เรื่องที่เราใช้ชีวิต ตื่นมาเราก็ต้องออกไปทำมาหากิน เมื่อเราออกเรือ แล่นไปในคลื่นทะเล ทะเลที่เป็น น้ำทะเลก็เป็นเรื่องอารมณ์ มันห้อมล้อมกายของเราที่เป็นเหมือนลำเรือ แล้วจิตเราก็อาศัยในกายที่เป็นเหมือนลำเรือ เราพายเรือออกจากบ้าน ..ก็ต้องไปเจอะเจอ เรื่อลำนั้นลำนี้ ออกไปทำมาหากิน
ที่ไหนมีปลา กุ้งหอยปูปลาก็ไปรวมตัวกัน แก่งแย่ง เพื่อจะจับกุ้งหอยปู่ปลา มันก็เรือลำนั้นลำนี้ ส่งเสียง..ฝ่าคลื่นลมออกทะเลมาเหมือนกัน เรือบางลำก็พายเรือ เข้ามาเบียดเสียด เสียดสี มีคำพูดมีเสียง ที่ไม่ไพเราะเสนาะหู ..เสียงที่เราไม่ชอบ เสียงนั้นเสียงนี้ หัวเรือของเรา มันก็เบนออกไป ไปยึดไปมอง ..เรือลำที่ส่ง้เสียดมา เกิดเป็นอารมณ์ไม่พอใจไม่ชอบ ด้วยหัวเรือเราเบน ไปกระแทก ไปเอาตาเอาหูไปยึด ..ของที่ไม่ดีจากเรือลำนั้นมา
หากเรารักษาหัวเรือไป พายเรือไปตามทิศทางที่เราต้องการ ไม่ไปใส่ใจ ไม่หันไปดู ไปยึดเอามาคิดนั่นนี้ เอาเรื่องของเร่ือชำอื่นมา เอามาใส่ในเรือใส่กายเรา เรือมันก็เลยหนัก
เหมือนทำนอง ไปเอาสีมาทางเรือของเรา ทาด้วยสีม่วง ..ไปคล้องกรรมเค้ามา ..เอากรรมเอาอารมณ์วาจาของเค้ามาคิด ..มันก็อยู่ในเรือของเรา กายของเราเอง ที่ไปเอาของๆเค้ามา ทำให้เรือมันหนัก ..ไม่สบายเนื้อสบายตัว หากมันเป็นขิงเสียของเน่าจากเรือลำนั้น เรือของเราก็ต้องแยกของเน่า เปรอเปื้อนไปด้วย ..ด้วยอารมณ์ของคนนั้นๆ ที่เราไปยึดมาเอง พอไปยึดของร้อน มันเป็นของร้อนเป็นไฟ ..อารมณ์ทิฐิไม่ยอม มันก็เกิดขึ้น เหมือนยุงมากัดมดมากัด แกมากัดฉันทำไม
หากว่า เราทำจิตเฉย .ได้..ปล่อยวางอารมณ์ ที่ยุงกัดนั้นได้ ไม่ไปยึด ไม่ไปถือสา สละเลือดสักหยดให้เค้าดิ่มกินไป จิตใจเราควไม่วุ่นวาย สั่งให้มือไปตี ..ตีตรงที่ยุงกำลังกัด ..มันก็คงไม่เกิดกรรมขึ้นมากับยุงตัวนั้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
