เสน่ห์ปลายจวัก?
เมื่อกลับมาสู่สภาวะปกติฉันก็ต้องกลับมาหุงหาอาหารกินเอง ประจวบเหมาะกับวันนี้ก็เป็นวันที่ทีมฉัน WFH พอดี เมื่อวันก่อนฉันก็เลยเตรียมวัตถุดิบสำหรับรังสรรค์เมนูเด็ด (คิดเอาเอง) ไว้เรียบร้อย กะว่าเช้ามาก็แค่เอามาคลุก ๆ เท ๆ ก็เป็นพอ
สงสัยกันใช่มั้ยล่ะว่าไอ้เมนูเด็ดของฉันนี่มันคืออะไร ขออนุญาตยืดคอกระอมไอรอเลย เมนูเด็ดที่ทำให้ฉันได้ค้นพบความสามารถใหม่ของตัวเองนั่นก็คือ “แกงเขียวหวานไก่ใส่ฟัก” ค่ะ แกงน้ำข้นขลุกขลิก รสเค็มเผ็ดหวานตัดกันพอดี กะทิแตกมันย่องพองาม รสชาติเข้มข้น ดูดีกว่าร้านข้าวแกงหลาย ๆ ร้านเสียอีก
คุณเชื่อไหมครั้งแรกที่ลองทำนะ แกงที่ได้หน้าตาผู้ดีมาก สีเขียวพาสเทลไฮโซเว่อร์วัง วันนั้นฉันแทบจะเขียนใบลาออกเพื่อมาเปิดร้านแกงเขียวหวานเลยล่ะ รีบกางตาราง Excel คำนวณต้นทุนพรึ่บพรั่บ แต่ผลประกอบการตัวเลขที่ไม่เคยโกหกใคร มันก็ทำให้ฉันจำยอมต้องกลับไปทำหน้าที่กรรมกรหน้าจอต่อไปน่ะสิ
ส่วนประกอบก็มีไม่ได้มีมากมายอะไร เริ่มจากเนื้อไก่ ฟักเขียวลูกย่อม ๆ ใบโหระพา กะทิขวด (กรุณาอย่าเบะปากนะคะ อยู่ในป่าปูนแบบนี้คุณจะให้ฉันไปปีนเก็บมะพร้าวที่ไหนกัน) พริกแดงแต่งสี น้ำปลา น้ำตาล (ฉันไม่มีน้ำตาลมะพร้าวหรอกนะ เอาไปขูดกินเล่นเป็นของหวานหมดแล้ว เลยใช้โอวทึ้งแทน) และสิ่งที่สำคัญที่สุดพริกแกงเขียวหวาน
ถ้าอยู่ที่บ้านล่ะก็ไม่แคล้วจะต้องตำเองแหละค่ะ แม่ของฉันก็จะออกปากสั่งให้พ่อวิ่งหานั่นหานี่จนครบตามตำหรับของตัวเอง (สั่งหลายรอบมาก เดี๋ยวขาดลูกผักชี เดี๋ยวก็ขาดกระเทียม)
จากนั้นก็ถึงคิวผู้ใช้แรงงานอย่างฉันที่ต้องเตรียมวัตถุดิบ ปอก ล้าง เช็ดให้เรียบร้อย ก่อนจะบรรจงเอาเหล่าสมุนไพรเครื่องเทศทั้งหลายทยอยลงครกหิน ใช้แขนล่ำบึ๊กออกแรงตำทุกอย่างให้บี้แหลกเหลว ตำไปอย่างนั้นจนกว่าแม่ครัวใหญ่จะพอใจ
ถ้าวันไหนแม่ว่างไม่มีอะไรทำก็จะสั่งให้ฉันทำจนละเอียดยิบ ชนิดที่เอามาเกลี่ยบนมือแล้วจะต้องเนียนเรียบไปเลย แต่ถ้าวันไหนมีภารกิจพิเศษที่เวลามีจำกัด หรือวันนั้นแรงงานขาดแคลนแม่ต้องตำเอง พริกแกงก็จะมีกากใยหน่อย ซึ่งพ่อฉันก็จะบอกว่าดีแล้วมีกากใยให้ย่อย (ใช่ค่ะ พ่อเอาตัวรอด)
แม่มักจะบอกฉันว่าพริกแกงคือส่วนที่สำคัญที่สุด แกงอร่อยไม่อร่อยก็วัดกันตรงนี้ พริกแกงดีกะทิถึงแกงยังไงก็อร่อย แต่เผอิญฉันมันสาวกรุงผู้อาศัยในระนาบแนวตั้งน่ะสิคะ ถ้าขืนออกแรงโขลกพริกแกงห้องข้างล่างคงได้เดินขึ้นมาเขกหัว ฉันก็เลยจำต้องใช้พริกแกงสำเร็จรูปยี่ห้อดังที่วางขายในซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ ๆ ที่พักนั่นแหละ
วันนี้ตอนเช้าหลังจากแหกขี้ตาตื่นมา ฉันก็รีบลงมือแกงเลยเป็นอันดับแรก ฉันเริ่มจากการต้มเนื้อไก่กับกะทิเข้าด้วยกันก่อน เคี่ยวไปสักพักให้ไก่มันพอสุกฉันก็จะใส่ฟักลงไปทิ้งไว้สักพัก ก่อนจะเอากะทิส่วนที่เหลือมาตั้งกระทะทิ้งไว้เดือดปุด ๆ พอกะทิเดือดได้ที่แล้วฉันก็จะใส่พริกแกงลงไป
เรื่องมันมาเกิดที่ตรงนี้แหละค่ะคุณขา ระหว่างเดินหากรรไกรมาตัดซองพริกแกงอยู่นั้น ฉันก็เหลือบไปเห็นข้อความตัวเล็ก ๆ บนซอง ข้อความเบลอ ๆ บนซอง ทำให้ฉันต้องควานหาแว่นตามาใส่ คุณสมบัติของแว่นตาราคา 3 พันกว่าบาททำให้ฉันได้เห็นความจริง!
ความจริงที่กระแทกใจอย่างแรง! ตัวอักษรสีดำเล็ก ๆ เขียนเอาไว้ว่า “ไม่ต้องปรุงเพิ่ม” หลังจากที่สมองตัน ๆ ของฉันประมวลผลเสร็จ ฉันก็แทบอยากจะกรี๊ดออกมาเลยคุณ ไอ้ความมั่นใจมั่นหน้ามั่นโหนกในมือการทำอาหารของตัวเองหดเหลือแทบจะกลายเป็นศูนย์ พลางนึกย้อนไปว่านี่ฉันไปโม้อวดใครบ้างแล้วนะ
แต่ใจหนึ่งก็ยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าอย่างน้อยแกงฉันมันก็แตกมันนะ นี่ขนาดแกงกับกะทิขวดแถมยังไม่ได้ใส่น้ำมันอะไรเลย แต่ก็สามารถแกงออกมาดูดีมีสกุลเป็นที่สุด แปลว่าอย่างน้อยฉันก็ต้องมีฝีมือพอตัวแหละน่า พอคิดได้แบบนั้นได้ฉันก็สบายใจขึ้นมา ยกซองพริกแกงขึ้นมาหมายจะตัดให้ขาด
ก่อนจะได้พบกับความจริงอีกข้อ นั่นก็คือไอ้พริกแกงซองนี้มันมีน้ำมันเป็นส่วนประกอบค่ะคุณ! น้ำมันพืชโผล่เข้ามาในลิสต์ส่วนประกอบสำคัญ ซึ่งนั่นก็แปลว่าไอ้มันที่แตกย่องในแกงของฉันเนี่ย มันไม่ได้เกิดจากความสามารถใด ๆ ของฉันเลย มันเกิดจากความฉลาดของทีม R&D ต่างหาก
เพื่อที่จะพิสูจน์ว่าแกงรสดีที่ได้กินเมื่อครั้งก่อน ๆ มันถูกรังสรรค์มาจากฝีมือของตัวเอง หรือเป็นเพราะเทคนิคพิเศษของทางแบรนด์กันแน่ วันนี้ฉันก็ตัดสินใจไม่ผัดพริกแกงแล้ว ฉันเทพริกแกงทั้งถุงลงไปในหม้อที่ต้มไก่เลย ก่อนจะราดน้ำกะทิในกระทะลงไปแล้วทำการโคเล ๆ ให้เข้ากัน ก่อนจะปิดฝาเอาไว้ แล้วไปนอนเล่นให้หายช้ำใจ
ถ้าความอร่อยเริศที่ผ่านมันเป็นเพราะพริกแกงจริง ๆ ไม่ว่าจะแกงยังไงมันก็ต้องอร่อย! รสชาติก็ต้องเหมือนเดิม แต่ถ้าเกิดมันไม่เป็นอย่างที่เคยล่ะก็ แปลว่าความดีความชอบส่วนหนึ่งมันต้องมาจากฉัน!
หลังจากต้มให้ทุกอย่างเข้าเนื้อประมาณ 15 นาที ฉันก็แง้มฝาหม้อแล้วตักน้ำแกงสีสวยขึ้นมาชิม รสชาติหวานเค็มปะแล่ม ๆ จากทั้งพริกแกงและวัตถุดิบต่าง ๆ ตีขึ้นมา แต่มันก็ยังคงเจือจางไปหน่อยสำหรับการเป็นกับข้าว ฉันก็เลยเติมน้ำตาลนิดน้ำปลาหน่อยลงไปจากนั้นก็ปิดเตา ตักแกงราดข้าวแล้วเริ่มรับบทนักวิจารย์ทันที
สำหรับหน้าตาก็ต้องยอมรับแหละว่าถึงไม่ผัดพริกแกงกับกะทิ แต่แกงที่ได้ก็ยังสีสวยมีมันลอยจาง ๆ ให้พอเห็น ส่วนรสชาติก็ตามที่ปรุงนั่นแหละค่ะแล้วแต่ปากใครปากมัน แต่มันมีสิ่งหนึ่งที่ต่างไปจากทุกทีก็คือกลิ่นค่ะ! แกงวันนี้กลิ่นมันไม่ได้เลย มันไร้ซึ่งเสน่ห์ของแกงเขียวหวาน ฉันพยายามทำใจให้เป็นกลางแล้วนะแต่มันไม่ได้จริง ๆ เทคนิคการผัดพริกแกงแล้วแอบหยอดน้ำตาลลงไป นี่มันมีผลจริง ๆ นะคุณ
สุดท้ายฉันก็จำต้องยอมรับว่าพริกแกงสำเร็จที่ผ่านการพัฒนาโดยมืออาชีพ ที่คงจะเสริมเติมแต่งให้ง่ายต่อการใช้มากที่สุด มีผลต่อรสชาติแกงจริง ๆ สีสวย ๆ รสนัว ๆ ที่ได้รับ ก็คงจะมาจากชื่อแปลก ๆ หลังซองนั่นล่ะ แต่สิ่งที่แกงรสเด็ดจะขาดไปไม่ได้เลย นั่นก็คือฝีไม้ลายมือในการเข้าครัวของฉัน! เทคนิคแพรวพราวที่ร่ำเรียนมาจากเชฟคนดังตาม social ช่วยยกระดับเมนูจริง ๆ
ถึงแม้การกินข้าวเช้าวันนี้จะไม่ได้ถูกปากฉันสักเท่าไหร่ แต่ความภูมิใจที่ล้นอยู่ในอกมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันเริ่มวันใหม่อย่างสดใส กินข้าวเสร็จฉันก็รีบไปล้างจานชามหม้อไหให้เรียบร้อย หัวสมองก็คิดวางแผนว่าจะทำเมนูใหม่ ๆ อะไรดี
ก่อนที่หางตาจะเหลือบไปเห็นอะไรเขียว ๆ ในกะละมังใบเล็ก ผักเผิกในตู้เย็นที่เหลืออยู่ก็มีแค่แตงกวากับฟักทองเท่านั้น ฉันไม่ได้ซื้อผักใบเขียวอะไรมาตุนไว้เลยนะ ด้วยความสงสัยฉันก็เลยชะโงกหน้าไปดู และใช่ค่ะฉันลืมใส่โหระพา! แกงเขียวหวานถ้วยเมื่อกี้ไม่มีโหระพา!
ไอ้กลิ่นที่ขาดหายไปก็คือกลิ่นของโหระพานั่นเอง ซึ่งนั่นก็แปลว่าข้อสรุปทั้งหมดก่อนหน้าถูกตีตกไปเรียบร้อยแล้วค่ะคุณ นับจากวันนี้ฉันไม่สามารถนำแกงเขียวหวานมาเป็นผลงานอ้างอิงความสามารถด้านงานครัวได้อีกต่อไป ฉันจำเป็นต้องเฟ้นหาเมนูใหม่มากอบกู้ศักดิ์ศรีของตัวเอง เอาไว้ฉันหาเจอเมื่อไหร่จะมาบอกพวกคุณก็แล้วกัน!
ปล. หลังจากมาคิดทบทวนดูแล้ว แกงเขียวหวานครั้งก่อน ๆ ก็รสชาติไม่ได้เท่าไหร่หรอกค่ะ เพียงแต่แค่มันหน้าตาดีก็เท่านั้น สีสวย ๆ มันทำให้ฉันเผลอใจไปก็เท่านั้นเอง นี่ฉันไม่ได้พูดเพราะอคติหรอกนะคะ อะไรดีฉันก็บอกว่าดี แต่บอกไว้เลยมันไม่มีทางอร่อยกว่าพริกแกงที่ฉันโขลกเองหรอก!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
