9 ต.ค. เวลา 01:43 • ปรัชญา
ภารกิจที่สำคัญของคนที่ได้ภาชนะของมนุษย์
มาในชาตินี้ก็คือเห็นถึงโทษภัยของการได้เกิด
และหาทางพ้นไปจากกองทุกข์แห่งนี้
สิ่งที่เกิดขึ้นในมิติของสมมุติมายาเป็นเรื่องไม่จริง
เกิดจากการปรุงแต่งความสุขลวงๆชั่วคราวขึ้นมา
เพื่อกลบความทุกข์ เราไม่ทันได้เห็นความแก่เพราะ
เห็นว่าแก่ก็ไปทำศัลยกรรมเพื่อหลอกตัวเอง
เราไม่เคยอยู่กับความทุกข์เพื่อเห็นมันชัด
พอทุกข์ขึ้นมาก็ออกไปหาความสุขด้วยการไปเที่ยว
เพื่อกลบความทุกข์ ทุกคนสร้างสุขลวงๆกันขึ้นมา
2
เพื่อตอบสนองเวทนาออกไปหาอาหารอร่อยทาน
แป๊ปเดียวเวทนาก็ดับลงและคอยไปตอบสนองมัน
อยู่บ่อยๆ เห็นคนเจ็บป่วยคนตายคนพลัดพราก
โศกนาฏกรรมก็โทษแต่คนนั้นคนนี้ทำให้ทุกข์
เพราะคนนั้นคนนี้ขับรถประมาทจึงนำมาซึ่งอุบัติเหตุ
มนุษย์มองได้แค่นี้จึงไม่อาจเห็นความจริงที่แท้ได้
เพราะไหลไปกับสัญญาการจำได้หมายรู้ปรุงแต่งชี้นิ้ว
ออกไปโทษคนอื่นเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเกิดจาก
1
การเกิดของพวกคุณนั่นแหละ ถ้าไม่เกิดมาจะเกิดเรื่อง
เหล่านี้ไหมจะแก่จะเจ็บจะตายจะเห็นภัยพิบัติ จะอกหัก
จะสูญเสียจะเจอโศกนาฏกรรมไหม มันไม่เกี่ยวอะไรกับเหตุปัจจัยทั้งหมด ถ้ายังไม่เห็นโทษภัยของการเกิด
ถ้ายังหลับใหลอยู่ยังไม่ตื่นก็กลับมาเกิดใหม่และ
สนุกกับการท่องภพภูมิไปจนกว่าจะมีปัญญาเห็นความจริง
3
เรื่องทั้งหมดในสมมุติมายาที่มันเกิดขึ้นเหมือนมันเกิดขึ้นจริงคุณเห็นมันจริงคุณทุกข์จริงคุณรวยจริงคุณจนจริง
แต่ทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันไม่จริงเพราะมันเป็นสมมุติที่คุณไหลไปตามความหมายของภาษาที่กำหนดให้คุณทุกข์หรือสุขแล้วคุณก็ไหลไปกับสัญญาของคุณ
เมื่อไหร่ที่ปัญญาชนะสัญญาคุณจะพบว่า
โลกนี้เป็นของเปล่ามีแต่ความว่าง
มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น
ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่
ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป
นอกนั้นไม่มีอะไร
วนออกจากสมมุติได้
วนออกจากกองทุกข์ได้
จะพบว่ามีแต่ความว่างเท่านั้น
ขอให้อย่าไหลไปกับสัญญาความจริงที่สมมุติแล้ว
ทวนกลับมาเห็นความจริงแท้ก่อนที่จะเป็นความจริง
โดยสมมุติ มีแต่ความเป็นเช่นนั้นเอง
4
โฆษณา