[บนถนน วิศวกรโรงงาน] ไม่เคยเลยค่ะ จริงๆ ตอนเด็กๆ เราโดดเด่นเกือบทุกด้าน ทั้งเรียน กีฬา กิจกรรม ไม่ใช่เพราะพ่อแม่คอยยัดเยียด แต่เพราะเราถูกหล่อหลอมนิสัยจากพ่อแม่ ให้มีความรับผิดชอบต่อตัวเอง แต่พอโตมา โลกกว้างขึ้น เราไม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

21 ต.ค. เวลา 06:39 • ปรัชญา

ไม่เคยเลยค่ะ จริงๆ

ตอนเด็กๆ เราโดดเด่นเกือบทุกด้าน

ทั้งเรียน กีฬา กิจกรรม

ไม่ใช่เพราะพ่อแม่คอยยัดเยียด

แต่เพราะเราถูกหล่อหลอมนิสัยจากพ่อแม่

ให้มีความรับผิดชอบต่อตัวเอง

แต่พอโตมา โลกกว้างขึ้น

เราไม่ใช่ที่หนึ่งอีกต่อไป

เราไม่เคยเครียด ไม่เคยด้อยค่าตัวเอง

ไม่เคยคิด หรือรู้สึกว่าเราล้มเหลว

อย่างเช่นตอนเรียนมหา'ลัย ในคณะมีแต่คนเก่ง

ผลการเรียนเราอยู่กลางๆ เกาะกลุ่มใหญ่แบบฉิวเฉียด

เราแค่อยากรู้ว่า ถ้าเราเต็มที่เราได้แค่ไหน

ปรากฎว่า พอจริงจัง เราเคยทำรองท็อปของคณะได้

เอาแค่พอรู้ศักยภาพของตัวเอง

หลังจากนั้นถือคติ คะแนนคือสิ่งสมมุติ แท้สุดคือความเข้าใจ

เรื่องทำงาน เราไม่ใช่คนเก่ง หรือคนชอบเสนอตัว

เราไม่สนการโปรโมท หรือตำแหน่งเหมือนคนอื่นๆ

แต่เราคอยเช็คว่าในประสบการณ์เท่าเรา อาจจะตำแหน่งสูงกว่าเรา เขาจ้างกันที่เงินเดือนเท่าไหร่

ปรากฎว่าเราก็อยู่ในช่วงเงินเดือน ไม่ได้ตกขอบต่ำ

เราก็โอเค ถือว่าเพียงพอ ไม่คิดว่าล้มเหลว

สำคัญคือเป้าหมายเราที่วางไว้

เราทำได้หมดทุกอย่าง

ใช้ชีวิตในแบบที่ไม่ต้องสนใจเงินในกระเป๋า

ไม่ใช่ความเด่นดัง หรือความีตัวตน

นั่นคือความสำเร็จของเรา

โฆษณา