ท้ายสุดของความเศร้าคือสุข
น้ำที่ออกจากตาเราเรียก
“น้ำตา”
น้ำที่ออกจากหัวใจเรียก
“น้ำใจ”
น้ำที่ออกจากร่างกายเรียก
“น้ำพักน้ำแรง”
น้ำที่ที่ออกจากปากเรียก
“น้ำคำ”
น้ำคำอาจทำให้ชีวิตเกือบตายทั้งเป็นตายซากได้นาะ
เผอิญแบบตั้งใจ
น้ำคำมันออกจากปาก
แล้วน้ำคำไปทำให้รู้สึกว่า
ไร้น้ำใจในสุดท้าย
ทำให้น้ำไหลออกจากตา
เพราะหลงคำลวง
นี่แหละ”น้ำ”คำเดียวที่ดันมากอดเกี่ยวกัน
สำคัญว่าทำอย่างไรชีวิตจะไม่ยอมตาย
เขาว่าน้ำที่ไหลออกจากตา
เหมือนฝนจากฟ้า”น้ำฝน”
เหมือนคนที่มีชีวิตแต่ไม่มี
ชีวา
ความเสียใจหลงไปจนผิดหวัง
เป็นเหมือนสารเร่งความเจริญ
ชั้นดี ชีวิตก็พยายามนะทำตัวกลมกลืนเป็นเหมือนต้นไม้
คนที่สร้างกำลังใจ
ให้คนเศร้าอย่างนี้ได้
คือ
คนเศร้าเหมือนกัน
คนเศร้าในเรื่องเหมือนกัน
คนเจ็บปวดผิดหวังเหมือนกัน
เพราะยังจะหวัง
คนผิดหวังซ้ำๆ
ชีวิตยังมีอีกหลากหลายรสชาติ อย่าท้อได้ไปใย
Pataคิดนะว่า
อย่าขยะแขยงความเศร้าเลย
เพราะความเศร้ามันเป็นเส้นทาง
ที่จะนำคนๆนั้นไปสู่ความสุข
ในไม่ช้า
เพราะเชื่อว่าความสุขอยู่ที่ใจ
ในมือเราเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
