คุณคิดว่าผมโดนขโมยความรัก รึเปล่า?
...อย่าเพิ่งตอบก่อนนะ รบกวนอ่านบทความที่เป็นเหมือนพื้นที่ระบายความในใจของผมหน่อยล่ะกันครับ
ผมอายุ 44 ปี แต่งงานมีครอบครัวตามมาตรฐานขายไทย ทำธุรกิจค้าส่งถ่านไม้ ส่วนภรรยาผมมีอาชีพเป็นจ้าราชการครู อายุ40 ปี
เราทั้งคู่ดูโอเค...แต่เราไม่มีลูก
จนกระทั่งวันหนึ่งภรรยาผมบอกว่าเธอจะเอาหลานสาวมาเลี้ยงจะโอเคไหม
ผมโอเคนะ(และแน่นอนว่าหลานสาวภรรยาจะเข้าเรียนมัธยมปีที่1)
จนกระทั่งจัดการเรื่องที่เรียนและย้ายบ้านเป็นที่เรียบร้อย ผมให้ภรรยาและหลานของเธออยู่บ้านหลังใหม่ ส่วนผมต้องอยู่อีกบ้านกับคุณย่าเพื่อดูแลท่าน
ระยะแรกๆทุกอย่างต้องปรับกันพอสมควรทั้งสามคน แต่มาตอนหลังบางอย่างเริ่มเปลี่ยนแปลงไป
หลานสาวภรรยาเริ่มแสดงท่าทางไม่ค่อยรับผิดชอบงานพื้นฐาน ชักสีหน้าเมื่อโดนตักเตือน แต่ผมเพิ่งมารู้เพราะอาทิตย์นึงจะเข้ามาบ้านภรรยา และเธอมาระบายให้ฟัง
ผมรับปากว่าจะช่วยพูดให้
แต่ด้วยเพราะความที่ผมพูดจาตรงๆ และเป็นคนไม่ชอบพูดซ้ำๆ เลยตักเตือนเธอไป
สรุป...หลานสาวร้องไห้ แต่ที่แรงกว่านั้นคือภรรยามาต่อว่าผม...ว่าทำไมต้องพูดจนหลานเธอร้องไห้
...เอาจริงนะ ผมเสียใจ ผมเข้าใจดีว่าวัยรุ่นอาจมีอารมณ์และความรู้สึกที่แปรปรวณ แต่การที่ภรรยามาต่อว่าผมแบบนี้ แสดงว่าเธอห่วงความรู้สึกของหลานมากกว่าผม...ใช่มั้ย?
ตั้งแต่วันนั้นผมเลยตัดสินใจไม่คุยกับหลานภรรยาเลย นอกจากเธอจะถามผมจะตอบ
...ถ้าเธออยู่ซ้าย ผมอยู่ขวา
...ถ้าเธอชั้นสอง ผมอยู่ชั้นหนึ่ง
...ถ้าเธออยู่หน้าทีวี ผมจะอยู่ห้องครัว
จนตอนนี้ภรรยารู้แล้วว่าผมมีอคติกับหลานเธอ
จนวันนึงหลานสาวภรรยาพูดขึ้นขณะเราสามคนนั่งรถออกไปทำธุระ
"อย่าบังคับให้เธอพูดกับลุง(ตัวผม)"
เมื่อได้ยินแบบนี้ผมก็สูดลมหายใจเข้าและออกช้าๆก่อนพูดออกไปว่า
"ได้...ถือว่าเป็นคำขอของเธอ จะทำตามคำขอให้ล่ะกัน" ก่อนหันไปบอกภรรยาที่นั่งจ้องหน้าผมอยู่
"แบบนี้ก็ดีนะจะได้สบายใจทุกฝ่าย"
คิดว่าผมอคติ
หรือผมแค่โดนขโมยความรักไป...เท่านั้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
