30 ต.ค. เวลา 15:23 • นิยาย เรื่องสั้น

เรื่องนี้เรียกว่า “บ้านไร้หน้าต่าง”

บ้านไร้หน้าต่าง
ในพื้นที่ป่าลึกแห่งหนึ่ง ที่อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านชายป่า ผู้คนเคยเล่าลือถึงบ้านหลังเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่กลางป่าทึบ บ้านหลังนี้มีสภาพทรุดโทรม กำแพงบ้านเต็มไปด้วยรอยตะปุ่มตะป่ำของไม้เก่าผุพัง แต่มันมีสิ่งที่แปลกประหลาดจนไม่ว่าใครก็ต้องขนลุก…บ้านหลังนั้นไม่มีหน้าต่างเลยสักบานเดียว ราวกับไม่ต้องการให้แสงอาทิตย์ส่องเข้ามา และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ บ้านไร้หน้าต่างนี้มีประตูอยู่เพียงบานเดียวซึ่งถูกล็อกไว้แน่นหนาเสมอ
ในทุกครั้งที่มีคนเข้าไปใกล้บ้านหลังนี้ พวกเขามักจะรู้สึกเหมือนถูกเฝ้ามองจากด้านหลัง หรือบางคนก็ได้ยินเสียงกระซิบเบาๆ ของใครบางคนพูดว่า “ออกไป…ออกไปซะ” เสียงนั้นทำให้ชาวบ้านต่างพากันเชื่อว่าบ้านหลังนี้อาจเป็นบ้านของใครบางคนที่ไม่มีวันยอมให้ผู้ใดเข้าไป
แต่แล้ววันหนึ่ง มีช่างไม้ชื่อ “ลุงน้อย” จากหมู่บ้านใกล้เคียง ที่ได้ยินเรื่องบ้านไร้หน้าต่าง เขาตัดสินใจจะเข้าไปสำรวจ เพราะอยากรู้ว่าข้างในนั้นมีอะไรที่เป็นสาเหตุของเรื่องราวลึกลับนี้ ลุงน้อยใช้เวลาหลายชั่วโมงเดินทางเข้าไปในป่า จนพบกับบ้านที่ว่าจริงๆ
เมื่อเข้าไปใกล้ ลุงน้อยก็รู้สึกถึงบรรยากาศที่อึดอัด จนถึงกับสะบัดหัวเล็กน้อยเหมือนต้องการไล่ความกลัวออกไป เขาหยิบอุปกรณ์ตัดไม้ขึ้นมาและพยายามเปิดประตู แต่ยิ่งเขาพยายามทำให้ประตูเปิด เสียงกระซิบก็ดังขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นเสียงตะโกนว่า “ออกไปซะ!”
ลุงน้อยตัดสินใจจะกลับบ้าน แต่แล้วเขาก็หันไปมองเห็นช่องแคบๆ เล็กๆ ที่กำแพงด้านหนึ่ง ซึ่งคาดว่าอาจเป็นที่ระบายอากาศ ลุงน้อยจึงมองเข้าไป และภาพที่เห็นทำให้เขาตกใจแทบล้มลง ภายในบ้านไร้หน้าต่างนั้นเต็มไปด้วยของใช้เก่าๆ ที่วางระเกะระกะอยู่ทั่วไป และมีเงาของคนร่างหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกอย่างเงียบๆ เขาใส่ชุดเก่าแก่ มีใบหน้าขาวซีดและดวงตาว่างเปล่าเหมือนมองไปที่ไหนสักแห่งที่ไกลมาก
ทันใดนั้น ร่างนั้นค่อยๆ หันหน้าไปทางลุงน้อยแล้วพูดว่า “ออกไป…ฉันไม่ต้องการใครที่นี่” ด้วยเสียงเย็นชาที่ทำให้หัวใจลุงน้อยแทบหยุดเต้น ลุงน้อยรีบวิ่งออกจากป่าโดยไม่คิดจะหันกลับไปมองอีกเลย
หลังจากคืนนั้น ลุงน้อยล้มป่วยหนัก เขาได้แต่พูดเพ้อบอกว่า “อย่าไปบ้านนั้น…มีคนเฝ้าอยู่” แล้วก็จากไปในอีกไม่กี่วันถัดมา และหลังจากนั้น เรื่องเล่าของบ้านไร้หน้าต่างก็กลายเป็นตำนานหลอนที่ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้อีกเลย...
โฆษณา