Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ความเรียงในวันที่นึกได้
•
ติดตาม
19 ต.ค. เวลา 04:00 • สุขภาพ
ดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจ : งานด่วน...?
ผมไปหาหมอตาตามปกติเหมือนเดิม หมอก็คนเดิม
อาการทรงๆนะครับ หมอสั่งยาฉีดตัวใหม่มาแล้วครับ
เอ่อ หมอครับ คราวที่แล้วกว่าผมจะหายตาแดงนี่นานเลย ยังไงหมอเบามือสักนิดนะครับ
ผมบอกหมอไปตามความเข้าใจของผมเอง
หมอมองหน้าแล้วอธิบายว่าทำไมมันจึงเกิดตาแดงแบบนั้น แล้วบอกวิธีการลงมือฉีดยาของหมอว่าต้องทำอะไรบ้างพร้อมเหตุผล
ผมพยักหน้ารับรู้และบอกว่า ส่วนตัวไม่สงสัยครับแต่แฟนฝากมาถาม ผมเลยต้องมาถามกับหมอนี่ละครับ
หมอมองหน้า คงนึกในใจว่าเจ้าคนนี้นี่มันเชื่อฟังแฟนจริง
หลังฉีดยาผมก็กลับบ้านตามปกติ
รอเวลานัดครั้งต่อไป
ราวอาทิตย์ก่อน ผมกับครอบครัวไปกินมื้อเย็นตามห้าง แฟนพาลูกๆกับแม่บ้านไปก่อน ผมไปแบงค์แล้วจะตามไปทีหลัง
คิวนานจริงเว้ย
ระหว่างรอคิวผมก็เห็นอะไรแวบๆ วิบๆระยิบระยับ
เดี๋ยว ปกติกรูไม่เห็นอะไรแบบนี้นี่หว่า มันอะไรวะเนี่ย
ผมนั่งนิ่งมึนตึ๊บไปพักใหญ่แล้วบอกตัวเองว่า ใจเย็นก่อนพวก ค่อยๆคิด ค่อยมองใหม่เผื่ออะไรจะดีขึ้น
ยังเห็นอยู่เหมือนเดิม แต่เป็นบางจังหวะถ้าแสงไม่จ้ามันก็จะหายไป
นั่งกินข้าวไปด้วยอารมณ์ตึงเครียดจนแฟนกับแม่บ้านสังเกตเห็น
สักพักพอสบโอกาสเลยบอกแฟนว่าเห็นความผิดปกติน่ะคุณ เลยตกใจ
แฟนพยักหน้ารับ ไม่ถามต่อ
แต่จับมือผมไว้แล้วพาเดินกันไป
เดินกันไปเรื่อยๆระหว่างรอลูกเล่นเกม
วันต่อมาช่วงเช้าเหมือนอาการดีขึ้น แต่ตกบ่ายก็กลับมา ตอนนอนก็เห็น
ครับ อาการที่ว่ามันไม่ได้รบกวนการมอง แต่มันรบกวนจิตใจอย่างหนัก
เครียดสิครับ เครียด
เครียดมาก เครียดขนาดหนัก
จิตตกไปดื้อๆ
กลัวมันจะลามปามไปอีกข้าง คราวนี้ไอ้หวังตายแน่...
นึกขึ้นได้ว่าหมอแกประจำที่โรงพยาบาลอื่นด้วยนี่หว่า ไม่ต้องรอให้ถึงวันอาทิตย์ก็ได้
แต่เพื่อความชัวร์ผมเลยโทรไปขอคิวโรงพยาบาลประจำก่อน
ผลคือไม่มีคิวจ้า
คุณหมอมีคิวหัตถการยาวมากเลยค่ะ...
ผมเลยต้องโทรไปที่อื่นเพื่อถามคิวก็พบว่าโรงพยาบาลอีกที่มีคิวว่าง ผมเลยจองไว้ก่อนเลยกันเหนียว
มันไกลจากบ้านผมนี่หว่า
แต่เอาวะ ไปก็ไป
ผมเดินทางไปถึงโรงพยาบาลตามที่เจ้าหน้าที่บอก แต่ขณะที่ลังเลว่าจะเดินไปทางไหนดี ปากก็ไวพอที่จะถามคนที่เดินมาแถวนั้น
ใส่ชุดพยาบาล ท่าทางอาจเป็นพยาบาลที่นั่น
อ้าว ไม่ใช่เว้ย
แต่คุณพยาบาลใจดีบอกว่าให้เดินตามมาเลย บ้านเธออยู่ใกล้ๆแถวนั้นพอดี ผมเลยเดินตามไปอย่างว่าง่าย ต้องขอขอบคุณมากครับ
เดินมาถึงก็ถามทางอย่างเดียว ลงทะเบียนเรียบร้อยก็รอหมอ
คนไม่มากอย่างที่คิด คงเพราะหยุดยาว
นั่งไม่นานพยาบาลมาตามไปตรวจวัดค่าต่างๆตามปกติ เรียบร้อยก็ขยายม่านตาทั้ง2ข้าง
คุณหมอบอกมาค่ะ
อ้อ แกคงจำผมได้เลยสั่งมาเลย ไม่ต้องรอ
รอขยายม่านตาก็เจอหมอ ผมเลยคุยนอกรอบก่อน หมอฟังแล้วบอกเพิ่มว่าถ้าขยายม่านตาแล้วตามด้วยยาชาเลย
เอาล่ะสิ ทำไมต้องยาชาด้วยวะ
เสียววาบไปถึงตาตุ่มกันเลยเชียว
เจอหน้าหมอผมก็บอกไปตามที่ผมเห็นจากการสังเกตมาราว1อาทิตย์ แกพยักหน้าแล้วลงมือตรวจโดยใช้เครื่องขนาดใหญ่มาก ดูน่าเกรงขาม
หยอดยาชาเพิ่มด้วยนะ หมอบอกพยาบาล
แกตรวจพร้อมใช้เลนส์ใหญ่ประกบตาผม
มิน่า ถึงต้องใช้ยาชา
หมอตรวจอย่างละเอียด
ใจเต้นตูมๆเหมือนจะหล่นไปที่ตาตุ่ม
เรียบร้อยแล้วแกก็พูดว่า ไม่มีอะไรผิดปกติครับ
เหมือนได้ยินเสียงสวรรค์ลงมาเลย จิตตกกับความเครียดที่สะสมมาปลิวหายไปในทันใด
หมออธิบายประกอบว่าเป็นเรื่องปกติจากการฉีดยาที่จะเกิดวุ้นในตาเสื่อม ส่วนการมองเห็นที่ตาขวาปกติดี และที่ผมเห็นอย่างนั้นมันเป็นเรื่องของระบบประสาทตาที่ทำงานประกอบกัน และดีแล้วครับ ถ้าเห็นอะไรผิดปกติก็ควรรีบมาหาหมอครับ อย่ารอ
แล้วหมอแกว่าไปเรื่อยๆ ไม่ได้ลงดีเทลอะไร น่าจะเพราะเป็นศัพท์ทางวิชาการที่อาจพามึนได้
ผมเลยวาดรูปพร้อมออกความเห็นของผมประกอบให้หมอฟัง หมอพยักหน้ารับรู้
แกคงเข้าใจล่ะครับว่าคนไข้คนนี้กังวลมากขนาดไหน เลยเลือกที่จะอธิบายแบบกระชับและบอกผลตรงๆเลย
เมื่อเข้าใจตรงกันทั้ง2ฝ่าย ผมเห็นว่าเวลายังเหลือเลยนั่งคุยเล่นสัพเพเหระเรื่อยเปื่อยพร้อมบอกหมอว่าพรุ่งนี้หมอคิวยาวนะครับ ผมขอคิวไปยังไม่ได้เลย
หมอตอบแบบงงๆว่าจริงเหรอครับ ไม่ทราบเหมือนกัน อันที่จริงแจ้งไปว่าเป็นคนไข้เก่ามาขอคิวก็น่าจะได้นะครับ
อาจจะจริงครับ ผมก็ไม่ได้บอกว่าเป็นคนไข้เก่าด้วย ทางนั้นเลยบอกปัดมา
หมอพยักหน้ายิ้มๆแล้วคุยกันต่ออีกหน่อยผมจึงลากลับด้วยความสบายใจ
จ่ายเงินตัวเบาแล้วมานั่งกินมื้อเย็นราคาหูฉี่ที่ฟู้ดคอร์ทของโรงพยาบาลระหว่างรอรับยา
หมอให้พวกวิตะมินบำรุงมาลองทานดูครับ อาจจะช่วยได้บ้าง ถ้าดีก็หาซื้อข้างนอกได้เลย
รับยามาก็หาทางกลับ ดีที่โรงพยาบาลมีรถรับส่งไปสถานีบีทีเอส ผมเลยสบายหน่อย
ระหว่างทางกลับ แฟนไลน์มาถาม เลยตอบไปว่าปกติดี แล้วเด็กๆล่ะ
สนุกกับงานฉลองรางวัลน่ะ กินกันอยู่
ลูกผมไปว่ายแข่งน่ะ ได้เหรียญติดมือมาหน่อย กำลังติดใจว่ายแข่งเลยบอกว่าไปว่ายให้เต็มที่เลย ส่วนคนเล็กติดตามไปกินด้วย
ผมกลับบ้านด้วยความรู้สึกโล่งอก
ร่างกายที่ป่วยๆดูเหมือนดีขึ้นมาทันตาเห็น
ดีใจที่ไม่มีอะไรผิดปกติ
ตอนนี้คุณใช้ตาขวาเป็นตาหลัก สภาพตอนนี้ดีเท่าที่จะเป็นไปได้แล้วครับ
ผมก็พอใจมากแล้วล่ะครับกับตอนนี้ ไอ้ที่เสียไปแล้วก็ช่างมัน ได้เท่านี้ก็ดีแล้วครับ ตอนนี้ก็ประคองอาการกันไปก่อน
หมอพยักหน้ารับ
รอนัดครั้งต่อไปด้วยใจระทึกพลันก็เท่านั้นเอง
บันทึก
2
2
1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
ครอบครัวเรา
2
2
1
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย