บทความ Blockdit ตอน ลอกข้อสอบ
ปี พ.ศ. 2516 ผมเรียนชั้น ม.ศ. 4 โรงเรียนบดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนี) ผมไปสอบเทียบวุฒิ ม.ศ. 5 ในวันสอบผมแต่งเครื่องแบบนักเรียน อักษร บ.ด. ที่ปักบนอกเสื้อดึงนักเรียนโรงเรียนอื่นสองคนมาหา บอกตรงๆ ว่าขอลอกข้อสอบหน่อย เพราะลอกข้อสอบนักเรียนบดินทรเดชา น่าจะรอด
ผมไม่ได้ให้ทั้งสองลอก แต่เห็นสองคนนั้นชะเง้อมองกระดาษคำตอบของผมอยู่ตลอดเวลา คงจะลอกไปได้บ้างกระมัง
การลอกข้อสอบมีหลายระดับ สมัยที่ผมเรียนชั้นมัธยมต้น ข้อสอบมักเป็นปรนัย ลอกได้ง่าย เป็นภาพปกติที่เพื่อนเหลือบดูคำตอบข้อสอบเพื่อนที่นั่งติดกัน แต่จะเรียกว่าลอกก็คงพูดไม่เต็มปาก เพราะต่างคนต่างไม่รู้ว่าเพื่อนตอบถูกจริงหรือไม่ การเหล่ตามองคำตอบของเพื่อนที่นั่งใกล้ๆ เกิดขึ้นเพราะสัญชาตญาณมากกว่า จะว่าไปแล้ว มันเหมือนแทงหวยมากกว่าลอก
ตอนเด็กๆ ผมถูกบังคับให้เรียนพิเศษภาษาจีน ผมเกลียดวิชานี้มาก ทุกอาทิตย์มีชั่วโมงท่องจำมาเขียน ครูสั่งให้นักเรียนไปท่องจำข้อความภาษาจีนในตำราสักย่อหน้าหรือสองย่อหน้า วันรุ่งขึ้นให้มาเขียนจากความจำ โดยคว่ำหนังสือ
โธ่! ใครจะจำได้!
ดังนั้นเมื่อครูเผลอก็แอบเปิดตำรามาดูหน่อย
นั่นคือสมัยเด็ก การโกงเกิดขึ้นเพราะกลัวเรียนไม่ผ่าน ทั้งที่เป็นแค่การเรียนพิเศษ กลัวถูกพ่อดุ
เชื่อว่าทุกคนคงเคยผ่านประสบการณ์ลอกข้อสอบ ทั้งลอกเขาและถูกเขาลอก
บางคนจดคำตอบบนฝ่ามือ บนต้นขา สารพัด เก็งคำถามไว้ก่อนเข้าห้องสอบ
บางทีลอกแล้วตกทั้งคนลอกและคนให้ลอก เพราะต่างก็ไม่รู้เหมือนกัน
แม้แต่ในชั้นปริญญาโทในบางมหาวิทยาลัย นักศึกษาบางคนก็ยังลอกข้อสอบกัน
ในปี 2556 มีข่าวและภาพประหลาดบนหน้าหนังสือพิมพ์ และกลายเป็นไวรัลใน โซเชียล มีเดีย เฟซบุ๊กแฟนเพจขององค์การบริหาร องค์การนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตบางเขน โพสต์รูปการสอบของนิสิตคณะอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ นิสิตทุกคนสวมหมวกกันลอกข้อสอบที่ต้องทำเอง คล้ายม้าแข่ง ไม่สามารถมองด้านข้าง มองได้แต่ข้อสอบเบื้องหน้า เพื่อป้องกันการลอกข้อสอบ
หลังจากมีคนแสดงความเห็นมากมาย ทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย ภาพนี้ถูกลบออก ได้ยินเหตุผลว่า ห้องสอบเล็กและแคบ นิสิตนั่งชิดกันอาจลอกข้อสอบกันได้
หลังจากภาพนี้กลายเป็นไวรัล ก็ไม่ปรากฏเหตุการณ์ดังกล่าวอีก
แต่นี่ไม่ใช่ที่เดียวครั้งเดียวที่เกิดเหตุดังกล่าว
หนึ่งปีหลังจากหมวกกันลอกข้อสอบของไทย ที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในเมืองจิงโจว มณฑลหูเป่ย ครูใหญ่สั่งให้ย้ายโต๊ะและเก้าอี้ทั้งหมดออกไปตั้งกลางสวน ให้นักเรียนนั่งทำข้อสอบแต่ละคนนั่งห่างกันมาก เพื่อให้ลอกข้อสอบกันไม่ได้
ครูใหญ่ของโรงเรียนกล่าวว่า
นี่ป้องกันการลอกข้อสอบ และทำให้นักเรียนได้รับอากาศบริสุทธิ์สดชื่น ดีต่อร่างกายและจิตใจ
อากาศดีทำให้สดชื่น ผ่อนคลาย ทำข้อสอบได้ดีกว่าเดิม
การลอกข้อสอบเป็นปัญหาหรือไม่ ขึ้นอยู่กับมุมมอง
ในมุมหนึ่ง การลอกคือการทุจริต ไม่ซื่อสัตย์
อีกมุมหนึ่งมันสะท้อนว่าบางทีเราเน้นที่คะแนนสอบหรือเกรดเป็นใหญ่ ถ้าคะแนนไม่ถึง ก็สอบตก อาจต้องออกจากโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัย
ตามหลัก Survival of the fittest
ดังนั้นสำหรับคนที่ไม่พร้อมสอบ เพื่อความอยู่รอด ก็ต้องลอก
ผมเป็นเด็กเรียนดี แต่ในช่วงสอบเป็นช่วงเวลาที่เครียดมาก
โดยเฉพาะตอนสอบแข่งขันเข้าชั้นเรียนเตรียมอุดมศึกษา และมหาวิทยาลัย เครียดจนปวดท้อง ปวดหัว
ในประเทศญี่ปุ่น เกาหลีใต้ แรงกดดันยิ่งสูง ถึงขนาดมีนักเรียนฆ่าตัวตาย พ่อแม่ต้องไปบนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ลูกสอบผ่าน
แรงกดดันนั้นสูงมาก
หลายฝ่ายเห็นว่าการโกงข้อสอบเป็นพฤติกรรมที่สะท้อนความล้มเหลวของการศึกษา เพราะการโกงคือการต้องการคะแนน ต้องการสอบผ่าน
มันยังสะท้อนคำถามว่าครูสอนดีแล้วหรือไม่ ทำไมนักเรียนไม่อยากเรียนหรือเรียนไม่ดีจนต้องลอกข้อสอบ
การแก้ปัญหาน่าจะเป็นการสอนเพื่อให้รู้จริง มากกว่าเรียนเพื่อสอบผ่าน
พวกเขาเห็นว่าการเรียนมีสองแบบ แบบเก่าคือเรียนให้สอบผ่านมาตรวัดผล เป็นการแข่งขัน ตัดเกรด คั้นหัวกะทิออกมา
อีกแบบหนึ่งคือเรียนเพื่อรู้ วิธีนี้ยั่งยืนกว่า
อีกประเด็นหนึ่งคือคำอธิบายว่าเหตุที่เด็กโกงสอบเพราะข้อสอบยากเกินไป
จริงหรือ? เป็นคำถามที่ต้องถก
มุมหนึ่งคือ ต่อให้ข้อสอบง่ายแค่ไหน ถ้าเด็กไม่เรียนมา ก็ทำข้อสอบไม่ได้
เรื่องความหนักของการเรียนก็เป็นอีกประเด็น
บ้านเรามักใช้เหตุผลว่า เด็กไทยเรียนหนักเกินไป แต่ถ้าดูประเทศเพื่อนบ้าน สิงคโปร์ เด็กสิงคโปร์เรียนหนักกว่าไทยมาก
สิงคโปร์ก็มีเหตุผลของเขา เนื่องจากเป็นประเทศที่ไม่มีทรัพยากรธรรมชาติ มีอย่างเดียวคือคน ดังนั้นจึงตั้งเป้าหมายสร้างคนระดับ the top ของโลก
ดังนั้นเด็กสิงคโปร์ไม่ได้เรียนแข่งกับเด็กสิงคโปร์ด้วยกัน แต่แข่งกับคนทั้งโลก
หากการสอบนั้นสำคัญระดับกำหนดอนาคต ก็ต้องหาทางโกงให้ผ่าน
ทุกคนอยากได้คะแนนสูง อยากสอบผ่านทั้งนั้น ดังนั้นหากจำเป็นต้องพึ่งพาคะแนนเพื่ออนาคต ก็ลอกข้อสอบ ทุจริต
ความคาดหวังจากพ่อแม่ว่าลูกต้องเรียนดีก็มีส่วนผลักดันให้เด็กลอกข้อสอบ
การสอบเข้าสถาบันต่างๆ ก็มีข่าวการโกงสอบ
มีผู้ช่วยภายนอกที่ทำข้อสอบให้แบบเรียลไทม์
ไม่มีใครอยากล้มเหลวในชีวิต ไม่มีใบปริญญาไปสมัครงาน
เมืองไทยมีค่านิยมแปลกๆ อย่างหนึ่งคือ ยอมให้เพื่อนลอกข้อสอบ
เรียกว่า น้ำใจ
ค่านิยมนี้มองว่าการลอกข้อสอบเป็นเรื่องการแสดงน้ำใจ ความเป็นเพื่อน การแบ่งกัน เป็นเรื่องของความเอื้ออาทรต่อกัน
หาไม่ยอมให้ลอก ก็เข้าข่าย ใจดำ หรือ แล้งน้ำใจ
ไม่ใช่เพื่อนแท้
เพื่อนแท้ต้องไปด้วยกัน
รวมมิตรภาพเข้ากับการโกง!
การ copy & paste จากอินเทอร์เน็ตเพื่อทำรายงาน เขียนงาน ก็มีเงาของการลอก
การลอกข้อสอบพัฒนาไปอีกหลายขั้น เช่น ใช้สมาร์ทโฟนหาคำตอบ ไปถึงการโกงอย่างเป็นระบบ
น้ำใจ ลามไปถึงพฤติกรรมเซ็นชื่อเข้าเรียนแทนเพื่อน และเมื่อโตขึ้น ก็มีการตอกบัตรแทนกันในสำนักงาน การลงชื่อแทนกันในสภาผู้แทนราษฎร
ตามมาด้วยโกงกันเป็นทีม กินกันทั้งโรงพัก กลายเป็นระบบส่วย
คนขับแท็กซี่โขกค่าโดยสารนักท่องเที่ยว สร้างความเดือดร้อนให้คนไทย เพราะปฏิเสธผู้โดยคนไทย
ในที่สุดเราก็เป็นประเทศโกง
มันสร้างค่านิยมโกงไม่เป็นไร และในที่สุดก็เป็น โกงไม่เป็นไร ถ้าเอามาแบ่งกัน
ต่อเนื่องไปเป็นประชานิยม สร้างหนี้ไม่เป็นไร ถ้านำเงินมาแจก
เรื่องลอกข้อสอบจึงกว้างกว่าภาพนิสิตสวมหมวกกันลอกข้อสอบ มันกินพื้นที่ไปไกล เกี่ยวข้องกับทุกระบบ
สิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องได้รับการแก้ไขหรือปฏิรูปคือ หนึ่ง ระบบการศึกษา สอง ทัศนคติเรื่องความซื่อสัตย์ การปลูกฝังความซื่อสัตย์
ทั้งสองเรื่องทำได้ยากขึ้นทุกที
แต่เราไม่มีทางเลือก ต้องปฏิรูปทั้งสองส่วน เพราะท้ายที่สุดแล้ว การลอกการโกงก็เป็นกาฝากที่ทำลายประเทศ
ภาพประกอบ
(ภาพจาก Bangkok Post August 16, 2013)
- 29
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
