เราแต่ละคน จะมีเพื่อนหนึ่งคนที่ประหลาดกว่าคนอื่นเสมอ
มีบางเรื่องที่อยากเล่า
13 ตุลาคม 2567
ถ้าเราเป็นคนที่มีเพื่อนไม่ว่าจะมาก หรือ น้อย ถ้าเรามองดูทีละคนในแวดวงเพื่อนเรา เราจะเห็นว่ามีเพื่อนคนหนึ่ง ที่จะประหลาดมากกว่าคนอื่นๆ รวมทั้งเพื่อนของผมด้วยเช่นกัน
ผมเคยเรียนอยู่มหาวิทยาลัยขอนแก่นปีเดียวในปี 2526
เป็นปีเดียวที่ได้ทั้งประสบการณ์ และมิตรภาพที่อบอุ่น อยู่ในความทรงจำมาถึงทุกวันนี้
และเป็นปีเดียวที่ทำให้ผมได้เพื่อนที่มองมาถึงวันนี้ ยังไม่เคยมีเพื่อนคนไหนที่ประหลาดได้เท่าเพื่อนคนนี้อีกเลย
เขาเป็นรูมเมทร่วมห้องพักที่หอ 4 ของมหาวิทยาลัยตอนที่เราเรียนปี 1
ผมจำไม่ได้ว่า ชะตากรรมอะไรทำให้เราได้มาพบกัน
แต่การที่เขามาอยู่ร่วมห้องพักเดียวกัน คือ ความหฤหรรษ์ที่ยากจะลืมเลือน
เอาตั้งแต่แรกแนะนำตัวกัน เขาเรียนคณะแพทย์ ผมเรียนด้านสังคมศาสตร์
ผมบอกว่า ผมชื่อ “ดิลก” แต่เขาบอกว่า ชื่อผมผิด
ผมถามว่า ทำไม
เขาตอบว่า จะ “ดิ” ได้อย่างไร เมื่อ “ลก” สะกดภาษาอังกฤษว่า “lok”
และตัว L คือ พยัญชนะ ก็ต้องอ่าน เดอะ หลก (The Lok) ไม่ใช่ ดิ ที่จะต้องตามด้วยพยัญชนะ
จากนั้นมา มีเขาคนเดียวในโลกนี้ที่เรียกชื่อผมว่า เดอะหลก
วันที่เขาร่วมงานรับน้องคณะแพทย์
คนอื่นแต่งชุดนักศึกษาอย่างสุภาพ สมฐานะเป็นน้องเฟรชชี่ปีหนึ่ง
แต่เขาคนเดียว ใส่เสื้อกางเกงม่อฮ่อม สวมหมวกชาวนา สะพายย่ามเข้างาน
และเขาภูมิใจในการได้ทำเรื่องนี้มาก
ถึงขั้นถ่ายรูปเอาไว้ มอบให้ผมพร้อมเขียนสลักหลังรูปให้เป็นที่ระลึก
ในวันที่ผมต้องอำลามหาวิทยาลัยขอนแก่นมาเรียนที่ใหม่
และผมยังเก็บไว้ถึงวันนี้
ในการเรียนปีหนึ่ง เราชอบกิจกรรมนอกห้องเรียนไปกันคนละทาง
ผมคลั่งไคล้การเล่นซอฟท์บอล ทุ่มเทจนได้เป็นนักกีฬามหาวิทยาลัย
เขาคลั่งไคล้การเมือง จนลงสมัครได้เป็นสมาชิกสภานักศึกษามหาวิทยาลัย
และเวลามีการประชุม ทางสภานักศึกษาเขาจะถ่ายทอดเสียงตามสายให้ได้ยินกันทั่วทุกหอพัก
มีวันหนึ่ง ในช่วงเวลาประมาณ 4 ทุ่ม ผมหลับแล้วด้วยความอ่อนเพลียจากการซ้อมกีฬา
เขากลับเข้าห้องมาเขย่าตัวผมปลุกให้ตื่นขึ้น
ผมงัวเงียตื่นด้วยความหงุดหงิดใจ พร้อมถามว่า “มึงมีอะไรปลุกกูตอนนี้”
เขาตอบว่า “ เมื่อกี้กูอภิปรายยาวเลย มึงได้ฟังกูไหม กูพูดดีไหม”
ผมตอบเพื่อตัดรำคาญว่า “เออ ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง มึงพูดใช้ได้นี่”
เขายิ้มด้วยความพอใจ ถามต่อว่า “อย่างกูนี่ ถ้าลงการเมืองระดับประเทศ มึงว่ากูจะได้เป็น สส ไหม”
ผมหมดความอดทนเพราะง่วงมาก เลยตอบประชดไปว่า
“ถ้ามึงได้เป็น สส ประเทศไทยบรรลัยแน่”
แล้วต่อมา เขาก็ได้เป็น สส สมัยแรกเมื่อปี 2540 สมใจอยาก
และปี 2540 ประเทศไทยเกิดวิกฤติเศรษฐกิจต้มยำกุ้งที่สร้างหายนะไปทั่ว
เราค่อยๆห่างการติดต่อไปหลังจากที่เขาได้กลับไปเป็นนายกเทศมนตรีที่บ้านเกิด พร้อมสร้างวีรกรรมประหลาดๆที่คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจ แต่ผมไม่แปลกใจอะไร
ผมนึกว่า เขาจะล้างมือจากการเมืองไปแล้ว เพราะไม่ได้ติดต่อกัน ทั้งไม่เห็นเขาอยู่ในสื่อ
แต่มาเห็นเขาอีกทีในสื่อก็ได้ทราบว่า เขาได้เป็นสมาชิกวุฒิสภาที่คัดเลือกกันในปี 2567 นี้
เขาได้กลับมาทำหน้าที่ในสภาอันทรงเกียรติอีกครั้ง
และเป็นอีกครั้งที่เมื่อเขากลับมาในสภา
ประเทศก็เจอวิกฤติหนักทางอุทกภัยที่รุนแรง อัคคีภัย ความวุ่นวายทางการเมือง และปัญหาอื่นๆอีกมากมาย
อย่างที่บอกไป เราแต่ละคน จะมีเพื่อนหนึ่งคนที่ประหลาดกว่าคนอื่นเสมอ
Credit photo Freepik
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
