นั่นอาจจะเป็นการสรุปปลอบใจจากบุคคลที่สาม แต่จะใช้กับการแข่งขันคงยังไม่ได้ การยอมรับคือมารยาทที่ถึงอย่างไรก็ยังไม่ใช่จุดหมายอยู่ดี มนุษย์นั้นจะมีระดับไว้เป็นค่ามาตรฐาน เมื่อถึงสิ่งที่คู่ควรแล้ว ก็ต้องพยายามไปให้ถึงฝั่งขวัญให้จงได้ เปรียบเสมือนกับการไม่ยอมรับชะตาชีวิตเชิงสถิติ ดังนั้นในทุกครั้งที่หยุดคือการก้าวถอยหลังเสมอ เพราะฉะนั้นคำกล่าวนี้คือการจัดหมวดหมู่โดยผู้ที่มีความเหนือกว่า นั่นคงไม่ใช่สิ่งที่เราพอใจ และในเมื่อเรายังไม่ยอมรับ เราก็จะไม่อยู่ในตำแหน่งที่ถูกจัดวางให้คู่ควรแน่นอนครับ