6 พ.ย. เวลา 02:32 • นิยาย เรื่องสั้น

เรื่องผีสั้นๆ “ไม่ว่าเห็นอะไร.. อย่าพูด”

เรื่องนี้ เป็นเรื่องราวคุณลุงของผม..
ราว 40 ปี ก่อน แถวบ้านของคุณลุงยังนิยมการฝังศพมากกว่าเผาและคุณลุงก็เริ่มต้นอาชีพคนดูแลสุสานมือใหม่ที่ต้องไปฝึกงานกับหัวหน้าที่ทำหน้าที่มาอย่างยาวนาน
ช่วงสัปดาห์แรก ลุงกับหัวหน้างานไปขุดหลุมศพในสุสานด้วยกัน จำนวนหลุมจะขึ้นอยู่กับจำนวนของผู้เสียชีวิตในขณะนั้น ต่อมาเมื่อเริ่มชินงานลุงก็ถูกทิ้งให้ขุดหลุมตามลำพัง อย่างไรก็ตาม หัวหน้างานได้เตือนลุงอย่าง เช่น ถ้าได้ยินเสียง เห็น ได้ยินและได้กลิ่นอะไรก็ตาม.. อย่าพูดอะไรอย่างเด็ดขาด!
ตอนแรกลุงก็ไม่เข้าใจความหมายนัก.. จนกระทั่งวันหนึ่ง
ในขณะที่ลุงกำลังขุดหลุมศพเพียงลำพังอยู่ในสุสานช่วงเย็น ก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจากหลุมที่มีศพถูกฝังอยู่ข้างในเรียบร้อยแล้วห่างจากหลุมที่ขุดอยู่ 2-3 เมตร มันเป็นเสียงที่ฟังดูเศร้าโศกอย่างมาก และมีเสียงเหมือนความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
หลังจากหยุดพักสักครู่ ลุงหันกลับไปมองข้างหลัง ตอนนั้นเองที่ได้เห็นร่างของคนหลายคนอยู่ในสุสานที่ควรว่างเปล่า ร่างหนึ่งกำลังเดินจากหลุมศพหนึ่งไปยังอีกแห่งหนึ่ง บางคนนั่งย่อตัวร้องไห้อย่างเศร้าโศก บางคนยื่นนิ่งเงียบงันโดยไม่ได้มองมาที่ลุงแม้แต่น้อย
จังหวะที่กำลังตะลึงอยู่นั้น หัวหน้างานก็ปรากฏตัวข้างหลัง เขาแตะไหล่ลุงเรียกสติและบอกให้ขุดหลุมศพต่อไป หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้ดังออกมาจากหลุมเปล่าที่กำลังขุดอยู่ มันเป็นเสียงของผู้หญิงอย่างชัดเจนกำลังร้องไห้ ขอความช่วยเหลือ...
หัวหน้างานบอกลุงให้ออกจากหลุมนั้น แล้วไปขุดที่หลุมอื่นก่อนชั่วคราว...
ช่วยอุดหนุน E-book เพื่อเป็นการสนับสนุนค่ากาแฟของนักเขียนได้ที่ :

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา