เราทุกคนถูกหลอกให้หาความสุข
ให้หาความสำเร็จหลอกให้เรามีชีวิต
ที่เหนือกว่าใครเพื่อที่จะได้รับการชื่นชม
และยอมรับจากใครๆทั้งที่ภายในใจของเรา
อาจชอบที่จะเรียบง่ายและมีความสุขเล็กๆ
ในแบบของตัวเอง แต่กระแสทางโลกก็ปรุงแต่ง
ให้เราออกไปหาอะไรที่กลวงเปล่าไม่มีอยู่จริง
มิติที่เราอยู่เป็นมิติของสมมุติภาษาก็สมมุติ
เรื่องราวทุกอย่างจึงเป็นสมมุติแล้วเราก็ไหล
ไปกับโลกไหลไปกับสมมุติจึงห่างไกลจากตัวเอง
ไปเรื่อยๆ เราทุกคนรีบที่จะเดินอยู่บนเส้นทาง
ของความสำเร็จไม่กล้าที่จะใช้ทางลัดหรือชื่นชม
กับต้นไม้ใบหญ้าที่อยู่ข้างทางเพราะกลัวจะถึง
ที่หมายช้ากลัวจะไม่เท่าทันใครแต่เมื่อรีบก้าวเดิน
มากเท่าไหร่นั่นยิ่งเป็นการทิ้งตัวเองไว้ข้างหลัง
พอเดินไปถึงที่หมายแล้วกลับพบความว่างเปล่า
ทั้งที่ผู้คนต่างปรบมือต่างสรรเสริญยินดี
แต่ลึกๆข้างในใจจะพบว่าเราเดินมาถึงแล้ว
แต่ได้ทิ้งจิตวิญญาณของตัวเองไว้เพราะมัวแต่
สวมวิญญาณจากโลกภายนอกจนหลงลืมจิตวิญญาณของตัวเอง
เราทุกคนกำลังถูกโลกหลอกให้เรากลับมาเกิดในกองทุกข์แห่งนี้อีกและพอกพูนกิเลสของตัวเองลืมไปแล้วใช่รึเปล่าว่าเราเกิดมาเพื่อขัดเกลาไม่ใช่พอกพูน
สำหรับคำถามที่ถามว่าจะเริ่มต้นใหม่และละทิ้งทุกอย่างที่เคยสร้างไว้ พี่จึงขอตอบว่าไม่ครับเพราะมีสติในการเลือกทำตั้งแต่แรกแล้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
