China 2024 .. The Poetry of Nature 07 .. Aba เมืองที่เป็นประตูสู่ดินแเนแห่วเทพเจ้า
เราใช้เวลาในการเที่ยวชมความงดงามของ จิ่วจ้ายโกว เป็นเวลาหนึ่งวันครึ่ง .. หลังจากที่อิ่มเอมกับสถานที่สวยงามเหมือนภาพฝันแล้ว เราออกเดินทางเพื่อไปค้างคืนที่ เมืองซ่งปาน (Songpan Ancient Town) ก่อนที่จะต้องเดินทางยาวๆอีกทั้งวันสู่เมือง Aba
ระหว่างทางมีทิวทัศน์สวยๆให้กดชัตเตอร์กล้องเก็บความทรงจำอยู่บ้าง .. ซึ่งยังเป็นพื้นที่ส่วนหนึ่งของ จิ่วจ้ายโกว
เขตโบราณซ่งผานตั้งอยู่ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลเสฉวน เป็นเมืองชายแดนที่สำคัญ จุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญ และศูนย์กลางเศรษฐกิจที่สำคัญของมณฑลเสฉวนทางตะวันตกเฉียงเหนือ .. ปัจจุบันเป็นศูนย์กลางการล่องเรือของหุบเขาจิ่วไจ้โกว
เมืองซ่งปานมีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 2,300 ปี โดยสร้างขึ้นครั้งแรกในสมัยราชวงศ์ถัง (ค.ศ. 618–907) .. ในอดีต เมืองนี้รู้จักกันในชื่อเมืองซ่งโจว และถือเป็น "ประตูตะวันตกของเสฉวน"
.. เป็นหนึ่งในเมืองประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจที่สุดในมณฑลเสฉวน และเขตโบราณซ่งผานซึ่งมักถูกเรียกว่า "เมืองโบราณบนที่ราบสูง" เป็นหนึ่งในแหล่งประวัติศาสตร์ที่ได้รับการคุ้มครองของรัฐ
.. เราไม่มีเวลาพอในการเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ มีเพียงภาพของที่พักของเราที่เมือง ซงพาน ..
รุ่งขี้นท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็นลงอีก .. เราออกเดินทางอีกครั้ง เพื่อมุ่งหน้าสู่เมือง อาปา
เขต Ngawa หรือ Aba หรือ Ngaba เป็นเขตปกครองทางตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลเสฉวน ประเทศจีน อยู่ภายใต้การบริหารของเขตปกครองตนเอง Ngawa Tibetan และ Qiang ตั้งอยู่ในพื้นที่ห่างไกลทางตะวันตกเฉียงเหนือของจังหวัด บนชายแดนติดกับมณฑลชิงไห่ (ทางตะวันตกเฉียงเหนือ) และมณฑลกานซู่ (ทางเหนือ) ศูนย์กลางของเขตปกครองคือเมือง Ngawa
การเดินทางสู่ Aba .. เราเดินทางผ่านเขตภูเขาสูง สังเกตเห็นว่าภูเขามีลักษณะที่แห้งแล้งมากกว่าในเขตจิ่วจ้ายโกวที่เราผ่านมา ซึ่งมีความเขียวขจี ต้นไม้มากมายด้วยอาจจะเพราะมีน้ำทุกหนแห่งที่เราไปเที่ยวชม
เรามองเห็นทิวต้นสนขึ้นอยู่บนภูเขาเป็นแนว ไม่ได้กระจายครอบคลุมไปทั่วภูเขาทั้งลูก .. คำถามที่ผุดขึ้นมาในใจ คือ นี่เป็นการปลูกสนเป็นแนว หรือแนวสนเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ แต่ต้นไม้มีการปรับตัวไปในทิศทางที่ได้รับผลกระทบจากลมน้อย?
เราเริ่มมองเห็นการทำปศุสัตว์ ซึ่งที่เห็นตอนนี้คือ การเลี้ยงจามรี .. อาจจะเป็นเพราะ จามรีป่า และจามรีเลี้ยงสามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมบนที่สูงของที่ราบสูงได้เป็นอย่างดี
.. ขณะสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมต่างถิ่น ซึ่งรวมถึงมนุษย์ อาจมีปัญหาเกี่ยวกับปอดและหัวใจอย่างรุนแรงเมื่อเผชิญภาวะพร่องออกซิเจน (hypoxia) บนที่ราบสูง
ว่ากันว่า .. ปัจจุบัน มีการการผสมข้ามสายพันธุ์ระหว่างจามรีในท้องถิ่นกับวัว ผลิตสัตว์ลูกผสมที่รวมเอาความทนทานต่อสภาพแวดล้อมสุดขั้วของจามรี เข้ากับความสามารถการผลิตเนื้อสัตว์และนมของวัว
โชเฟอร์ใจดี จอดรถให้เราเก็บภาพทุ่งหญ้าสีทอง ..
แต่สิ่งที่ทำให้เราตื่นเต้นมากคือ แผ่นน้ำแข็งหนาๆ อันเป็นสัญญานว่า เรากำลังจะเข้าสู่โหมดความหนาวเย็นเต็มตัว
เส้นทางคดโค้งไปตามแนวภูเขาพาเราเดินหน้าสู่ความสูงขึ้นเรื่อยๆ ..
ภาพความเป็นชุมชนทิเบตผ่านราวธงมนตราชัดเจนในเส้นทางที่เราผ่าน
ในดินแดนอันกว้างใหญ่และสงบบน เทือกเขาหิมาลัย ที่ครอบคลุมหลายประเทศ เราพบจุดร่วมทางสัญลักษณ์อย่างหนึ่งที่มีร่วมกัน .. ธงมนตรา ที่โบกสะบัดในทุกที่เพื่อแสดงออกถึงความอ่อนน้อมต่อธรรมชาติ ความเคารพในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และประกาศความศรัทธาให้ขยายออกไป
.. ทุกครั้งที่ธงมนต์สะบัดปลิว ผู้คนบนเทือกเขาหิมาลัยเชื่อว่า นั่นคือบทสวดมนต์ที่พวกเขาได้เขียนไว้บนผืนผ้า กำลังเปล่งบทสวดดังตามแรงปลิวของสายลมแห่งเทือกเขา
ในสมัยก่อนพุทธกาล ประวัติของธงมนต์ได้กำเนิดขึ้นแถบเทือกเขาหิมาลัยในทิเบต ในยุคนั้น ชาวบ้านใช้ชีวิตอยู่กับธรรมชาติ ไม่มีการสัญจรและการเข้าถึงสาธารณูปโภคอื่นใด
.. เครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจได้ถูกกำหนดขึ้นโดยนักบวชในลัทธิบอน ที่ยังคงบูชาภูติผีวิญญาณ
ธงมนต์ในยุคแรกถูกย้อมสีด้วยสีธรรมชาติกำหนดขึ้นจากธาตุทั้งห้า นั่นคือ ดิน น้ำ ลม ไฟ และอากาศธาตุ
.. เพื่อใช้เป็นเครื่องปัดเป่ายามเจ็บไข้ได้ป่วย ขอพรยามมีความสุข และเป็นสัญลักษณ์ของความเคารพต่อธรรมชาติ เพื่อให้ภูตผีวิญญาณคุ้มครอง
ระหว่างการเดินทาง .. แวะเก็บความสวยงามของพื้นที่
เดี๋ยวนี้ชาวทิเบตดำเนินกิจการที่เกี่ยวเนื่องจากกสรท่องเที่ยวมากขึ้นเรื่อยๆ .. ขณะเดินทางเราจึงมองเห็นบ้านพักตากอากาศหลังเล็กๆ กระจายกันอยู่ในรายทาง
ภูมิประเทศเปลี่ยนไปเรื่อยๆ .. จากภูเขา ทุ่งหญ้า ในช่วงนี้เราเริ่มจะเห็นแม่น้ำมากขึ้น
แม่น้ำเหล่านี้ อาจจะเกิดจากการละลายของหิมะบนยอดเขา
เราแวะทานอาหารกลางวันในเมือง ..
ออกเดินทางต่อ .. ทิวทัศน์ที่ผ่านสายตาในช่วงเวลานี้ ดูสดชื่น ผ่านภาพภูเขา และแม่น้ำเป็นระยะๆ
ไม่นานคนขับรถก็จอดให้เราเก็บภาพวิวอีกครั้ง .. ครั้งนี้ฉากหลังเริ่มจะเห็นภาพภูเขาหิมะอยู่ไกลๆ
“ระวังอย่าถ่ายรูปไปในทิศทางของสถานีเรดาร์นะครับ” .. ไกด์ของเราเตือน ด้วยพื้นที่นี้เป็นเขตหวงห้ามทางการทหาร แต่ก็ยังถ่ายภาพวิวได้
.. สุนัขทิเบตมาสทิฟตัวใหญ่เบิ้ม มองดูเหมือนสิงโตตัวเขื่องๆเดินมาทางที่พวกเรายืนอยู่ ในขณะที่มีนายทหารของจีนมาขอตรวจภาพถ่ายในกล้องของพวกเราบางคน
.. สุนัขทหารตัวนี้น่ารัก ตกด้อมพวกเราไปหลายคน .. น้องน่ารักจริงๆ เข้าใกล้ก็ทำตัวเรียบร้อย ไม่แสดงท่าทางดุร้ายเลย
หลังจากเดินทางมาทั้งวันเราก็มาถึงจุดหมาย คือ เมือง Aba .. “อาบา” เป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมสำหรับนักท่องเที่ยวในมณฑลเสฉวนทางตะวันตกเฉียงเหนือ
.. เขตปกครองนี้ตั้งอยู่บริเวณขอบด้านตะวันออกเฉียงใต้ของที่ราบสูงชิงไห่-ทิเบต ติดกับมณฑลกานซู่ทางเหนือและมณฑลชิงไห่ทางตะวันตกเฉียงเหนือ ติดกับเมืองเฉิงตู เหมียนหยาง และเต๋อหยางทางตะวันออกและตะวันออกเฉียงใต้ ติดกับเมืองหย่าอันทางตอนใต้ และเชื่อมต่อกับเมืองกาเจ๋อทางตะวันตก เมืองบาร์กัม (หม่าร์คัง) .. เป็นเมืองหลวงของเขตปกครองนี้ ห่างจากเมืองเฉิงตูประมาณ 400 กม.
เมืองนี้ได้รับการยกย่องให้เป็นจุดหมายปลายทางด้านการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งของโลก อาบานำเสนอความน่าหลงใหลของธรรมชาติอันน่าประหลาดใจนอกเมืองที่พลุกพล่าน
ในเขตอนุรักษ์ธรรมชาติ 25 แห่ง สวนป่า 10 แห่ง สวนพื้นที่ชุ่มน้ำ 5 แห่ง รวมถึงมรดกโลกที่มีชื่อเสียงที่สุดอย่างอุทยานแห่งชาติจิ่วไจ้โกวและหวนหลง เขตอนุรักษ์แพนด้ายักษ์โว่หลง ภูเขาอันงดงาม (ภูเขาซื่อกวาน ฯลฯ) ธารน้ำแข็ง หุบเขา ทุ่งหญ้าที่เขียวขจีราวกับภาพวาด น้ำตกและทะเลสาบที่สวยงามตระการตา และพันธุ์พืชและสัตว์หายากจำนวนมหาศาล
ในขณะเดียวกัน “หงาวา” เป็นพื้นที่ทิเบตแห่งที่สองในเสฉวนและเป็นกลุ่มรวมที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน ทำให้นักท่องเที่ยวสามารถสัมผัสและเรียนรู้วัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของชนกลุ่มน้อยในท้องถิ่นได้มากขึ้นโดยอัตโนมัติ หมู่บ้านทิเบตและเฉียงที่แปลกใหม่ วัดพุทธ เทศกาลที่คึกคัก และประเพณีพื้นบ้านเป็นจุดเด่นทางวัฒนธรรมเมื่อค้นพบหงาวา
ที่พักของเราคืนนี้ และอาหารเย็น
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
