21 ต.ค. เวลา 03:53 • ปรัชญา

ชีวิต ; ผู้ปฏิบัติธรรม ; เกิดมาต้องสู้ ; ชนะใจตนเอง ; อะไรกันว๊า ; ทำบุญไม่ต้องใช้เงิน

พรจากฟ้าสู่แผ่นดิน
เกิดมาเป็นคนแล้วมีชีวิตอยู่อย่างธรรมดา ก็ไม่ได้ยังต้องดิ้นรนต่อสู้กับการดำรงชีวิต หาเลี้ยงตนเอง หาเลี้ยงครอบครัว ถ้าเป็นผู้ปฏิบัติธรรมต้องเก็บทุกรายละเอียดในการใช้ชีวิต ผิดเป็นครู หมายถึงเราเรียนรู้ที่จะแก้ไขเพื่อสรุปบทเรียนที่จะแก้ไข พัฒนาตนเอง แต่การทำผิดซ้ำซากนั้นไม่ได้ต้องการแก้ไข จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม กลายเป็นความเคยชินที่เลี้ยงกิเลส จากคนไม่ดีแล้วกลายเป็นคนชั่วในที่สุด เราจึงต้องสำรวจข้อผิดพลาดตนเองทุกคืนแล้วแก้ไข
ผู้ดูแลแผ่นดินบอกว่า “มนุษย์รู้ทุกอย่าง” แต่เขายังเลือกที่จะทำผืด เพราะ
๑.เขาตกอยู่ภายใต้ความโลภ โกรธ หลง หักห้ามใจไม่ได้
๒.อยากเอาชนะ อารมณ์นี้ใครก็ห้ามไม่ได้
๓.ขาดหิริโอตัปปะ คือขาดความละอาย สร้างอคติธรรมใหม่ขึ้นมาคือ ด้านได้ ~อายอด
๔.รู้บาปบุญคุณโทษแต่ไม่เชื่อผลแห่งกรรม หรือไม่แน่ใจว่าจะเกิดขึ้นจริง เกิดช้าเกิน
บางคนไม่เชื่อว่าเวรกรรมมีจริง มีจริงค่ะ
อยากรู้ต้องพิสูจน์เอง เห็นคนที่ทำกับเรา รับผลกรรมต่อหน้าต่อตา บางคนโดนถีบตกรถ บางคนล้มขาหักตรงหน้า ท่านแก้วบอกว่า ทำกรรมกับพระโพธิสัตว์
จะรับผลกรรมหนักกว่าพระอรหันต์
การเดินบนหนทางของการปฏิบัติธรรมนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย กว่าจะรู้เข้าใจผ่านสิ่งต่างๆนั้นต้องแลกกัน อย่างน้อยแลกกับความเคยชิน อดทนอดกลั้น เมื่อผ่านจะได้รางวัล เป็นการทำบุญที่ไม่ต้องใช้เงิน ไม่ได้ขอย้อนเวลาค่ะ เหมือนเรื่องโกหก แต่เราปฏิบัติธรรมไปเราก็จำได้เองว่า ชาติไหนเคยมาเกิดเป็นใคร ทำอะไรไว้บ้างส่วนใหญ่ก็สร้างวัดวาอาราม ทำและสู้เพื่อบ้านเมืองแผ่นดิน ผู้ดูแลแผ่นดินบอกว่า
ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เขาจะให้จำได้อย่างน้อย ๗ ชาติค่ะเช่น ผ้ายันต์ที่ช่วยเจ้าพระยามหาสุรสิงหนาทเขียนครั้งรบสงครามเก้าทัพกับพม่า มาชาตินี้เขียนให้ท่านทำพิธีแจกให้คนที่ทำเพื่อบ้านเมือง ใช้ได้ผลจริง
1
ชีวิตที่เพิ่งเริ่มต้นผู้ปฏิบัติธรรมจะไม่คาดหวังอะไรมาก เพราะเมื่อผิดหวัง จะเจ็บมากเจ็บลึก เมื่อเราผ่านประสบการณ์ล้มลุกคลุกคลาน ลุกขึ้นมายืนใหม่เหมือนเด็กฝึกเดิน เราจะหัวเราะกับมัน เพราะทุกอย่างเป็นครู ครูต้องรับบทเป็นผู้สอน เขาจึงส่งโจทย์มาให้แก้มากหน่อย ข้อเขียนต่างๆส่วนใหญ่มาจากประสบการณ์ตรง บางข้อความ…ผ่านไป๑๐ ปี ความคิดเปลี่ยน…
แรกๆเราไม่ยอมรับกับการทดสอบ งงงงอะไรกันว๊า อาการโวยวายนี้คือไม่ยอมรับความจริง ยอมรับโลกด้านเดียวคือ ความสุข เรายังอยู่ภายใต้โลกธรรมแปด ถ้าอยู่เหนือโลกธรรมแปดจะไม่ยินดียินร้าย ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นโดยดุษฎี เมื่อเจอบททดสอบบ่อยๆมากๆเข้าก็เริ่มเข้าใจโลกเข้าใจชีวิต สรุปบทเรียน ได้ทุกอย่าง ได้อยู่ภายในจิตของเรา
สาธุในธรรมพระพุทธองค์ มารดาบิดา ครูบาอาจารย์ อนุโมทนากับผู้ที่กำลังทำความเพียรทุกคนทุกท่าน สู้ต่อไปค่ะ พระพุทธองค์ หลวงปู่ครูบาอาจารย์กำลังดูอยู่ ท่านไม่ได้ไปไหน ท่านทำทางไว้ให้เราเดินแล้ว เราต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัว อย่าเหิมเกริม อย่าออกนอกลู่นอกทางแค่นั้นแหละ
แม่มณี
จันทร์ ๑ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ ๐๕.๑๐ น.
โฆษณา