เป็นจริงว่า “อย่างนั้น ขอรับ” ซึ่งตรงนี้ เป็นสิ่งที่สะท้อนว่าพระภิกษุชาติ พราหมณ์รูปนี้ เป็นผู้มีสัจวาจา คือ ทำอย่างไรก็พูดอย่างนั้น พูดอย่างไรก็ ทำอย่างนั้น เห็นคุณธรรมความดี คือ ความมีสัจจะ มีค่ามากกว่าชาติกำเนิด วรรณะพราหมณ์ของตน จึงกล้าเปิดเผยความจริงที่ท่านกระทำ แม้กับพระ ภิกษุด้วยกัน โดยไม่รู้สึกละอาย