17 ต.ค. เวลา 19:41 • ความคิดเห็น
ใช่ครับ! ยอมรับว่าเคยมีความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ขณะที่ใช้ชีวิตอยู่บ้านนอก จึงพยายามพาตัวเองเข้ามาในเมืองใหญ่ จนได้พบ,ได้เห็น,ได้เป็น,ได้เรียน,ได้รู้, ได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างคนในเมืองใหญ่
จนใกล้ล่วงวัยผู้ใหญ่ ถึงได้เข้าใจ "ไม่มีที่ใดอุ่นใจเท่าบ้านเรา"
" ไป๊!พระน้องนาง! เรากลับไปวิดลูกคลักที่บ้านเรากันเถอะ"
โฆษณา