16 พ.ย. เวลา 08:15 • ปรัชญา

ปุจฉา: อาสวะกิเลส คืออะไร?

วิสัชนา: ‘อาสวะกิเลส’ เป็นคำที่พบเจอบ่อยในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะในแนวทางพระอภิธรรม หมายถึง กิเลสที่หมักหมมอยู่ในจิต เปรียบเสมือนสิ่งสกปรกที่ค่อยๆ สะสมจนกลายเป็นคราบหนา ทำให้จิตใจขุ่นมัว เศร้าหมอง และไม่บริสุทธิ์ มี 4 ประเภทหลัก ได้แก่
1. กามาสวะ: คือ ความยึดติดในกามคุณทั้งหลาย เช่น รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และธรรมารมณ์ต่างๆ ที่นำมาซึ่งความสุข ความพอใจ เป็นการยึดมั่นในความรู้สึกทางกายและใจ ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์
2. ภวาสวะ: คือ ความยึดติดในภพชาติ การเกิด การตาย ความอยากที่จะเกิดในภพที่ดีกว่า หรือความกลัวที่จะเกิดในภพที่ต่ำกว่า เป็นความยึดติดในตัวตนและอัตตา
3. ทิฏฐาสวะ: คือ ความยึดมั่นในทิฏฐิหรือความเห็นผิด เช่น เห็นว่าสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นของตนเอง เห็นว่าตนเองเป็นผู้สูงส่ง หรือเห็นว่าตนเองเป็นผู้รู้แจ้ง เป็นความเห็นที่ไม่สอดคล้องกับความจริง
4. อวิชชาสวะ: คือ ความไม่รู้แจ้งในสัจธรรม เป็นความมืดบอดทางปัญญา ไม่เข้าใจถึงความจริงของชีวิต ทำให้เกิดความหลงผิดและกระทำกรรมที่ไม่ดี
: ทำไม “อาสวะกิเลส” จึงเป็นเรื่องสำคัญ?
— เพราะว่า “อาสวะกิเลส” เป็นต้นเหตุสำคัญที่ทำให้เกิดทุกข์ ภพ และชาติ
“การกำจัดอาสวะกิเลสจึงเป็นเป้าหมายสูงสุดของการปฏิบัติธรรม เพื่อให้จิตใจของเราเป็นอิสระจากกิเลสทั้งปวง และบรรลุถึงความสุขที่แท้จริง”
: กำจัดอาสวะกิเลสได้อย่างไร?
ต้องอาศัยความพยายามอย่างสม่ำเสมอในการฝึกอบรมจิตใจ เช่น
1) การฟังธรรม: เพื่อให้เข้าใจธรรมะอย่างถูกต้อง
2) การเจริญภาวนา: เพื่อฝึกสติและปัญญา
3) การปฏิบัติธรรม: เช่น การรักษาศีล การให้ทาน เป็นต้น
4) การอยู่กับปัจจุบัน: เพื่อไม่ให้จิตใจฟุ้งซ่านไปคิดถึงอดีตหรืออนาคต
สรุปแล้ว “อาสวะกิเลส” เป็นสิ่งที่ทุกคนมีอยู่ภายในใจ การรู้จักและพยายามกำจัดมันออกไป จะช่วยให้สามารถดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุขและเป็นอิสระ.
โฆษณา