3 พ.ย. เวลา 14:39 • ถ่ายภาพ
อำเภอสังขละบุรี

ความกลัว ความเหงา

เวลาเดินทาง ไปกันเยอะ แต่รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว
By Polnusak
  • นั่งดูรูปถ่าย ที่เดินทางไปที่ต่างๆตลอดช่วงเวลา 10 กว่าปีที่ผ่านมาไม่เคยรู้สึกว่ามันโดดเดี่ยวเลย การเดินทางช่วงแรกๆ มันคือการเปิดประสบการณ์ใหม่ การอยากรู้ อยากเห็นสิ่งต่างๆที่ไม่เคยเห็นบ้านเกิด ไปแต่ละประเทศไม่ว่าอยู่ไกลแค่ไหนมันก็สนุกสนานเดินออกไปถ่ายรูปเช้ายันมืดมันก็ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวและนี่คือจุดเริ่มต้น
  • พอย้อนดูรูปถ่ายที่ผ่านมาทางที่ไปในยุโรป ออสเตรเลีย หรือเอเชียรอบตัวเรา ความรู้สึก กับกลายเป็นความอ้างว้าง ยิ่งกว้างใหญ่เรายิ่งตัวเล็กลง เห็นภูเขาช่วงเย็นที่รับแสงพระอาทิตย์ที่ปลายยอดเขา เห็นถนนที่ทอดยาวไกลสุดลูก หูลูกตา มันเกิดความกลัวกับความอ้างว้างโดยไม่ทราบสาเหตุ มันอาจจะเกิดจากความรู้สึกของเรา ที่มัน คอยบอกว่า ความกลัวมันเกิดขึ้นแล้ว ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหน ความกว้างใหญ่ของพื้นที่มันทำให้เราดูเล็กลง
  • มันไม่ได้เกิดแค่ภาพถ่ายของตัวเอง แต่มันดันเกิดขึ้นกับทุกภาพถ่ายที่เราดูแล้วทำให้เราใจสั่น เหมือนกลัวที่แคบ ทั้งที่ มันกว้างใหญ่แบบไกลสุดลูกหูลูกตา มีคำถามกับตัวเองว่าตอนนี้เราเป็นอะไร ทำไมถึงกลัว เหมือนอยู่ในที่แคบ ทั้งที่ขอบเขตของพื้นที่จากสิ่งที่เราเห็นมันช่างกว้างใหญ่แต่ดูโดดเดี่ยว
โฆษณา