ขออธิบายจากประสบการณ์แต่ไม่ใช่ผู้รู้นะครับ แรกเริ่มปฏิบัติธรรมใหม่ๆ จะไม่ค่อยเข้าใจธรรมด้วยปัญญา ใช้แต่ความจำแบบนกแก้วนกขุนทองเหมือนคนเรียนหนังสือแบบท่องจำแต่ไม่เข้าใจจึงนำไปประยุกต์ใช้ไม่ได้ ถามนอกตำราเรียนก็ไม่ได้
เมื่อปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงจุดนึงจะเกิดปัญญารู้ธรรมที่เป็นประโยชน์และธรรมที่ไม่เป็นประโยชน์ รู้คำสอนใดตรงคำสอนใดไม่ตรง เป็นธรรมหรือไม่ใช่ธรรม
เปรียบเหมือนคนตาบอดกลับมามองเห็นด้วยตาตนเอง รู้เอง ผิดก็รู้ ถูกก็รู้ ไม่ต้องอาศัยคนอื่นคอยอธิบายให้ฟังผิดหรือถูกก็ไม่รู้ต้องเชื่อตามเค้าไป
เป็นปัจจัตตัง รู้เฉพาะตนครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
