7 พ.ย. เวลา 08:33 • ประวัติศาสตร์

เด็ก ม.ศ.รุ่นยังไม่สุดท้าย

บ่ายคาบเกี่ยวเย็นในวันหนึ่ง ระหว่างปี 2520-2522 ไม่มั่นใจว่าขณะเรียนอยู่ ม.ศ.2 หรือ 3 แต่จำได้ว่ารอบบ่าย ปกติเวลาเลิกเรียน ผู้เขียนจะกลับสาย 53 วนขวา รอบเมืองเทเวศร์ มาลงแยกสะพานอ่อน บรรทัดทอง แล้วเดินอีกเล็กน้อยเข้าบ้านที่หลังตลาดสวนหลวง แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าบ่ายวันนั้นทำไมถึงกลับสาย 15 บางลำพู-สะพานกรุงเทพ เพื่อไปลงเจริญผล ผู้เขียนนั่งเบาะยาวแถวหลังสุด ด้านขวาริมหน้าต่าง สมัยนั้นรถเมล์มี 2 ประตูหน้า-หลัง
รถวิ่งมาถึงแยกคอกวัว มีเด็กสาวอายุเด็กกว่าผู้เขียนเล็กน้อย น่าจะประมาณ 12-13 ปีจูงน้องชายขึ้นรถมา และนั่งข้างติดกับผู้เขียนแบบเบียดแนบสนิท ตอนนั้นเบียดกันมากเพราะคนแน่น ที่นั่งที่เหลือก็พอสำหรับคนเดียว แต่สาวน้อยมีน้องชายมาด้วยจึงพอเบียดๆกันเพื่อให้นั่งได้อีกคน แต่พอสักพัก มีคนลงที่นั่งแถวยาวพอกระถืบได้ น้องชายของเธอจะขยับ แต่เธอกลับดึงแขนน้องเอาไว้ไม่ให้ขยับ แบบนั่งเบียดผู้เขียนเนื้อแนบเนื้อต่อไป
ผู้เขียนไม่ได้คิดอะไร แต่ก็งงๆเล็กน้อย สักพักยิ่งงงหนักเข้าไปอีก หลับ😴ครับ สาวน้อยคนนั้น หลับโดยเอียงหัวมาซบคาไหล่ผู้เขียน เอาละซี ผู้เขียนนั่งตัวแข็งหลังแข็งเลยทีนี้ ผู้ใหญ่คุณป้าคุณน้า เริ่มหันหลังมามอง ฮ่าๆๆ เด็กนักเรียนมอต้นในเครื่องแบบ อายุประมาณ 15 หยกๆ 16 หย่อนๆ มีสาวน้อยวัย 12-13 ใส่ชุดนอกซบไหล่ราวคู่รัก ขนาบด้วยเด็กผู้ชายวัยราว 8-9 ขวบ แงๆไม่อยากนึกเลย ว่าพวกพี่ป้าน้าอาเหล่านั้น จะคิดยังไงกับภาพที่เห็น
ยอมรับเลยว่าสถานการณ์ตอนนั้น ช่างอึดอัดและระทึกมากๆระคนความเกรงใจ จนสุดท้ายรถใกล้ถึงจุดหมายคือข้ามแยกเจริญผล ป้ายตรงข้ามสนามศุภฯ(แถวบ้านเรียกหนามลา) ผู้เขียนตัดสินใจสะกิดสาวน้อยคนนั้น "น้องๆตื่นๆเดี๋ยวเลยป้ายที่จะลงนะ" หล่อนเอียงหัวขึ้นมาตาปรือ ก่อนตอบเสียงงัวเงียว่า "ไม่เลยหรอก" จากนั้น พระเจ้า..หล่อนหลับต่อแต่คราวนี้หันไปซบน้องชายที่นั่งอยู่ข้างซ้ายเธอแทน ผู้เขียนเป่าปากโล่งอก แหะๆรถเลยไปถึงสยามแล้ว เฮ้อกำลังเพลิน เอ๊ยไม่ใช่..เลยต้องเดินกลับบ้านไกลกว่าเดิม..
เสี้ยวหนึ่งของความทรงจำ
ภาพประกอบ : ผู้เขียนขณะเรียน ม.ศ.3/9 รอบบ่าย โรงเรียนวัดสังเวช ว.ว.รุ่น 23 ปีการศึกษา 2521/2522
หมายเหตุ : เรื่องราวต่างๆมาจากชีวิตจริง หากพาดพิงถึงใครหรือข้อมูลผิดพลาดคลาดเคลื่อน ขออภัย🙏ไว้ ณ ที่นี้ ผู้เขียนมิได้มีเจตนาอื่นใด นอกจากเล่าย้อนอดีตความทรงจำครั้งวัยซนอันสดใส
อาลั้นเด็กหลังตลาด/เตี่ยงหม่อโผ่วตาโปวเกี้ย
โฆษณา