บรมครู...
จะเอาชนะทุกความโน้มเอียงตามธรรมชาติ
(จำไว้ว่าความโน้มเอียงตามธรรมชาติคือการเปลี่ยนแปลง)เพื่อแสดงตนให้เหมือนเดิม
จริงๆแล้ว เขาไม่มีทางแสดงตนได้เหมือนกัน
ขณะต่อขณะ แต่แสดงตนให้คล้ายเดิม
มากพอที่จะสร้างลักษณะภายนอกว่าเหมือนเดิม
แต่คนที่ไม่ใช่"#บรมครู"ก็จะแสดงตน"#แบบเดิม/#เหมือนเดิม"กันตลอดเวลา
ทว่า...มันต้องจงใจพยายามอย่างมาก
ที่จะทำแบบนั้นได้...
บรมครูคือผู้ที่จงใจสร้าง
ความคล้ายคลึงในระดับสูง
(ที่เธอเรียกว่าความสม่ำเสมอ/เสมอต้นเสมอปลาย)
นักเรียนคือผู้ที่สร้างความเสมอต้นเสมอปลายขึ้น
โดยไม่ได้จงใจให้เป็นอย่างนั้น
อย่างเช่น...คนที่มีปฏิกิริยาต่อบางสถานการณ์
ในรูปแบบเดิมตลอดเวลา ก็อาจจะพูดบ่อยๆว่า
"ก็มันช่วยไม่ได้นี่"บรมครูจะไม่พูดจาแบบนั้น
แม้ปฏิกิริยาตอบสนองของคนๆหนึ่ง
จะก่อให้เกิดพฤติกรรมที่น่าชื่นชม
(เป็นอะไรที่ทำให้ได้รับคำชม)
แต่เขาจะพูดบ่อยๆว่า"ไม่เห็นมีอะไร มันเป็นไปอัตโนมัติ เอาตามจริงเลยนะ เป็นใครก็ต้องทำแบบนี้"
บรมครู...จะไม่พูดจาแบบนั้นเหมือนกัน
บรมครู...คือผู้ที่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร
เขายังรู้ด้วยว่าทำไปเพราะอะไร
คนที่ไม่ได้ใช้ชีวิตในระดับนี้มักจะไม่รู้ทั้งสองอย่าง
หน้า 289-290 บทที่ 13
หนังสือสนทนากับพระเจ้าเล่ม 3
นีล โดนัลด์ วอลซ์ เขียน
อัฐพงศ์ เพลินพฤกษา แปล
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
