ความจริงแล้วมันง่าย ความรู้ตัวคือปัจจุบัน รู้ว่าขยับตัว รู้ว่าหายใจอยู่ เพียงแต่คนเรามักเผลอคิดไปอดีตบ้าง ปรุงแต่งอนาคตบ้างวนเวียนทั้งวัน วิธีการที่ง่ายก็คือรู้ตัวให้ได้ว่าคิดถึงอดีต หรือปรุงแต่งอนาคตอีกแล้ว พุทธเจ้าท่านว่ารู้ตัวแบบนี้ได้เพียงวันนึงเท่าเวลารัดนิ้วมือเดียว ก็ถือว่าไม่เหินห่างจากฌาน