12 พ.ย. เวลา 13:11 • ปรัชญา
ด้วยความที่พี่เป็นคนนิ่งๆพูดน้อย
ก็เลยทำให้ไม่ชอบเพื่อนๆที่พูดเยอะพูดมาก
เพราะน้ำเสียงของพวกเค้าน่ารำคาญ
แย่งกันพูดไม่มีใครฟังใครเสียงดังตลอดเวลา
พักหลังคุณแม่เค้าเริ่มป่วยท่าทีเค้าเปลี่ยนไปมาก
นิ่งสุขุมพูดน้อยและสำรวมมากขึ้น
พี่เห็นถึงความเปลี่ยนไปของเค้า
ก็เลยเขียนpost itไปถามด้วยความสงสัย
เค้าเขียนตอบมาหน้ากระดาษเอสี่ด้านหน้าและหลัง
พี่แอบไปอ่านคนเดียวจึงรู้ว่าคุณแม่เค้าต้องหยุดงาน
และเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลพี่ก็เลยไปพูดคุยกับเค้า
ถามอาการคุณแม่และไปเยี่ยมแม่เค้าที่โรงพยาบาลใน
วันเสาร์อาทิตย์ทำให้เราคุ้นเคยกันมากขึ้นและปลอบโยนให้กำลังใจเสมอมา คุณแม่เค้าฝากให้พี่ช่วยสอนลูกเค้า
เพราะคุณแม่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ดูแลเค้ามาคนเดียวเพียงลำพัง
และไม่มีเวลาอบรมลูกเพราะต้องทำงานทุกวัน
ตั้งแต่เริ่มเข้ามาทำความรู้จักเค้ามากขึ้นเราก็เลยสนิทกัน
และแบ่งปันขนมผลไม้ให้กับครอบครัวเค้าเสมอ
หลังจากคุณแม่เค้าออกจากโรงพยาบาลเราก็สนิทกันมากขึ้นและมองเห็นความน่ารักที่ซ่อนอยู่ในตัวเค้าหลายต่อหลายเรื่องจนถึงวันนี้วันที่พี่และเค้าเป็นสหายคนสนิทกัน
เค้าบอกพี่ว่าเค้าได้ซึมซับความเป็นคนนิ่งๆเงียบๆของพี่
จนกลายเป็นคนที่ผู้คนต่างเกรงใจและให้เกียรติเค้ามากกว่าเดิม
และนี่คือมิตรภาพที่น่ารักของเราจากคนที่ไม่คุยกัน
จนกลายเป็นคนวงในของชีวิตในที่สุด
ปัจจุบันเพื่อนคนนี้เป็นที่ปรึกษาเจ้านายระดับสูงขององค์กรชื่อดัง
โฆษณา