นึกย้อนกลับไปตอนที่เป็นเด็ก คุณพ่อเรามักพูดกับลูกๆว่า "ภูมิใจที่ลูกพยายาม" ฟังยังไง๊ยังไงก็ไม่เหมือนคำชม แต่เป็นประโยคบอกเล่าว่าท่านรู้สึกยังไงกับเรา กับสิ่งที่เราทำ ไม่ใช่ที่ผลที่ออกมา ไม่เคยได้ยินพ่อพูดหรือชมว่าเก่งมากลูก ดีแล้วลูก อะไรทำนองนี้เลย
ตอนทำงาน มีลูกน้อง เราก็มักพูดนี้กับน้องๆในทีมเหมือนกันค่ะ บอกน้องๆว่า "ขอบคุณที่พยายาม"
ตอนเลี้ยงลูก ลูกเล็กๆเราก็พูดกับลูกๆว่า พ่อแม่เห็นในความพยายาม ความมีวินัย ความสม่ำเสมอ ภูมิใจในสิ่งเหล่านั้น
ความภูมิใจ ถ้าเอาไปฝากไว้กับผลหรือเงื่อนไขต่างๆนานาว่า ต้องทำให้สำเร็จฉันถึงจะมีความสุข ต้องนั่นต้องนี่เสียก่อนถึงจะได้ภูมิใจในตัวเอง..
แล้วกี่โมงจะได้ภูมิใจซะที!!
ความภูมิใจ ไม่เกี่ยวกับความสุขหรือความทุกข์ค่ะ แต่คือการที่ตนตระหนักรู้ด้วยตนเองว่า จะสามารถรับมือได้ทั้งทุกข์และสุข ทุกข์ก็สามารถประคองตนได้ สุขก็มีสติ เมื่อผ่านห้วงแห่งสุขและทุกข์นั้นไปแล้ว เข้าสู่ภาวะปกติจึงเกิดเป็นความภูมิใจในตนเอง
ความภูมิใจ ไม่ได้เกิดจากการสร้าง แต่คือการหมั่นสะสมจากเรื่องเล็กๆธรรมดาที่พบเจอในชีวิตประจำวัน อุปสรรคปัญหาที่แก้ไขให้ผ่านพ้นไปได้ ความอดทนอดกลั้น ยับยั้งชั่งใจ รอคอยเวลา ฯลฯ เหล่านี้เป็นต้นค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
