ผู้ใหญ่คงต้องประชุมทบทวนกันเองก่อนว่าหวังอะไรกับลูกกับหลาน
ลูกหลานได้ดั่งใจที่ผู้ใหญ่คิดไว้ หรือลูกหลานเป็นผู้มีความสุขในการใช้ชีวิต
ผมมีความคิดต่อลูกว่าลูกจะสามารถมีความสุขได้ด้วยตัวเองได้มั้ย แล้วได้อย่างไร ผมมักจะไม่รู้สึกว่าต้องรีบห้ามลูกทันทีในเรื่องต่างๆ เอาจริงไปก็แทบไม่ห้าม
แต่จะสนใจใส่ใจพูดคุยตั้งคำถามต่อสิ่งที่ลูกจะเป็นจะทำ ทั้งทางเห็นด้วย ไม่เห็นด้วย หรือข้อสงสัยต่างๆ เพื่อทำความเข้าใจความคิดของลูก ขณะเดียวกันก็แชร์ความคิดตัวเอง
ตั้งคำถามจริงจังเพื่อเกิดการยอมรับฟังสิ่งที่จะบอก
เป้าหมายเพื่อหวังว่าลูกจะได้เรียนรู้รับฟังความคิดผู้ใหญ่ที่จะเอาไปรวมกับความคิดตัวเองซึ่งคิดว่าจะเป็นประโยชน์ต่อลูกมากกว่า
ในกรณีนี้ผมคงทำแบบนี้เช่นกัน ในเรื่องรูปแบบว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ ผมไม่ได้ยึดนัก เพราะเชื่อว่าเป้าหมายของความพยายามแสวงหาสิ่งใดของคนเรา เป้าหมายที่ลึกกว่านั้นคือความสุขไม่ใช่แค่รูปแบบนั้นๆ ดังนั้นศักยภาพที่จะมีความสุขในสถานการณ์ต่างๆจึงเป็นสิ่งที่สนใจมากกว่า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
