10 พ.ย. เวลา 08:26 • ความคิดเห็น
ในระดับครองเรือนหรือครัวเรือน การมีลูกคือการมีโซ่ทองคล้องใจ คือการให้ทั้งสองฝ่ายได้เกิดความรับผิดชอบร่วมกัน ได้รู้ว่าที่ต้องทำงานหนักทุกวันนี้ ก็เพราะมีหมุดหมายปลายทางที่ชัดเจน จะเพื่อใคร ถ้าไม่ใช่เพื่อความมั่นคงของลูกหลาน และในระดับประเทศ การมีเด็กเกิดใหม่ คือการขายเผ่าพันธุ์ การสร้างและทดแทนประชากร เหล่านี้คือล้วนคือบทบาทหน้าที่ทางโลก
การเกิดล้วนเป็นทุกข์คือสัจจะความจริงแท้ ที่อธิบายได้ด้วยกฎไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา คำถามคือภายใต้กฎฯเดียวกันนี้ คุณห้ามการเกิดได้หรือ คุณห้ามการไม่เกิดได้หรือ คุณห้ามการมีบุตรเพียง 2 คนได้หรือ คุณห้ามการมีบุตรมากกว่า 2 คนได้หรือ ถ้าคุณตอบว่า ได้แน่นอนก็เพียงแต่ป้องกันการคุมกำเนิด หรือไม่พึงกระทำกามกิจ เพื่อจะได้ไม่มีการเกิด คำถามคือ ทำไมในบางคนป้องกันได้ ทำไมในบางคนป้องกันไม่ได้ ถ้าเด็กคนนั้นต้องเกิด เขาก็จะต้องได้เกิด หากจะไม่ได้เกิด ก็ต้องมีเหตุให้เขาต้องจบชีวิตตั้งแต่ในครรภ์มารดา
แม้แต่คำถาม ที่เมื่อถามแล้วอาจรู้สึกว่าเป็นคำถามหยาบคาย เช่น คุณห้ามตัวเองไม่ให้หลั่งน้ำกามได้หรือ คุณห้ามตัวเอง ไม่ให้มีเพศสัมพันธ์กับหญิงสาวเลยได้หรือ และหากคุณจะบอกว่าได้อีก ก็ให้คุณมองย้อนกลับไปว่า ในสมัยวัยเยาว์ เหตุใดคุณผู้ชายทุกคน ล้วนต้องผ่านประสบการณ์ฝันเปียก เหล่านี้คือธรรมชาติของเรงขับทางเพศที่คุณควบคุมไม่ได้ ดังนั้น โดยสรุปสรรพสิ่งจึงหนีไม่พ้น "กฎไตรลักษณ์" ทั้งสิ้น
เห็นสัจจะความจริงได้ ภาวนาได้ ใคร่ครวญได้
มองเห็นโทษทุกข์ได้ ทำความระลึกรู้ได้
แต่มนุษย์ทุกคนไม่อาจพ้นจากสิ่งเหล่านี้ได้
โฆษณา