บทที่ 4: ทางออกแห่งความมืด
รินและหิมะติดอยู่ในเมืองใต้ดินอันลึกลับ พวกเขาสำรวจห้องโถงต่างๆ อย่างระมัดระวัง หวังจะพบทางออก แต่กลับพบเพียงภาพวาดและอักษรโบราณที่อ่านไม่ออก รินพยายามไขปริศนาเหล่านั้น แต่ก็ดูเหมือนจะไร้ผล
"หิมะ เราจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไงนะ?" รินเอ่ยถามหิมะพลางลูบหัวมันเบาๆ หิมะเห่ารับเบาๆ ราวกับเข้าใจความรู้สึกของริน
ขณะที่กำลังสิ้นหวัง รินก็สังเกตเห็นสัญลักษณ์ประหลาดบนผนังห้องโถง มันเป็นสัญลักษณ์เดียวกับที่เธอเคยเห็นบนลูกแก้วลึกลับ รินลองนำสัญลักษณ์นั้นมาเปรียบเทียบกับสัญลักษณ์อื่นๆ ที่พบเจอในเมืองใต้ดินนี้ เธอค่อยๆ ค้นพบความเชื่อมโยงบางอย่าง
"ฉันว่าฉันเข้าใจแล้ว!" รินร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น "สัญลักษณ์เหล่านี้เป็นเหมือนรหัสที่จะเปิดประตูสู่ทางออก!"
รินรีบไปยังห้องโถงที่เธอพบลูกแก้วเป็นครั้งแรก เธอใช้ความรู้ที่ได้จากการไขปริศนา ส่องแสงจากลูกแก้วไปยังสัญลักษณ์บนผนัง ห้องโถงสั่นสะเทือนเล็กน้อย และผนังด้านหนึ่งก็เปิดออกเผยให้เห็นทางเดินแคบๆ มืดมิด
"เราไปกันเถอะ หิมะ!" รินกล่าวด้วยความตื่นเต้นและก้าวเข้าไปในทางเดิน
ทางเดินคดเคี้ยวและมืดมิด รินและหิมะต้องค่อยๆ เดินไปข้างหน้าด้วยความระมัดระวัง พวกเขาได้ยินเสียงน้ำไหล และกลิ่นอับชื้นคละคลุ้งไปทั่ว รินรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
เมื่อเดินไปได้สักพัก พวกเขาก็มาถึงห้องโถงขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยน้ำ รินมองไปรอบๆ ก็พบกับสะพานไม้เก่าแก่ที่ผุพังข้ามไปยังอีกฝั่ง
"เราต้องข้ามสะพานนี้ไปให้ได้" รินกล่าว
หิมะกระโดดลงไปในน้ำและว่ายน้ำนำหน้าไปก่อน รินตามหิมะไปติดๆ ขณะที่กำลังเดินข้ามสะพาน ไม้ก็เริ่มทรุดตัวลง รินและหิมะต้องรีบวิ่งให้เร็วที่สุด
เมื่อข้ามสะพานมาได้อย่างปลอดภัย พวกเขาก็มาถึงห้องโถงสุดท้าย ห้องโถงนี้มีแสงสว่างลอดเข้ามาจากด้านบน รินมองขึ้นไปบนเพดานก็พบว่ามีช่องเปิดขนาดใหญ่
"เราเจอทางออกแล้ว!" รินร้องออกมาด้วยความดีใจ
รินและหิมะปีนป่ายขึ้นไปตามผนังจนถึงช่องเปิด เมื่อออกมาจากช่องเปิด พวกเขาก็พบว่าตัวเองอยู่บนยอดเขาสูง พวกเขามองลงไปเบื้องล่าง ก็เห็นหมู่บ้านของตัวเองอยู่ไกลๆ
รินและหิมะวิ่งลงจากเขาด้วยความเร็ว พวกเขาวิ่งกลับบ้านอย่างมีความสุข รินเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้พ่อแม่ฟัง พ่อแม่ของรินรู้สึกดีใจที่ลูกสาวปลอดภัย #ปลายปากกาจินตนาการ #นิยายแฟนซี
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
