คนเราถ้าเวลานั้นคิดได้ มันไม่สะดุดหรอก เพราะมันแก้ปัญหาเองไม่ได้ มันก็เลยสะดุด
เมื่อสะดุดแล้ว ล้มหรือหยุดชะงัก ก็ต้องหยุด ต้องนั่งตรงนั้นแหละ สักพัก ไม่ต้องรีบลุกให้ล้มอีก ตั้งสติ ตั้งหลักก่อน จะเอายังไง มองทางให้ดี ดูทางก่อน เดินต่อได้หรือเปล่า ดูกำลังตนเองด้วยลุกไหวไหม
ดูความบาดเจ็บตนเองก่อน ว่าแผลเป็นยังไง เลือดสาด หรือแค่หนังถลอก จะลุกเองหรือต้องมีคนช่วย กำลังคนเราไม่เท่ากัน คนหนุ่มสาวอาจจะลุกง่าย คนทุนน้อยก็เจ็บน้อย แต่ถ้าคนอายุมาก ลงทุนไปมาก มันเจ็บเยอะ ลุกลำบาก ทำใจยาก กำลังวังชาน้อย บางคนต้องมีคนช่วยพยุงนะ ต้องมีคนเตือนสติ อย่าเสียดาย
คนหนุ่มสาวอาจพร้อมวิ่งอีกครั้ง แต่คนแก่แล้ว แค่เดินระมัดระวังก็พอ การล้มในผู้สูงอายุ มันลุกยาก ไม่มีเวลาเหลือมากนัก ถ้ามีคนช่วยพยุงก็คงพอเดินไปได้ แต่คงวิ่งไม่ไหวแล้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
