที่เธอทำไว้ "ทำไมไม่กินล่ะพลาย? แม่ทำแกงโปรดของเอ็งเลยนะ" แม่อุ้มถามด้วยความสงสัย แต่นายพลายกลับจ้องมองไปที่เนื้อหมูดิบบนเขียงด้วยสายตาที่แปลกประหลาด ราวกับมีบางสิ่งบางอย่างดึงดูดเขาไปที่มัน
เช้าวันต่อมา แม่อุ้มสังเกตเห็นอาการของพลายแย่ลง เขาเริ่มอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัด ร่างกายผอมลง ร่างที่เคยแข็งแรงของเขาดูซูบผอมเหมือนเหยื่อที่เคยเห็นจากผีปอบในตำนาน ยิ่งไปกว่านั้น พลายยังชอบกินอาหารดิบ ๆ โดยไม่แสดงท่าทีว่ามันแปลกเลย บางครั้งแม่อุ้มถึงกับเห็นเขานั่งกินเนื้อดิบในตอนกลางคืนอย่างเงียบงัน
ลุงคงที่เห็นอาการของนายพลายเริ่มกังวลมากขึ้น เขาจึงเสนอให้แม่อุ้มเรียก หมอผีเรือง ผู้เชี่ยวชาญด้านวิญญาณและเรื่องผีปอบให้มาตรวจสอบ “ข้าคิดว่ามันอาจไม่ใช่เรื่องปกติ แม่อุ้ม ข้าว่าเราไม่ควรรอให้มันแย่กว่านี้” ลุงคงพูดพร้อมกับความกังวลที่ฉายชัดในดวงตา
แม่อุ้มจึงรีบไปขอความช่วยเหลือจากหมอผีเรือง เมื่อหมอผีมาถึงบ้าน เขาเริ่มทำพิธีตรวจสอบอาการของนายพลายอย่างละเอียด เขาจุดธูปเรียกวิญญาณและใช้กระดานไม้ไผ่ตรวจสอบพลังงานที่แฝงอยู่ในร่างกายของพลาย ทันทีที่หมอผีเรืองเริ่มสวดคาถา นายพลายก็ส่งเสียงครางแปลกประหลาด ร่างกายของเขากระตุกอย่างแรง ก่อนจะนอนนิ่งไป
หมอผีเรืองถอนหายใจยาวและหันไปบอกแม่อุ้มกับลุงคงว่า "นายพลายถูกปอบเข้าสิงจริง ๆ ผีปอบยายหยิบมันได้เข้ามาในร่างของเขาแล้ว ข้ารู้สึกถึงพลังชั่วร้ายที่เกาะติดอยู่ในจิตใจของพลาย เราต้องรีบจัดพิธีขับไล่ผีปอบก่อนที่มันจะกลืนกินวิญญาณของพลายจนหมด"
แม่อุ้มถึงกับร้องไห้เมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายของเธอจะต้องเผชิญกับชะตากรรมนี้ นายพลายที่นอนนิ่งอยู่บนพื้น ดูเหมือนกับว่าเขาไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป ดวงตาของเขามืดหม่น และแสงสว่างในดวงตาคู่นั้นเริ่มเลือนหายไป
หมอผีเรืองบอกแม่อุ้มและลุงคงให้เตรียมตัวสำหรับพิธีขับไล่ผีในวันรุ่งขึ้น เพราะถ้าไม่ทำ พวกเขาอาจสูญเสียนายพลายไปตลอดกาล…
ตอนที่ 4: พิธีขับไล่ผีปอบ
เมื่อรุ่งสางของวันพิธีขับไล่ผีมาถึง หมู่บ้านที่เคยเงียบสงบกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความหวาดกลัว ชาวบ้านที่ได้ข่าวนายพลายถูกยายหยิบสิงต่างพากันมารวมตัวที่บ้านของแม่อุ้ม เพื่อร่วมเป็นสักขีพยานในพิธีขับไล่ผีปอบที่หมอผีเรืองจัดเตรียมไว้
หมอผีเรืองยืนอยู่กลางลานบ้าน ตรงหน้าของนายพลายที่นอนอยู่บนพื้น เขาเริ่มจุดธูปและทำพิธีด้วยความมุ่งมั่น “ข้าขอเรียกวิญญาณที่ดีมาอยู่ในที่นี้ เพื่อให้ช่วยปลดปล่อยนายพลายจากอำนาจของผีปอบ!” เสียงของเขาดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ สายลมพัดผ่านใบไม้ทำให้บรรยากาศดูลี้ลับ
ลุงคงและชาวบ้านช่วยกันอธิษฐานและร่ายมนต์ตามคำของหมอผีเพื่อสร้างพลังให้แก่กัน ขณะที่บรรยากาศรอบตัวเริ่มเปลี่ยนไป แสงแดดก็แสดงให้เห็นถึงความเครียดในอากาศ แต่เมื่อเสียงสวดกำลังเพิ่มขึ้น นายพลายเริ่มขยับตัว ดวงตาของเขาปิดสนิท แต่มีแสงแปลกประหลาดที่ลอดผ่านขอบตาออกมา
ทันใดนั้น เสียงหัวเราะดังขึ้นจากมุมมืดของบ้าน เสียงที่เหมือนมาจากด้านหลังของนายพลาย “ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเจ้าคิดว่าจะขับไล่ข้าได้หรือ?” ยายหยิบปรากฏตัวขึ้นในความมืด เธออยู่ในชุดผ้าขาวยาว ร่างกายท่าทางเหยียดหยาม เหมือนกับเธอเป็นเจ้าของอำนาจที่ไม่อาจโค่นล้มได้
“เจ้าเป็นใครกันแน่?” หมอผีเรืองตะโกนออกมา พยายามทำให้เสียงของตนเข้มแข็ง แต่ภายในใจเขารู้ว่าตนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่มีพลังมากมาย
“ข้าคือยายหยิบ ผีปอบที่เจ้ากำลังตามหานั่นแหละ” ยายหยิบตอบกลับด้วยเสียงที่เหมือนสายน้ำไหล “ข้าจะไม่ยอมให้พวกเจ้าขับไล่ข้าออกไปง่าย ๆ หรอก!” เสียงของเธอเต็มไปด้วยความโกรธแค้น และทันใดนั้น ร่างของนายพลายเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
หมอผีเรืองตั้งสติและเริ่มทำพิธีใหม่ เขาร่ายเวทย์มนตร์เพื่อเรียกพลังจากวิญญาณที่ดีในหมู่บ้าน เพื่อคุ้มครองนายพลาย “ขอให้วิญญาณเหล่านี้ช่วยปลดปล่อยนายพลายจากเงื้อมมือของผีปอบ!” เขาเรียกออกไปพร้อมกับยกมือขึ้นสูง
ยายหยิบไม่ยอมให้หมอผีได้ทำตามที่ต้องการ เธอขยับตัวเข้ามาใกล้พวกเขา เสียงของเธอดังขึ้นเหมือนเสียงฟ้าผ่า “เจ้าไม่อาจทำอะไรข้าได้! ข้าจะดูดซับวิญญาณของเขาและทำให้เจ้าต้องสูญเสียคนที่รักไป!” ว่าก่อนที่จะพุ่งเข้าหานายพลาย
การต่อสู้เริ่มเข้มข้นขึ้น หมอผีเรืองใช้พลังทั้งหมดที่มีในการต่อต้านยายหยิบ ขณะที่นายพลายถูกสิงอยู่ พลังแห่งความมืดและความดีเริ่มสู้กันอย่างดุเดือด เสียงของชาวบ้านดังเป็นสียงสวดภาวนาเพื่อให้ช่วยนายพลาย หลายคนเริ่มร้องไห้ด้วยความกลัว
"พลาย! พลาย!" แม่อุ้มร้องเรียกลูกชายอย่างสิ้นหวัง เสียงที่เต็มไปด้วยความรักและความหวังสร้างพลังให้หมอผีและช่วยให้นายพลายรู้สึกถึงความอบอุ่นในใจ
ในช่วงที่ความเข้มข้นที่สุดของการต่อสู้ หมอผีเรืองใช้เวทย์สุดท้ายเพื่อต่อต้านยายหยิบ และในขณะเดียวกัน ร่างของนายพลายก็เริ่มมีแสงสว่างผุดขึ้นจากภายใน สัญญาณว่าความดีกำลังเริ่มกลับมาทวงคืน!
พลังของยายหยิบและพลังแห่งความดีเริ่มต่อสู้กันอย่างดุเดือด แต่ท้ายที่สุดแล้ว ใครจะเป็นผู้ชนะ…?
ตอนที่ 5: บทสรุปของคำสาป
การต่อสู้ระหว่างพลังแห่งความดีและความชั่วยังคงดุเดือด หมอผีเรืองตั้งใจแน่วแน่ในความพยายามขับไล่ยายหยิบออกจากร่างของนายพลาย ขณะที่แสงสว่างเริ่มเจิดจ้าออกมาจากตัวนายพลาย เสียงร้องเรียกของแม่อุ้มและชาวบ้านที่สวดภาวนาอยู่รอบ ๆ ทำให้ความหวังกลับมาส่องแสงในใจของทุกคน
ในช่วงเวลาที่ความเข้มข้นที่สุด ยายหยิบรู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่ลดลง เธอรู้ว่าพลังของเธอเริ่มไม่เพียงพอ แต่ก่อนที่เธอจะยอมแพ้ เธอส่งเสียงกรีดร้องอย่างโกรธเกรี้ยว “พวกเจ้าคิดว่าจะได้ชนะข้าอย่างง่ายดายหรือ? ข้าจะให้หมู่บ้านนี้ต้องเผชิญกับคำสาปที่ไม่มีวันสิ้นสุด!”
ด้วยคำพูดนี้ ยายหยิบเริ่มรวบรวมพลังของเธออีกครั้ง และก่อนที่หมอผีเรืองจะทันได้ทำอะไร นายพลายก็รู้สึกถึงอาการผิดปกติในร่างกาย เขาเริ่มมีอาการเหมือนถูกกระแทกแรง ๆ และในวินาทีถัดมา หมอผีเรืองยกมือขึ้นสูงสุดสุดเสียง “ไปให้พ้น! ข้าไม่ยอมให้เจ้ากลืนกินนายพลาย!”
แสงสว่างจ้ากระจายออกมาเป็นประกาย ปรากฏการณ์นั้นเป็นการสู้รบกันระหว่างความมืดและความสว่าง ขณะที่นายพลายรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่ไหลเข้ามาในตัวเขา ในที่สุด ยายหยิบก็ถูกขับออกจากร่างนายพลายด้วยการกระแทกอันทรงพลัง เสียงกรีดร้องของยายหยิบดังก้องอยู่ในอากาศ ก่อนที่ร่างของเธอจะจางหายไปในพายุของความมืด
“เธอไปแล้ว…” นายพลายหลุดจากอาการช็อกและลืมตาขึ้นมา เขามองเห็นหมอผีเรืองยืนอยู่ตรงหน้า รู้สึกถึงพลังที่กลับคืนมาในร่างกาย แต่ภายในใจของเขากลับมีความหวาดกลัวหลบซ่อนอยู่ เขาได้ยินเสียงคำสาปของยายหยิบที่ยังดังก้องอยู่ในหู “หมู่บ้านนี้จะไม่มีวันสงบสุข…”
แม่อุ้มวิ่งไปกอดนายพลาย น้ำตาแห่งความดีใจไหลออกมาจากดวงตาเธอ “ลูกกลับมาแล้ว! แม่ดีใจเหลือเกิน!” ชาวบ้านพากันแสดงความยินดีที่นายพลายรอดชีวิต แต่บรรยากาศกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่สบายใจจากคำสาปของยายหยิบ
“เราต้องจัดการกับคำสาปนี้” หมอผีเรืองเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “เราต้องทำพิธีอธิษฐานเพื่อปกป้องหมู่บ้านให้พ้นจากคำสาปนี้ ถ้าเราไม่ทำอย่างนั้น คำสาปนี้จะทำให้ทุกคนต้องอยู่ในความหวาดกลัวตลอดไป”
ในขณะนั้น นายพลายรู้สึกถึงความรับผิดชอบที่เขาต้องเผชิญ เขาพูดขึ้นอย่างกล้าหาญ “ผมจะไม่ยอมให้หมู่บ้านต้องเผชิญกับคำสาปนี้ เราจะต่อสู้เพื่อความสงบสุข!” ทุกคนรอบตัวพยักหน้าอย่างเห็นด้วย เริ่มรวมกลุ่มกันเพื่อจัดพิธีอธิษฐาน
แม้ว่าหลังจากนั้นจะไม่มีใครรู้ว่า คำสาปจะกลับมาในรูปแบบไหน แต่ความกลัวในใจของนายพลายกลับเป็นแรงผลักดันให้เขาต่อสู้ เพื่อรักษาความสงบสุขให้กับหมู่บ้าน แม้ว่าอดีตจะทิ้งร่องรอยไว้ในจิตใจ แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะยืนหยัดเพื่อความสุขที่ทุกคนสมควรจะมี
ในที่สุด พิธีอธิษฐานสำเร็จไปด้วยดี หมู่บ้านกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง แต่ในใจของนายพลาย ทุกคนยังคงรู้สึกถึงความไม่แน่นอนของอนาคต เพราะคำสาปของยายหยิบยังคงทิ้งร่องรอยอยู่ในความคิด และเรื่องราวของผีปอบยายหยิบจะยังคงอยู่ในความทรงจำของชาวบ้านตลอดไป...
#เรื่องเล่าผี #เรื่องผีสยองขวัญ #เรื่องผี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
