หลังจากกินดินโป่งเสร็จแล้วกลุ่มหมูป่าวัยรุ่นในฝูงมักจะเล่นวิ่งแข่งกัน
และตัวที่ชนะทุกครั้งก็คือ "หมูเอ"
หมูเอ เกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ในการวิ่ง มันวิ่งเร็วจนไม่มีใครตามทัน
เวลาที่เจอเสือมันก็จะเป็นตัวแรกที่หนีได้อย่างรวดเร็ว
หมูบี หมูซี ถึงหมูแซด ต่างก็ชื่นชมมัน
นานวันเข้า หมูเอ ก็ชะล่าใจ ไม่ยอมซ้อมวิ่งอีก เพราะมั่นใจในฝีเท้าของตัวเอง
ส่วนหมูบี หมูซี ถึงหมูแซด ก็ยังคงเล่นวิ่งแข่งกันอยู่ตลอด แพ้บ้างชนะบ้าง ผลัดกันไป
ในตอนหลังเวลาที่ หมูเอ มากินดินโป่ง มันก็กินอย่างสบายใจ ไม่ระแวดระวังเหมือนแต่ก่อน บางครั้งถึงกับนอนหลับอยู่ที่โป่ง
ผิดกับเพื่อนๆ ของมันที่ยังระวังตัวอยู่เสมอ
และวันที่เป็นจุดเปลี่ยนชีวิตของ หมูเอ ก็มาถึง
เมื่อเสือโคร่งหิวโหย ที่จับสัตว์อะไรกินไม่ได้มานานมากแล้ว มาซุ่มรอหาเหยื่ออยู่ที่โป่งดินนี้
มันซุ่มดูฝูงหมูป่านี้มาสักพักหนึ่ง และเลือก หมูเอ เป็นอาหารมื้อต่อไปของมัน
พอ หมูเอ กินดินโป่งจนอิ่มแล้วงีบหลับไป
เสือโคร่งหิวโหยก็ค่อยๆ แอบย่องเข้าไปหาอย่างเงียบเชียบ
กลุ่มหมูบี หมูซี ถึงหมูแซด ที่วิ่งเล่นกันอยู่ เมื่อได้เห็นเสือโคร่งย่องเข้ามาใกล้ ก็ใส่เกียร์หมูป่าวิ่งหนีกันสุดชีวิต
หมูเอ สะดุ้งตื่นเพราะเสียงฝีเท้าราวฟ้าถล่ม
มันจึงได้สบตากับเสือโคร่งหิวโหยที่จ้องเขม็งมาที่มัน
หมูเอ ตกใจสุดขีด มันรีบวิ่งออกไปสุดแรงเพื่อเอาชีวิตรอด
แต่อนิจา มันไม่อาจวิ่งได้เร็วดั่งใจนึกเหมือนในอดีต
ทุกก้าวที่มันย่ำลงไปช่างหนักหน่วง
มันรู้สึกเหมือนขาแต่ละข้างถูกถ่วงน้ำหนักไว้
ภาพต่างๆ ในอดีตของมันย้อยกลับมา มันหวังว่าจะมีโอกาสอีกครั้ง
แต่ความเร็วของมันในตอนนี้ ไม่อาจหนีพ้นกงเล็บและคมเขี้ยวของเสือโคร่งหิวโหยได้
หมูเอ มองเห็นรอยเท้าของเพื่อนๆ ที่วิ่งหนีไปเป็นภาพสุดท้าย
รอยเท้าของมันควรจะเป็นรอยเท้าที่นำหน้าเพื่อนๆ อยู่เสมอ
ถ้ามันไม่ประมาทจนปล่อยให้ตัวเองกลายเป็นแบบนี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
