เหตุผลของการมาสาย
ผมทำงานเป็นครูสอนรับมัธยมศึกษาตอนต้นของโรงเรียนประจำจังหวัดแห่งหนึ่งมานานกว่า 10 ปี...
เมื่อเทอมใหม่ที่ผ่านมานี้เอง ผมได้รับหน้าที่ให้เป็นครูประจำชั้นของนักเรียน ม.1 ห้องหนึ่งและดูเหมือนว่าพวกเราจะเข้ากันได้ดี ยกเว้นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ชอบเข้าห้องเรียนสายเป็นประจำ เขามักที่จะเข้าห้องเรียนหลังจากที่ทุกคนมานั่นที่กันหมดหรือขานเช็กชื่อเกือบเสร็จแล้ว และเมื่อเริ่มเรียนเขาก็ดูกระวนกระวายไม่ค่อยยอมมองที่กระดานดำสักเท่าไหร่ เขามักจะก้มหน้าหรือไม่ก็มองไปนอกหน้าต่าง อาการผิดปกติที่ชัดเจนเหล่านี้ เป็นหน้าที่ของผมที่ต้องให้คำปรึกษาเพื่อให้เขาได้ใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียนอย่างเหมาะสม
ก่อนเลิกชั้นเรียนในเย็นวันหนึ่ง ผมบอกให้เขาอยู่รอในห้องคนเดียวและปล่อยให้นักเรียนคนอื่นกลับบ้าน เพื่อที่จะได้ถามว่าทำไมเขาถึงได้มีพฤติกรรมแปลกๆ โดยหวังว่าจะให้คำแนะนำเพื่อแก้ไขปัญหาของเขาได้ ตอนที่ผมบอกให้รอดูเหมือนเขาจะสะดุ้งเล็กน้อยแล้วถามว่า
“ผมต้องอยู่ในห้องนี้กับครูแค่สองคนเหรอครับ!?” เขาพูดเสียงสั่น ผมคิดว่ามันคงเป็นความประหม่าจากการถูกเรียกพบเพียงคนเดียว ผมยังคงยืนยันคำเดิมและปล่อยให้เด็กนักเรียนคนอื่นกลับบ้าน เมื่อทั้งห้องเหลือเราเพียงลำพัง ผมถึงได้เรียกให้เขาเดินมาที่กระดานดำ แล้วเอ่ยปากถามเหตุผลพฤติกรรมแปลกๆของเขา โดยหวังว่าจะช่วยเหลือได้
เขาเงียบไปครู่หนึ่ง สายตาดูหวาดระแวงเหมือนกับกลัวอะไรบางอย่าง
“เธอกลัวอะไรหรือเปล่า!? หรือคนในห้องแกล้ง!?” ผมพยายามถามชี้นำ โดยหวังว่าจะได้คำตอบ แต่เขาส่ายหัวไปมา พร้อมกับลอบมองกลับไปยังห้องเรียนที่ว่างเปล่า แล้วหันกลับมา ตอนนี้ดูเหมือนจะมีเหงื่อซึมออกมาจากหน้าผากของเขาอย่างเห็นได้ชัด ราวกับว่าเขากำลังถูกบางอย่างปลุกเร้าอยู่
“แล้วมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ครูช่วยได้นะ!?” ผมพยายามเสนอทางช่วยเหลือ แต่เขายังคงส่ายหน้าไปมา ก่อนที่จะเดินใกล้เข้ามาชิดตัวผม พร้อมกับกระซิบเบาๆด้วยเสียงอันสั่นเครือว่า
“ครูช่วยผมไม่ได้หรอกครับ ถ้าครูมองไม่เห็นมัน...”
ผมสงสัยกับคำพูดนั้น เลยมองข้ามไหล่ของเขาไปยังห้องเรียนที่ว่างเปล่า แต่กลับถูกเขาดึงแขนเสื้อเอาไว้ให้หันกลับ
“อย่าไปมองมันครับครู มันชอบนั่งอยู่บนโต๊ะตัวหน้าสุดของห้องด้านหลังของผมตอนนี้ อย่าให้มันรู้ว่าครูเห็นมัน เดี๋ยวมันจะตามครูออกจากห้องนี้ไปด้วย...”
ขนทั่วร่างของผมลุกเกรียวขึ้นมาทันที เมื่อได้ทราบเหตุผลว่าทำไมเขาถึงรอให้มีคนอยู่เต็มห้องเรียนเสียก่อนและทำไมถึงไม่ชอบมองที่กระดานดำ เพราะมันชอบนั่งอยู่โต๊ะว่างเปล่าที่ไร้คนนั่งมาตั้งแต่ตอนเปิดเทอม และตอนนี้มันก็ยังอยู่ตรงนั้น พร้อมกับใช้ดวงตาไร้ชีวิตที่ผมมองไม่เห็นจ้องมาที่เราทั้งสองอย่างไม่ละสายตา!!!
ถ้าหากใครสนใจอยากอ่านเรื่องราวเหนือธรรมชาติ ตำนานของเหล่าภูตผี ปีศาจ ตำนานเมืองและความสยองขวัญมากมายจากทั่วทุกมุมโลก สามารถติดตามอ่านได้ที่
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
