EP : 371 BITTER BOP (HARUKAZE BITTER BOP) ... repost
ขอเล่าความหลังที่เกี่ยวพันกับการนำการ์ตูนเงียบๆที่ไม่มีใครรู้จักเรื่องนี้มารีวิวให้ฟังหน่อยนะครับ คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ก่อนหน้านี้ผมเคยอ่านงานวาดของ อ. COURT BETTEN มาแล้วโดยเรื่องแรกนี่คือเรื่อง PRINCE STANDARD ซึ่งเรื่องนี้อ่านไม่จบ รู้สึกว่าไม่ค่อยสนุกหลังจากอ่านไปได้ไม่ถึงเล่มครับ เรื่องนี้ 5 เล่มจบ
พอช่วงแรกอ่านไม่สนุกเลยวางทิ้งเอาไว้ และก็ขายออกไปเรียบร้อยก่อนได้อ่านต่อครับ เรื่องนี้ทำให้รู้จักงานของ อ. เขามาบ้าง แต่ความประทับใจยังไม่เกิดขึ้นมาครับ สิ่งที่ทำให้ผมเริ่มจะสนใจงานของ อ. เขาขึ้นมาหลังจากที่อ่านเรื่องแรกไม่จบ ก็คือ การได้ Artbook เล่มนึงมาซึ่งตอนซื้อนี้คือเปิดดูลายเส้นแล้วรู้สึกว่าเฮ้ยชอบนะ มีเสน่ห์อะไรบางอย่าง พอดูไปดูมา อ้าวนี่มันคนเขียนเรื่อง PRINCE นี่นา จำลายเส้นได้ แต่ในเล่มมีงานจากเรื่องอื่นๆ ของ อ. เขาด้วยครับ
เพราะเล่มนี้เลยทำให้ผมเริ่มรู้สึกว่าต้องหางานอื่นๆของ อ. มาอ่านเพิ่มเติมแหล่ะ แม้เรื่องแรกจะไม่ได้สร้างความประทับใจอะไร นั่นก็เป็นเพราะภาพวาดในเล่มนี้แหล่ะครับ แต่ด้วยงานของ อ. เขาเงียบมากในบ้านเรา หาไม่เจอเลย ก็เลยไม่ได้สานสัมพันธ์กับงานของ อ. เขาต่อครับ
แต่หลังจากที่ลืมๆเรื่องงานของ อ. ไปแล้วผมก็มาพบหนังสือซึ่งเป็นผลงานของ อ. เขาอยู่เรื่องนึงคือเรื่อง GIRLFRIEND ซึ่งพิมพ์โดย สนพ บันได นั่นทำให้ผมกลับมาคิดถึงผลงานของ อ. เขาอีกครั้ง แต่เรื่องนั้นผมก็ไม่รู้ว่าออกมาในไทยกี่เล่มครับ(ถ้าใครมีครบบอกผมด้วยนะครับ)
และต่อมาก็พบว่า สนพ สยามอินเตอร์คอมมิค นำเรื่องที่ อ. ได้เขียนมาจำหน่าย ซึ่ง อ. เขียนภาคแยกของ My hero academia ในชุด VIGILANTES ซึ่งในปัจจุบันเรื่องนี้ก็ยังพิมพ์ไม่จบ แต่ผมก็สอยมาเก็บไว้ก่อนรออ่านทีเดียวเรียบร้อยครับ นั่นก็คืองานที่ผมมีของ อ. เขาในตอนนี้ครับ
ตามที่ผมเกริ่นไปครับ ตัวผมชอบและสนใจในงานของ อ. เขาก็เพราะลายเส้นเป็นหลักครับ คือลายเส้นของ อ. ไม่ได้เทพ ไม่ได้สวย ไม่ได้เหมือนจริงมากครับ แต่มันมีเสน่ห์แบบที่ผมปล่อยให้ผ่านไม่ได้ งานวาดคนของ อ. มันไม่ได้โดดเด่นมาก อกเอว ผู้หญิงก็ไม่ได้ใหญ่หรือดึงดูดอะไร แต่ผมก็รู้สึกชอบงานของ อ. จริงๆครับ
แต่ไม่ใช่กับเนื้อเรื่องนะครับ เพราะหากดูตามที่ผมบอก ณ ตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้รู้สึกว่าเนื้อเรื่องจากงานของ อ. เขามีอะไรพิเศษหรือน่าสนใจซักเท่าไหร่ครับ(ขอยกไม่นับ GIRLFRIEND , MY HERO ไว้ก่อนนะครับ เพราะอันแรกยังอ่านไม่จบ ส่วนอีกเรื่องซื้อเก็บไว้แต่ยังไม่ได้อ่านครับ) นั่นก็หมายถึงมีเพียง PRINCE STANDARD ที่ผมได้อ่านและอ่านไม่จบแต่จากที่ได้อ่านตอนต้นๆยังไม่มีอะไรให้น่าสนใจเป็นพิเศษครับ
นั่นเป็นที่มาของการรีวิวการ์ตูนเรื่องนี้ครับ เพราะอยู่ๆผมก็เจอการ์ตูนเรื่องนี้ขายอยู่พอเห็นว่าเป็นงานของ อ. เขาก็ซื้อหาเข้ามาอ่านโดยทันที โดยที่ไม่มีข้อมูลเรื่องนี้อยู่เลย กะว่าจะมาดูลายเส้นอย่างเดียว เพราะเอาเข้าจริงผมก็เผื่อใจไว้แล้วก่อนอ่านว่าเรื่องนี้ น่าจะไม่มีอะไรให้ผมได้ประทับใจในการอ่านหรอก
เพราะด้วยจำนวนเล่มที่น้อยแค่ 4 เล่มจบ กับภาพหน้าปกที่ไม่ได้มีอะไรเด่นๆ ที่บอกเล่าสิ่งที่ต้องการสื่อสารให้กับคนอ่านอย่างผมได้รับรู้ในเบื้องต้นแล้ว ผมก็คาดเดาไว้เลยว่าเรื่องนี้คงไม่มีแกนอะไรให้น่าจดจำ เนื้อเรื่องคงเรื่องทั่วไป จับแพะชนแกะ อะไรแบบนั้นครับ และนั่นก็ทำให้ผมคิดผิดอย่างมากครับ
HARUKAZE BITTER BOP เป็นเรื่องราวของ เด็กหนุ่ม ม.ปลาย นาม จิโยฮารุ ซึ่งกำลังเดินทางไปยังโรงเรียนของเขาในวันเปิดเทอมวันแรก และเขาก็ได้พบกับชายปริศนา นามโซสะ ผู้ซึ่งมีร่างกายบึกบึนเป็นอย่างมากเขามีพลังกายที่แข็งแรงอย่างไม่น่าเชื่อรวมถึงพลังพิเศษอย่างที่เขาไม่นึกว่าจะมี เพียงแต่โซสะกับมีปัญหาด้านความทรงจำก็คือเขาจำเรื่องราวในอดีตของเขาไม่ได้เลย
จำได้เพียงชื่อ โซสะสายลมแห่งทิศเหนือเท่านั้น และการพบโซสะ ในครั้งนี้ก็นำไปสู่เรื่องวุ่นวายอย่างไม่น่าเชื่อให้กับเขาพร้อมกับความหวังและมิตรภาพที่เคยหายไปจาก จิโยฮารุ
เนื้อเรื่องเรื่องนี้เป็นอะไรที่เซอร์ไฟร์ผมเอามากๆครับ อาจเนื่องด้วยว่าผมไม่ได้คาดหวังอะไรจากเรื่องนี้นอกจากลายเส้นอยู่แล้ว การที่มาพบการเล่าเรื่องราวที่พอดีๆ ในการ์ตูนแบบนี้สร้างความสนุกในการอ่านให้กับผมได้เป็นอย่างมากครับ ตัวเนื้อเรื่องจะเป็นการเล่าเรื่องราวของ จิโยฮารุ ในการช่วยกันเรียกความทรงจำของโซสะให้กับมา พร้อมกับหมู่เพื่อนพ้องของเขา ตัวเนื้อเรื่องเนื้อหาเอาเข้าจริงๆผมคิดว่าไม่ได้มีอะไรมากนะครับ
เพียงแต่มันมากกว่าที่ผมคาดไว้ทีแรก การจับนั่นจับนี่มาผสมเนื้อเรื่องให้ลงเป็นเรื่องเดียวกันเป็นแนวทางในการทำงานตามปกติของการ์ตูนอยู่แล้วครับ แต่หลายเรื่องไม่สามารถทำให้มันกลมกล่อมได้ บางเรื่องจับมาผสมแล้วรู้สึกไม่ลงตัว ไอ้นั่นโดดไอ้นี่โดด ดูไม่ใช่เนื้อเรื่องเดียวกัน
แต่กับเรื่องนี้ไม่มีปัญหาอย่างนั้นครับ เรื่องนี้สามารถสร้างส่วนผสมที่ลงตัวด้วยเนื้อหาการนำเสนอ มุกตลกที่เข้ากันได้ดีกันทั้งเรื่อง ในขณะเดียวกันก็บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับมิตรภาพ เพื่อนพ้องและ แง่มุมของความทรงจำ ออกมาได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ
ในเรื่องเราจะพบว่าตัว จิโยฮารุ เป็นเด็กที่มีปัญหาอันเกิดจากการกระทำของตัวเองมาแต่ก่อนครับ คือตัวเองไปก่อเรื่องเดือดร้อนกับกลุ่มเพื่อนของเขาในโรงเรียนที่ตัวเองเรียนอยู่ เมื่อเรื่องนี้ถูกจับได้ เพื่อนๆของเขาโดนไล่ออก แต่เขารอด เพราะตอนสุดท้ายเขาไม่ได้อยู่กับเพื่อน ณ จุดเกิดเหตุ .... ครับใช่ครับเขารอด
แต่ก็โดนพักการเรียนแทน นั่นทำให้เขารู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะทั้งกลุ่มเป็นเขาเพียงคนเดียวที่ยังได้เรียนอยู่แม้จะต้องโดยพักการเรียนไปถึง 1 ปีก็ตาม จากเหตุการณ์นั้นทำให้เขารู้ตัวดีว่าตัวเขาเองเป็นแค่เด็กธรรมดาที่ไม่ควรหลงตัวเองเข้าใจว่าทำได้ทุกอย่างตามที่เขาต้องการ เรื่องมันควรจะเป็นอะไรที่เล่าเกี่ยวกับการแก้ปัญหาของเขากับกลุ่มเพื่อนหรือการเรียนรู้เรื่องราวความเป็นวัยรุ่นหรือผู้ใหญ่ทำนองนี้มากกว่า
แต่กลับเปิดเรื่องให้เพี้ยนด้วยการมาของ โซสะ ครับ โซสะ ผู้ที่โผล่มายิ้มให้กับจิโยฮารุในขณะที่เขากำลังเดินไปโรงเรียนในวันแรกหลังจากพ้นการพักการเรียนแล้ว หลังจากรอยยิ้มนี่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ โซสะ ถูกรถไฟชน แต่เขาก็ไม่ตาย ยังมาทักทายได้ปกติ แล้วหลังจากนั้นบทสนทนาอันไม่ปกติก็เริ่มเกิดขึ้น พร้อมกับความรู้สึกของผมที่รู้สึกว่า เฮ้ยเรื่องนี้มันจะออกมาแนวไหนละเนี่ย
คือตอนนั้นก็คิดอยู่เหมือนกันว่าเรื่องนี้จะนำเสนอแบบไหน เนื้อหามันคืออะไร น่าเบื่อหรือเปล่า การเอาไอ้นั่นไอ้นี่มาผสมกันในเรื่องเดียวกันโดยไม่มีแกนหลักอะไรให้เป็นฐานในการนำเสนอ แต่อย่างที่บอกว่า เรื่องนี้กับเล่าและนำเสนอออกมาได้อย่างสนุกอย่างไม่น่าเชื่อครับ สิ่งที่น่าจดจำในเรื่องนี้จึงไม่ใช่เพียงงานภาพที่ผมคาดหวังไว้ตั้งแต่ทีแรกกลับเป็นเนื้อเรื่องที่ลื่นไหลได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เนื้อเรื่องที่เล่าถึงความสัมพันธ์ของตัวละครต่างๆที่มีปัญหาและค่อยๆเรียนรู้เพื่อที่จะแก้ไขและก้าวต่อไปในอนาคตแบบนี้นั้นต้องใช้ส่วนผสมและความสามารถในการเล่าเรื่องที่ดีระดับนึงมันถึงทำให้เรื่องราวน่าอ่านน่าติดตาม คนอ่านอ่านไปไม่เบื่อ เพราะเนื้อหาแนวนี้มันไม่ได้มีอะไรเด่นเป็นพิเศษอยู่แล่วครับ ซึ่งเรื่องนี้ทำเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี เพิ่มเติมคือมีการใส่มุกตลกเข้ามาในเรื่องได้อย่างเนียนดีมาก รวมถึงพลังที่เข้ามาสร้างสถานะการณ์ไม่ให้น่าเบื่อหรือรู้สึกธรรมดาเมื่ออ่านไปเรื่อยๆครับ
ผมชอบมุกตลกในเรื่องนี้เป็นอย่างมากครับ ต้องบอกว่าใส่มาพอดี เล่นแบบพอดี และสร้างตัวละครในเรื่องนี้ให้มีการรับส่งมุกได้อย่างน่าชื่นชมครับ คือหลายเรื่องผมจะมีปัญหาเวลานำเสนอแบบมากไปน้อยไป มากไปก็ตัวละครเล่นเวอร์วัง น้อยไปบางทีก็ไม่ถึงให้ขำได้ แต่อย่างที่บอกฉากการเล่นมุกแต่ละครั้งในเรื่องนี้อยู่ในจังหวะที่ดีมาก อารมณ์เหมือนละครซิกคอมดีๆเรื่องนึงเลยครับ แม้เรื่องที่กำลังคุยอยู่อาจไม่ได้เด็ดดวงหรือมีสาระที่ต้องจดจำ
แต่จังหวะปล่อยมุกนั้นพอดีเป็นอย่างมากครับ รวมถึงในเรื่องก็มีการทำมุกล้อเลียนการ์ตูนดังหลายเรื่องในนี้ด้วย ซึ่งผมอ่านไปก็ขำไปเพราะเข้าใจว่าเขากำลังล้อเกี่ยวกับเรื่องอะไรอยู่ ซึ่งในเรื่องเขาไม่ได้ใส่รายละเอียดอะไรมาให้เหมือนตัวละครในเรื่องที่ล้อนะครับ แต่ผมอ่านแล้วรู้ทันทีว่ากำลังล้อเรื่องอะไรครับ นั่นก็คือสามารถสื่อสารออกมาให้คนอ่านอย่างผมเข้าใจได้ดีไงละครับ
แต่ในขณะเดียวกันการเล่าถึงเรื่องราวที่สำคัญในแต่ละตอนก็ทำได้ดีครับ ทั้งเรื่อง มิตรภาพ เพื่อน ความทรงจำ อะไรพวกนี้สามารถสื่อสารออกมาแบบง่ายๆได้อย่างประทับใจ คือไม่รู้สึกว่าพยายามให้เราเห็นด้วยกับสิ่งที่นำเสนอครับ แต่อ่านแล้วเรารู้สึกไปอย่างนั้นจริงๆ หรือแม้บางฉากบางตอนเดาออกว่าจะต้องพูดหรือทำอะไร แต่พอได้เจอฉากนั้นจริงๆ กลับสนุกและรู้สึกดีไปกับการกระทำของตัวละครนั้นๆมากกว่าที่คิดครับ ผมถือว่าน่าประทับใจสำหรับอะไรที่ไม่ได้คาดหวังเอาไว้ก่อนมากครับ
ส่วนเรื่องลายเส้นอันนี้ก็บอกได้เลยว่าด้วยผมต้องการมาดูลายเส้นอยู่แล้ว และก็สมหวังจริงๆ เป็นลายเส้นที่คุ้นเคย ไม่ได้สวยมาก อลังการณ์หรือออกแบบให้แปลกอะไรครับ ทุกอย่างมันดูดีในลายเส้นของ อ. เขาครับ อันนี้ผมไม่รู้ว่าคนอื่นอาจไม่ได้รู้สึกอะไรเหมือนผม ผมอาจเป็นคนเดียวที่รู้สึกก็ได้นะครับ เอาเป็นว่าลายเส้นดี สะอาด น่าอ่านครับ
BITTER BOP (แต่เท่าที่ค้นดู จริงๆเรื่องนี้ใช้ชื่อเต็มว่า HARUKAZE BITTER BOP ครับแต่ไม่รู้ทำไมในไทยถึงใช้ชื่อแค่นี้ และเท่าที่สังเกตปกเวอร์ชั่นบ้านเราตัดด้านบนออกซึ่งด้านบนมีคำว่า HARUKAZE อยู่นั่นอาจเป็นเหตุผลที่บ้านเราใช้แค่ BITTER BOP ในเรื่องนี้ครับ) เรื่องนี้ LC ในบ้านเราเป็นของ บงกช นะครับ โดยเรื่องนี้ยังหาอ่านมือหนึ่งลดราคาจากเวป บงกชได้อยู่นะครับ ใครสนใจก็สั่งซื้ออ่านกันได้ครับ
โดยสรุปเรื่องนี้มีอะไรดีๆกว่าที่ผมคาดไว้แค่ลายเส้นครับ กลมกล่อมมากๆ เนื้อหาและการนำเสนอทำได้ดีมาก โดยเฉพาะมุกตลกที่แทรกตลอดทั้งเรื่องสามารถสร้างความตลกให้กับผมได้ตลอดเวลาที่อ่านเจอ ในขณะที่แกนหลักที่ต้องการนำเสนอในแต่ละตอนที่ยอดเยี่ยมครับ ภาพรวมเรื่องนี้จึงน่าจดจำกว่าที่ผมคาดเอาไว้ เพราะฉะนั้นแนะนำให้หาเรื่องนี้อ่านกันครับ แค่ 4 เล่มใช้เวลาไม่นานครับ ทุกท่านอาจชอบมันมากกว่าที่คิดเอาไว้ก็ได้ครับ
ภาพ 8.5/10
เรื่อง 8/10
ความประทับใจ 8.3/10
#Manga #รีวิวการ์ตูน #จบ #4เล่มจบ #BongKoch #การ์ตูนแนวแฟนตาซี #การ์ตูนแนวดราม่า #MangaAnimeReviews #การ์ตูนแนวต่อสู้ #8คะแนน #BITTER BOP #หนังสือการ์ตูน #Rate15 #เธอๆอ่านเรื่องนี้หรือยัง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
