พ่อเราเสีย ตั้งแต่เราอายุ23
ตอนอายุ 26 เราต้องทำหน้าที่แทนพ่อ จากที่เคยทะเลาะกับแม่ประจำ เข้ากันไม่ได้ แม่กลายเป็นที่ปรึกษา ที่เรามักถามเสนอ เวลาจะตัดสินใจอะไร เพราะเรายังเด็กเกินไป ในตอนนั้น
การเป็นผู้ใหญ่ มันเหนื่อยนะ ยิ่งไร้พ่อ ไร้คนให้พึ่งพิง ความรับผิดชอบ มันหนักมาก หนักจนร้องไห้เลย
คุณควรดีใจ ที่พ่อยังอยู่ให้ทะเลาะ ให้คุณบ่น ยังมีคนให้กลับบ้านไปหา ดีกว่าไม่เหลือใครให้กลับไปเจอแล้ว
เราไปหาหมอ หมอสักประวัติ มีโรคทางพันธุกรรมไหม พ่อแม่เป็นโรค หัวใจ ความดัน เบาหวาน หรือเปล่า เราตอบไม่ได้สักข้อ เพราะพ่อแม่ตายก่อนเป็นโรคคนแก่ ไม่มีประวัติให้ตอบหมอเลย รวมทั้งปู่ย่าด้วย ไม่มีใครอยู่จนแก่ เราไม่มีประสบการณ์อยู่กับคนแก่ ทะเลาะกับคนแก่ ไม่ว่าปู่ย่า หรือ พ่อแม่ อะไรเลย ว่างเปล่า
อย่างน้อยคุณก็มีประสบการณ์ทะเลาะกับพ่อแม่ตอนแก่ ที่บางคนอย่างเราไม่มี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
