มาราธอน 42.195 กม.ครั้งที่4 ของชายวัย 58 ปี กับ มหัศจรรย์เพื่อนงานวิ่ง
มีบางเรื่องที่อยากเล่า
3 พฤศจิกายน 2567
บางแสนมาราธอน 42 กม ปีนี้ เป็นมาราธอนที่ 4 ของผม โดยผมจะตั้งเป้าวิ่งมาราธอนปีละครั้งปลายปี เพื่อบังคับให้ตัวเองวางแผนวิ่งและออกกำลังทั้งปี
แต่ปีนี้ การจบมาราธอนครั้งที่ 4 ของผม
เป็นการจบแบบ “ไม่ตั้งใจ”
เพราะที่ “ตั้งใจ” คือ ต้องการวิ่งจบที่ 25 กม. แล้วจะหยุดที่ภาษาวิ่งเขาเรียกว่า DNF (Do Not Finish)
ด้วยเหตุว่า ผมซ้อมไม่ถึงตามแผน เลยอยากมาเหมือนมาซ้อมวิ่ง Long Run
แต่พอวิ่งจริง ถึง กม.ที่ 25 ผมกำลังเตรียมตัวจะหยุดตัวเอง ก็มีนักวิ่งท่านหนึ่งที่ผมเรียกว่า “พี่ปราโมทย์” มาสะกิดไหล่ผมข้างหลังทักทาย ผมหันไปยิ้มแล้วทักทายแก
เราวิ่งไปพลางคุยพลาง ผมบอกแกว่า “ผมจะ DNF ที่ กม 25 แล้วนะพี่ พี่ไปก่อนเลย”
แกชะงัก มองหน้าผมแล้วบอกว่า “ไม่ได้ๆ มาขนาดนี้แล้วต้องไปต่อ ผมวิ่งเป็นเพิ่อนไหม ค่อยๆไป”
ผมรู้สึกฮึดขึ้นมาทันใด เลยบอกแกว่า
“ผมจะพยายามไปต่อนะพี่ พี่ไปก่อนเลย”
แกยิ้ม แล้วโบกมือวิ่งลับตาไป
แล้วผมก็ค่อยๆประคองตัวจนถึงเส้นชัย 42.2 กม.
และพี่ปราโมทย์คือ มหัศจรรย์เพื่อนงานวิ่งของผม ที่ผมอยากจะเล่าตามนี้ครับ
ผมรู้จักพี่ปราโมทย์ เมื่อกว่า 3 ปีที่แล้วตอนที่ผมออกไปวิ่งที่สวนโขดปอ ระยองที่วิ่งประจำ
เราเริ่มยิ้มทักทาย แล้วคุยกันส่วนใหญ่เรื่องวิ่ง เพราะพี่ปราโมทย์ชอบลงงานวิ่งมาก โดยเฉพาะงานวิ่งมาตรฐานสากลในระยะมาราธอน 42,2 กม และระยะ Half Marathon 21.1 กม
แต่เรารู้จักกันแค่ชื่อ แต่ไม่เคยสนใจจะแลกไลน์ แลกเบอร์ ไม่เคยถามว่าใครทำอะไร มีตำแหน่งอะไร
เราจะคุยกันถูกคอเรื่องวิ่ง จนไม่สนใจคุยเรื่องอื่น
ที่ผมบอกว่า พี่ปราโมทย์คือความมหัศจรรย์คือ หลังจากที่เราได้รู้จักกัน ทุกงานที่เป็นงานวิ่งระยะ Half Marathon และ มาราธอนในเขตภาคตะวันออก กรุงเทพ หรือบุรีรัมย์ที่ผมลงวิ่ง ไม่ว่าคนจะเป็นหมื่นเป็นหลายพันคน ทุกงาน ผมจะเจอพี่ปราโมทย์มาตบไหล่ สะกิดหลังทักทายให้กำลังใจกันทุกครั้ง โดยที่เราไม่เคยนัดหมายอะไรกันเลย เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีเบอร์โทร หรือ ไลน์กันเลย
และพี่ปราโมทย์มักจะโผล่มาในระยะกิโลที่ผมเริ่มถอดใจหรือเรื่มล้า แล้วมาให้กำลังใจจนผมไปต่อได้
ถ้าไม่เรียกว่า พี่ปราโมทย์เป็นเพื่อนงานวิ่งที่มหัศจรรย์ ก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว
#Bangsaen42
#มิตรภาพ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
