ม่านฝันคืนวสันต์รัญจวน (3 เล่มจบ)
Anyway เขียน / จวี๋ฮวา แปล
โปรยสำนักพิมพ์แจ่มใส :
เมื่อขุนนางคนสำคัญถูกสังหารหน้าวังหลวง เขา ‘กู้ซิ่งจือ’ แห่งสำนักราชเลขาธิการ จึงต้องเข้ามาสืบคดีนี้ให้กระจ่าง ทว่าเพียงเริ่มต้นทำคดีเขากลับต้องสูญเสียสหายรักไป ทั้งยังต้องดูแลน้องสาวซึ่งเป็นใบ้ของสหายผู้นี้แทน โดยไม่คาดคิดว่าสาวน้อยผู้นี้จะช่าง ‘ยั่วยวน’ นัก
ประกอบกับความฝันวาบหวามที่คล้ายจะซ้อนทับความเป็นจริงอย่างน่ากังขา จึงทำให้เขาผู้ใช้ชีวิตสันโดษเสมอมา กลับ ‘ถลำลึก’ ไปกับนางจนยากจะถอนตัว
ด้วยเหตุนี้เมื่อได้รู้ว่าแท้จริงแล้วนางคือ ‘นักฆ่าหญิงแห่งหอร้อยบุปผา’ ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดี แม้จะโกรธเคืองเพียงใด แต่เขากลับตัดใจจัดการนางอย่างเด็ดขาดไม่ลง ถึงขั้น ‘พลาดพลั้ง’ จนปล่อยนางให้หนีไปเสมอ เช่นนี้แล้วคดีที่ควรคืบหน้าจะคลี่คลายได้เมื่อไรกัน!
หลังอ่าน :
ผลงานเรื่องที่สองในชุด Erotic Art ของสำนักพิมพ์แจ่มใส มีจุดเด่นคือฉากวาบหวามที่มากกว่าเรื่องก่อนหน้า 5555 บางฉากใส่เข้ามาโดยไม่จำเป็น ความสัมพันธ์ของพระนางอ่านแล้วไหลลื่นกว่าคู่แรกที่ดูจะติดเนื้อต้องตัวกันมากกว่าความผูกพันทางใจ แต่คู่นี้ก็ยังมีจุดประดักประเดิดอยู่นะ
นิยายแปลจีนโบราณแนวอีโรติกเรื่องนี้เล่าถึงความรักความหลงใหลของกู้ซิ่งจือ-พระเอกสุดหล่อ เรืองอำนาจแห่งสำนักราชเลขาธิการ กับฮวาหยาง-สาวสวยนักฆ่าชั้นเอกแห่งหอร้อยบุปผา ผู้รักอิสระ รำคาญรุ่นน้องไม่มืออาชีพ ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง ทั้งคู่มาเจอกันในวันที่ขุนนางของราชสำนักถูกลอบสังหาร เขาต้องสืบคดี ส่วนนางชื่นชอบการถูกไล่ล่า
วันหนึ่งฮวาหยางสวมรอยเป็นน้องสาวสหายสนิทของพระเอกเพื่อลอบล้วงความลับเกี่ยวกับสายสนกลในของหอร้อยบุปผาและราชสำนัก รวมทั้งแอบติดตาต้องใจความสง่างามคมคายราวหยกสลักของกู้ซิ่งจือ จึงมักใช้มารยาหญิงและจริตพองาม สร้างสะพานคอนกรีตให้เขาข้ามมาบ่อยๆ
พระเอกของเราเก่งกาจเลื่องลือ มีสาวๆ มาแอบรักมากมาย แต่ตกบ่วงสาวน้อยร้อยมารยาคนนี้ไปง่ายๆ 555 อาจจะเพราะเขาฝันถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นในชาติก่อน และความฝันนี้เกี่ยวข้องกับนาง ทำให้กู้ซิ่งจือเชื่อมั่นว่ามันคือฝันบอกเหตุ
นักเขียนไม่ได้บอกว่าความฝันนี้มาจากไหน มาทำไม และมาอย่างไร อ่านทีแรกนึกว่ากำลังเกิดขึ้นชาตินี้ อ้าว อ่านไปอ่านมามันคือชาติคู่ขนาน พระเอกจะยิ่งฝันเป็นเรื่องเป็นราวถ้ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนางเอก ด้วยความที่อยากรู้เรื่องชาติก่อนเพื่อป้องกันเหตุฉุกเฉิน กู้ซิ่งจือจึงต้องหาเรื่องสร้างสัมพันธ์ดื่มด่ำกับฮวาหยางบ่อยๆ แค่กๆๆๆ
นางเอกเรื่องนี้เป็นสาวน้อยเอาแต่ใจ ขี้เล่น มากอารมณ์ขัน แต่ไม่ขี้งอนนะ ส่วนพระเอกภายนอกดูสุขุมนุ่มลึก มาดเยอะ อยู่กับนางเอกทีไรกลายเป็นหนุ่มน้อยขี้เขิน หน้าแดงง่าย แต่พอถึงฉากเข้าพระเข้านางกลับตรงข้าม 5555
ความสัมพันธ์พระนางรุกคืบไปพร้อมการสืบคดีที่พัวพันเป็นวงกว้าง และคู่รองที่น่ารักไม่แพ้กัน ถามว่าสนุกไหม ตอบว่าเหมาะกับนักอ่านสายฟิน อยากได้หนังสืออ่านง่าย เบาสบาย เหตุผลพอรับได้ เนื้อหาไม่ถึงกับกลวง มีเรื่องสืบสวนให้ใจเต้นเป็นระยะ ส่วนความรักพระนางไม่ขมเท่าเรื่องก่อน อ้อ คู่พระนางของ Anyway ที่แจ่มใสแปลเรื่องแรกก็มีบทบาทในเรื่องนี้ช่วงท้ายเล่มด้วยนะ
สำนวนแปลลื่นไหลดี มาตรฐานแจ่มใสแหละ แต่ถ้าถามเรานะ เราคิดว่าบทหวามใจใน “รัตติกาลซ่อนกล” หรือ “หลี่ไท่ไม่อ่อนโยน” แห่งนวลหยกงาม อ่านแล้วหนุบหนับหน้าแดงใจเต้นแรงกว่ามาก อาจเพราะการจงใจใส่กับปล่อยให้เนื้อหาพาไปนั้นแตกต่างกัน Erotic Art ตั้งใจเกินไป พอตั้งใจมากไป อารมณ์ในการอ่านก็เฝือบ้าง เปิดข้ามบ้าง (เพราะแยะไป 555)
คะแนนเต็ม 10 ให้ 7 หักความเดาทางได้ ฉากอีโรติกเยอะเกินจำเป็น ความสัมพันธ์พระนางที่อ่านอย่างไรก็ยังไม่รู้สึกถึงคำว่ารักลึกซึ้งนอกจากติดตรึงรสสัมผัสเย้ายวนใจ เคมีเคใจพระนางยังขลุกขลัก ฮวาหยางไม่น่าใช่ไทป์ที่กู้ซิ่งจือจะแต่งเข้าจวนเป็นภรรยาเอกได้เลยจริงๆ นะ
แต่ถ้าชอบแค่อ่านเพลินๆ คั่นเรื่องเนื้อหาหนักหน่วง เรื่องนี้ตอบโจทย์ค่ะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
