เวลาเราพายเรือ อยู่ในมหาสมุทร หรือในแม่น้ำที่กว้างใหญ่ เราก็มีเรือให่เราพาย คือกายของเรา เรามีวิญญาณทั้งหก ไปด้วย เราพายเรื่อ ไปเจอะเจอ โทรศัพท์..ก็ก้หยิบขึ้นมา พูดฮับโหล ..มีเสียงมาตามสาย ..ก็พูดคุยกันไป เรือก็ยังลอยตามน้ำไป ..พอวางโทรศัพท์ ก็วางบนเรือนั่นแหละ ตาก็ชำเลืองมองโทรศัพท์ ..แต่ก็มองไม่เห็น สิ่งที่ไหลมากับเสียงโทรศัพท์ นั่นมันเป็นอย่างไร
เพราะพอวางโทรศัพท์ หัวเรือวิญญาณทั้งหก ก็ไปสัมผัสปะทะ กระแสน้ำ คลื่นลม ระลอกคลื่น น้ำเชี่ยว อารมณ์หงุดหงิด ..มึนเมา .. ก็ยังไม่รู้ตัว จนโน้น ..มีเวลาปลอดโปร่ง เดินไปนั่งหน้าพระ นั่งดูลมหายใจเข้าออก บอกตัวเองว่า จะกราบพระ ทิ้งอารมณ์นึกคิดไปให้หมดชั่วขณะหนึ่งก็ยังดี
คราวนี้พอกราบพระเสร็จ ก็สวดมนต์ มองดูที่หน้าอก สวดมนต์ .เอ๊ะ..ทำไม่เรื่องนั้นเรื่องนี้ เรื่องที่คุยโทรศัพท์ นั่นมันวนเวียน อยู่เหนือศีรษะ ..อ้อ..สำรวจตรวจดู ..มันเป็นอารมณ์ค้างคา ..เหมือนที่เราเอาหัวเรือ ไปกรแทกของที่ลอยน้ำมา มันก็ต้องมีบอบช้ำบ้าง เป็นธรรมดา ก็ใช้เวลาหน่อย ค่อยๆขูดลอก ซ่อมทำหัวเรือ วิญญาณทั้งหก ให้มาเป็นปกติ ..แหม..เวลาหัวเรือมันบอบช่้า นี้น่าสงสาร มันอารมณ์ไม่ดีเอาเสียเลย
บางที่เรานี้มันก็แปลก รู้ทั้งรู้ว่าไม่ดี ..ก็ยังเอาหัวเรือไปชนไปกระแทก กระแทกกระทุ้งทุกวัน บางที่ก็เส้นเลือดสมองแตกตาย เลือดลมมันเดินไม่สะดวก น้ำในหูไม่เท่ากัน บ้างที่ก็พาลเป็นซึมเศร้าไปเสียอีก ..ไม่รู้จะบอกยังไงถูก ..พอจะบอกเสียหน่อย เค้าก็ว่า รู้แล้วๆ .เค้าเก่งขนาดนั้น เราก็เงียบของเรา ทำจิตทำใจ ของใครของมัน..
เพราะเราก็ไม่อยากให้จิตเราไปคลุกโคลนมากขึ้น..ไปคลุกมา ก็ต้องมานั่งแก้ไขเอาออกไปจากจิตจากใจ ..เสียเวลาล่ำเวลา ของเก่าก็ยังทิ้งไปไม่ได้ ของใหม่ก็เอาเข้ามาอีก บ้านนี้เรือลำนี้ จึงรกรุงรัง รอแล้ว เรือล่ม จิตก็ตกลงสู่ท้องน้ำไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
