[PataSecaYoo] ไม่จำต้องรู้ดอกว่าฉันคือใคร ไม่จำต้องรู้ดอกว่าเป็นเธอหรือไม่ ไม่จำต้องรู้ว่าเธอจะอยู่ไกลแสนไกล ขนาดไหน ไม่จำต้องรู้ว่าเธอจะมาอยู่ใกล้ๆ ในวันใด ไม่จำต้องให้”หัวใจ”เฝ้าคิดแต่รอคอย ไม่จำต้องรู้ว่าฉันยังค

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

19 ต.ค. เวลา 10:27 • นิยาย เรื่องสั้น

ไม่จำต้องรู้ดอกว่าฉันคือใคร

ไม่จำต้องรู้ดอกว่าเป็นเธอหรือไม่

ไม่จำต้องรู้ว่าเธอจะอยู่ไกลแสนไกล

ขนาดไหน

ไม่จำต้องรู้ว่าเธอจะมาอยู่ใกล้ๆ

ในวันใด

ไม่จำต้องให้”หัวใจ”เฝ้าคิดแต่รอคอย

ไม่จำต้องรู้ว่าฉันยังคงมีอยู่

ไม่จำต้องรู้ว่าตู่เต้าข่าวถามหา

ไม่จำต้องเพียรพยายามเพรียกพร่ำ

พรรรณา

ไม่จำต้องเห็นหน้าคนจรดปากกา

จิ้มหน้าจอคนนั้นหนอคือใคร

ไม่จำต้องคิดว่าเขียนแล้ว

ใครต้องอ่าน

ไม่จำต้องฟุ้งซ่านแหนงหน่ายหนี

ไม่จำต้องรุกไม่จำต้องเร้าเขียน

คำคิดจิตใจดีๆ

ไม่จำต้องมีใครจดจำให้ถลำหลง

ปลงเสียว่าไร้ตัวตน

มิต่างกับเซียวเล่งนึ่งที่พยายาม

หนีหลบซ่อนกายที่ทั้งฐานกายใจ

จิตมีคุณธรรมทรงคุณค่าอย่างไร

ก็ดีต่อให้เอี้ยกล้วยจะถูกตัดแขนตัดขา

ตามืดบอดก็ยังต้องติดตามนาง

ไปสุดลหล้าฟ้าเขียวแม้ทั้งใต้ดินและบาดาล

เฉกเช่นคนเขียนดีมีคุณธรรมเลิศ

ทรงคุณค่าใครต่อใครในโลกหล้า

ก็ต้องติดตามไปจนสุดห้าปลายดาว

นั่นแหละ

โฆษณา