3 พ.ย. เวลา 07:48
มีหมอบอกว่า เราเป็นมะเร็ง แต่ไมถึงระยะสุดท้าย เค้าว่า เป็นมะเร็งกระเพาะปัสสาวะ โอ้ว ..ดีมากเลย จากนั้น เราก็หันหลังให้กับหมอ ..ไม่ไปหาหมออีก เอาล่ะ ..เค้านี้ ..เค้าว่า สร้างบุญกุศลปฏิบัติธรรม ขึ้นมา รอยทั้งสี่ ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เอามาเป็นยาเม็ดสี่ขนาน ยืน เดิน นั่ง นอน(นอนทำไม่ได้ มันหลับ)
เราก็เอามาทำ ..ก็ได้อยู่เป็นปกติ ..ทำงานทำการเป็นปกติ ช่วงแรกๆ ก็เจ็บปวด ..เอ้า..ก็คิดว่า เราคงไปทำเค้ามามาก ..ถึงเวลา ช่วงเวร เจ้ากรรมนายเวร เค้ามาทวงถาม หนี้สิน ที่เคยไปทำเค้าไว้ เค้าก็มาให้เราเรียนรู้ ..ว่าไปทำอะไรเค้ามาบ้าง ..เห็นภาพแล้ว ..เราไปทำเค้าไว้ขนาดนั้นเชียว ก็เลย ..ทางนี้แหละ ใช้ทางนี้ เดินให้พ้นวบากกรรมที่ตนเองทำมา ..จึงไม่ไปหาหมอ ..ก็เลยไม่ได้ยินหมอว่า จะอยู่นานเท่าไหร่….ก็อยู่สบายตามอัตภาพ ..
แบบนี้น่ะ ใครอย่าได้เอาเยี่ยงอย่าง ..มันทุกข์ทรมานทรกรรม
คนเรานี่มันแปลก พอคนใกล้ตาย บอกให้ปล่อยวาง ยิ่งใกล้หมดลมลม สติก็แผ่วเบา การรับรู้ก็เลื่อนลอย คนก็มาถามว่า..ทรัพย์สินเงินทอง อยู่ตรงไหนบ้าง มีอะไรบ้าง..จะไปแล้วก็ ..ยกๆให้ใคร แล้วหรือยัง ..หากมีมาก ..ไม่จัดการให้ลงตัว ..คนที่อยู่ข้างหลัง เราจะเป็นผู้สร้างกรรมให้เค้าทะเลาะ แก่งแย่งกัน
.เมื่อยังมีสติสัมปชัญญะ ..มีอะไร ก็บอกๆเค้ายกเค้าเสีย เราเอาไปไม่ได้ ก็แบ่งไป ให้เป็นอารมณ์เป็นทานไปด้วย ก็จะดี จะได้ไม่ยึดทรัพย์สมบัติ พอจิตจะออกจากกาย ..อารมณ์ห่วงนี้มันน่ากลัว มันจะพาไปเป็นปู่โสมเฝ้าทรัพย์สมบัติ เป็นจิ้งจกตุ๊กแก เกาะฝาบ้าน เป็นมดเป็นปลวกกัดกินสมบัติ..ที่ทำไว้ ….
..เมื่อทำจิตทำใจได้ ..ว่าปล่อยวางจริงๆ อีตอนจิตเคลื่อนที่ออกจากกาย ..มันคงไปมี่สุขสบาย ..แต่เมื่อมันยังออกจากกายไม่ได้ ..กายทุกข์ทนมานยังไง ก็ต้องรับทุกข์ทรมานมันนั้น .มันร้องครวญครางข้างใน ปวดร้าวจิตข้างใน ..บอกกันไม่ได้เลย ว่า..ทุกข์ บ้างก็มีคนเอาไอ้นั้นไอ้นี่ให้ มาบอกกล่าว ให้นึกถึงพระน่ะ ..โอ้ว..ทั้งชีวิต ไม่เคยนึกถึง ..มันจะทำได้อย่างไร..ฝืนอารมณ์ทุกข์ไม่ได้เลย
โฆษณา