บางครั้งก็เหนื่อยจนอยากจะหยุดหายใจ
ไม่รู้ว่าเหนื่อยในที่นี้ จะมีความหมายเท่าไหร่ในความคิดของแต่ละคน แต่สำหรับผมมันหนักอึ้งเหลือเกิน ไม่ได้ทำอะไรมากมาย เพียงแค่ตื่นมาใช้ชีวิตก็เท่านั้น แต่ทำไมมันถึงเหนื่อยเหลือเกินนะ… (มันช่างแตกต่างจากบทความก่อนหน้านี้จัง)
วันนี้ผมตื่นมาพร้อมกับความรู้สึกที่นอนเต็มอิ่ม ถูกรูมเมทปลุกเล็กน้อย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกหงุดหงิดเลย ตื่นมาอาบน้ำใช้ชีวิต ทานข้าวไปวันๆ นึง แล้วก็… ไม่รู้สิ ไม่รู้ว่าควรทำอะไรดี มันดูมีมากมายเหลือเกินที่ผมจะต้องพัฒนาอีกมากสำหรับคนอายุในช่วงวัยนี้ จนไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร เริ่มต้นที่ตรงไหน แต่แค่คิดก็รู้สึกหนักจนอยากจะหายไปเลยล่ะ
ผมว่าคงมีเพื่อนมากมายที่กำลังเผชิญความรู้สึกนี้เหมือนกับผม มันดูเป็นเรื่องทั่วไป ที่เรารู้สึกกันได้ทั้งนั้น รู้สึกว่างเปล่า lost และไม่รู้จะไปทางไหน
อยู่ๆ ความรู้สึกเหล่านี้ก็ถาโถมให้ผมเปิดโน้ตมาเขียน เพื่อระบายมันออกมา ด้วยภาษาที่ดูมึนๆ งงๆ ยังไงอย่างงั้น ไม่รู้สิมันอาจจะเป็นวิธีทางจิตวิทยาวิธีนึงที่ใช้ได้ดีเลยสำหรับผม
ขณะที่กำลังเขียนอยู่นี้ ลึกๆภายในมันอธิบายออกมาแม้แต่จะเขียนให้พอเข้าใจยังยากเลย มันอึดอัด จะร้องไห้ ผิดหวัง(?) คาดหวัง(?) รู้สึกไม่ดีพอ และอะไรอีกมากมายที่ระบุไม่ได้ รู้แค่ว่ามันจุกอยู่ภายใน เมื่อร้องไห้ออกมาก็อาจจะดีขึ้น และก็อาจจะทำให้รู้สึกแย่ด้วยเช่นกันที่ร้องออกมา ทำไมกันนะ…
อายุ 20 ควรจะต้องมีสกิลอะไรบ้าง มานั่งคิดแบบนี้จะเรียกเสียเวลาไหมนะ ทั้งสองคำถามนี้
ต่างก็เป็นเสียงที่ดังกึกก้องอยู่ในหัวผมไม่หายเลยล่ะ
”อยากหายไปจัง แต่ก็อย่าเลย มีอะไรที่ต้องทำอีกตั้งเยอะ“ นี่คือความรู้สึกของช่วงเวลาที่ยากลำบากของวัยผู้ใหญ่ที่เขาเผชิญกันไปแล้วไหมนะ ความรู้สึกหนักอึ้งในตอนนี้ เมื่อเวลาผ่านไป มันอาจจะไม่ได้ลดน้อยลง แต่เราแค่เริ่มอยู่กับมันได้แล้วใช่ไหมนะ
ผมไม่รู้เลย รู้แค่ว่าทุกสิ่งที่ผมคิด มันคืออะไรไม่รู้ที่วิ่งวนไปวนมาจากในหัว จนถึงหัวใจที่รู้สึกไม่ดีเอาซะเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
