อาหารที่คนทำตายไปแล้ว แล้วหากินแบบนั้นไม่ได้อีก
สมัยเด็กๆ น้องสาวยาย จะทำขนมโก๋ไส้งาดำอร่อยมาก ใส่ไส้งาดำเยอะ เรายังเคยไปช่วยเขาทำ ขนมโก๋ที่เอาแป้งมาอัดใส่บล็อกเลย
เป็นขนมโก๋แป้งสีขาวที่เนื้อนุ่มมาก ไม่แห้งติดคอ ไส้งาดำจะมีรสชาติเค็มเกลือนิดๆตัดกับความหวานของแป้งขนมโก๋ อร่อยมาก
ทุกวันนี้ซื้อเจ้าอื่นกินติดคอตาย หวานแห้งติดคอ แป้งแข็ง ไส้น้อย ไม่เหมือนที่เคยกินสมัยเด็กๆ
บะจ่าง ที่น้าสาว น้องแม่คนที่6 ทำให้กินก็อร่อยมาก รสชาติดั่งเดิม ข้าวเหนียวที่ปรุงผัดอร่อยนึ่งจนนิ่ม ไส้หมูที่หมักนุ่ม ไข่เค็มสีแดงสดที่ไม่เค็ม เก๋าลัด แปะก๋วย กุนเชียงเนื้อหมูล้วน ถั่วต้มเม็ดสวย เผือกกวนละเอียดนุ่ม ทุกอย่างเข้ากันอย่างกลมกล่อม
ทอดมันปลากรายใส่ถั่วพลู ของน้าชาย น้องแม่คนที่2 เนื้อปลาเหนียวนุ่ม อร่อย เป็นปลากรายแท้ที่ขูดเอง นวดกับมือจนเหนียวหนึบ รสชาติอร่อย
ชาดำเย็น ที่ไม่เหมือนใคร ส่วนผสมชา 3 ชนิดเข้าด้วยกัน ทำให้ชามีรสชาติหอม หวาน เข้ม กลมกล่อม ไม่ฝาดลิ้น เก็บ3 วันก็ไม่ขม น้องแม่คนที่3 ทำได้อร่อยมาก
น่าเสียดายที่ไม่มีลูกหลานคนไหน สืบทอดสูตรลับความอร่อยเลย ทำให้ความอร่อยนั้น ตายไปกับคนทำ ลูกหลานก็ทำไม่เป็นทั้งนั้น เลยอดกินเลย
ครอบครัวของตา จนกว่าปู่ จึงทำอาหารกินเอง ต่างกับญาติฝั่งพ่อ ที่รู้จักร้านอาหารอร่อยทุกร้าน ซื้ออาหารร้านดังมาฝาก กินแต่ของแพง แต่ฝั่งแม่จะทำอาหารเองมากกว่า แล้วทำอร่อยกว่าไปซื้อมาอีก
พ่อเราชอบพาไปภัตตาคารเจ้าพระยาที่เจ๊งไปแล้ว ส่วนแม่เราชอบอยู่บ้าน กินในบ้านมากกว่า เราโตมากับพี่เลี้ยง มีแม่ครัวทำให้กิน เราเลยไม่เคยจำรสชาติฝีมือแม่ได้เลย เพราะแม่ไม่ได้ทำให้ทาน อยากกินอะไรก็สั่งแม่ครัวเอา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
