เราเกิดมาในมิติที่เป็นสมมุติก็หลง
สมมุติปรุงแต่งกันไปและการปรุงแต่ง
ก็เป็นเหตุให้เกิดภพชาติต้องเกิดมาทุกข์แบบนี้อีก
ทั้งที่โลกนี้ไม่เคยมีความสุขก็สร้างสุขลวง
สุขชั่วคราวขึ้นมาแล้วไหลไปกับความหมายของภาษา
วิ่งไล่ล่าความสุขกันทั้งชีวิตไม่ต่างกับวิ่งไล่จับเงาของตัวเอง ทั้งที่โลกแสดงความจริงให้เห็นผ่านการตายของคนใกล้ตัวก็ยังกลบความจริงและวิ่งหาแต่ความสุขกันทั้งที่มันไม่เคยมี หลอกตัวเองด้วยการออกไปเที่ยวแล้วความสุขก็ดับลงต้องออกไปวิ่งหาความสุขกันทั้งชีวิต