นี้เป็นสาเหตุหนึ่งที่พระองค์ตรัสว่าทางของพระองค์เป็นทางสายกลาง เหตุความมีอยู่เป็นความเห็นสุดโต่งฝั่งนึงเพราะตอนนี้มีเห็นได้จับต้องได้ ความความไม่มีอยู่ก็เป็นความเห็นสุดโต่งอีกฝั่งนึงเช่นเดียว พระองค์จึงตรัสว่าแท้ที่จริงแล้วสิ่งสิ่งหนึ่ง ตั้งอยู่ เสื่อม และดับไป คือความเห็นสุดโต่งถูกทั้งสองฝั่ง เมื่ออยู่กับปัจจุบันเป็นอนัตตา