ระบบข้อมูลคนจน กับเป้าหมายช่วยเหลือคนจนต่างกัน
ทีมผมคือด่านแรก ต้องดีลความร่วมมือระบบและกลไกเชิงพื้นที่ทุกระดับ (จังหวัด อำเภอ ตำบล ชุมชน) เพื่อขับเคลื่อนแพลตฟอร์มการแก้ไขปัญหาความยากจนทั้ง 5 ภารกิจ จากการเข้าพบผู้บริหาร หัวหน้า ผู้นำ ทั้ง 6 อำเภอมีความแต่ต่างกันมีทั้งจุดแข็ง อุปสรรค และข้อจำกัดทุกพื้นที่
นอกจากความกดดันที่สร้างประสบการณ์ให้ผู้ดำเนินรายการอย่างผมแล้ว อีกสิ่งหนึ่งคือความท้าทายในงาน และผมคิดว่าประเด็นระบบข้อมูลเป็นทั้งข้อดีและข้อจำกัด ที่ต้องศึกษาและเสนอแนวทางแก้ไขเชิงนโยบาย เพราะเป็นปัญหาเชิงโครงสร้างของหน่วยงานราชการไทย
แตงโม ขอนำเสนอความคิดเห็นส่วนตัวเกี่ยวกับสถานการณ์ เรื่องระบบข้อมูลคนจนระดับพื้นที่ ทุกคนได้รับอิทธิพลทางความคิดว่า จำนวนคนจนในระบบฐานข้อมูลคือเป้าหมายการช่วยเหลือ ให้หลุดพ้นจากความยากจนภายในปีที่สำรวจ ทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจึงปิดบังข้อมูล เพราะว่าเมื่อเป็นไปตามความจริง จะได้ช่วยเหลือมาก
ซึ่งระบบฐานข้อมูลคนจนในประเทศไทยจะมีอยู่ 2 ลักษณะ คือ ด้านขอรับสวัสดิการ และ ด้านพัฒนาคุณภาพชีวิต ทุกคนจะรู้ว่าระบบข้อมูลของหน่วยงานรัฐทั้ง 2 แบบนี้จำนวนขัดแยงกันเอง ด้านแจกเงินจะมีจำนวนเยอะ แต่ด้านพัฒนาคุณภาพชีวิตจะมีจำนวนน้อย
ผมจึงเสนอว่าระบบข้อมูลครัวเรือนยากจนที่งานวิจัยกำลังพัฒนาอยู่นี้ อยากให้ทุกคนมองว่ามันเป็นแค่ฐานข้อมูล เพื่อชี้เป้าหมายการตัดสินใจ บรรจุเป็นแผนการให้ความช่วยเหลือ กล่าวคือ อำเภอนี้มีคนจนทั้งหมด 500 คน ต้องมีแผนพัฒนาความช่วยเหลือ 4 หรือ 5 ปี ไม่ควรช่วยพอจบ ๆ ไปแล้วเปลี่ยนแปลงข้อมูลคนจนทุกปี
เพราะความยากจนมีหลายลักษณะทั้งดักดาน ข้ามรุ่น หนี้สิน พึ่งพิง การช่วยเหลือคงไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงภายในระยะสั้น 1-2 ปี นอกจากการถูกหวยหรือตายเท่านั้นถึงจะหลุดพ้นจากความยากจนได้ไว
แล้วทุกคนคิดว่าระบบข้อมูลครัวเรือนยากจน ควรมีไว้ใช้ประโยชน์อะไรได้บาง
181067
แตงโม สกลนคร
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
